অ’ মইনাজান তোকে দেখা পাই

 

অ’ মইনাজান তোকে দেখা পাই

অ’ মইনাজান ৰাতি টোপনি নাই

মইনাজান মোৰ বুকু চমেচমাই...

অ’ মইনাজান এয়া ব’হাগত

অ’ মইনাজান মন উৰা বতৰ

মাই জান মোৰ মন

তোৰ কাষলৈ উৰি যায় ।

মন পুলনিত আজি

ব’হাগে দোলনি লগায়

হিয়া উঠলি উঠে

তোৰে অ’ সঁহাৰি্ পায় ।

হে মইনাজান জীৱন থাকে মানে

হে মইনাজান পিৰীতি তই কৰিবি

মইনাজান দেহা গ’লে বেহাও যায় ।

তোৰে চকুলো’ চাই চাই

হেঁপাহ মোৰে নপলায়

তোৰে হাঁহিটি যে পায়

বুকু মোৰ জুৰ পৰি য়ায় ।

অ’ মইনাজান জীৱন থাকে মানে

হে মইনাজান পিৰীতি তই কৰিবি

মইনাজান দজেহা গ’লে বেহাও যায় ।

হে মইানাজান...

অ’ মিানজান...


কতোৰে মন পাবলৈ চেনাই মই বলিয়া

 

তোৰে মন পাবলৈ চেনাই মই বলিয়া

বিহুৰ বতৰতো নবহে মন

বুকুতে জ্বলিছে পিৰিতিৰ জীয়ী জুই

উতলা মোৰ যৌৱন ।

নোৱাৰো বান্ধিব উৰণিয়া মন

বতৰতে বা পাই

উৰুঙা লাগিছে আজি বিহুতলী

তোলে’ চেনাই বাট চাই

নাচনী সাজি মই ওলাই আহিলো

কঁপিছে মোৰ আলসুৱা মন ।

তই যে নল’লে হাতত ঢোলৰ মাৰি

কঁকালটি নুঘূৰে মোৰ

মনৰে বননি চ’ত হৈ থাকিব

নেপালো চেনাই মন তোৰ

তোকে যে নেদেখি আজি বিহুতলীত

ৰাই জাই লাগিচে মোৰ হিয়াকন ।


পৌ পাহি তোৰে খোপাত

 

কপৌ পাহি তোৰে খোপাত

কিমান ধুনীয়া দেখি

জেতুকাৰ বোল তোৰে হাতত

কিমান ধুনীয়া দেখি

অ’ মইহে বুজি পাওঁ চেনাই

তোলৈ বাৰে বাৰে চাওঁ

কিয় চাই চাই

হেঁপাহ নপলায় ।।
টাক-টাক টাকুৰি ঘূৰাদি

লাহী কঁকালটি ঘূৰাই

বিহুতটলি শুৱনি

কৰ যেতিয়াই

অ’ মংই ঢোলটি বজাই বাল পাওঁ ।।

কেৰুমণি থুৰুয়া আৰু

গামকাৰু পিন্ধিলে,

মুগাৰে সাজ পিন্ধি তই

নাচনীজনী হ’লে,

অ’ মই আপোন আপোন গোন্ধ পাওঁ ।।