অ’ মোৰে জান
অ’ মোৰে জান
সাগৰৰ সমান
তোমালে মৰম মোৰে যিমান
হ’বনে
তোমাৰো মোৰ সমান ।
অ’ মোৰে
জান
আকাশৰ সমান
তোমালে মৰম মোৰে যিমান
হ’বনে
তোমাৰো মোৰ সমান ।
গাভৰু মন উতলা
চঞ্চলা চঞ্চলা
যেন পক্ষী এটি উৰণীয়া
মোৰো মনযে হ’ল উতনুৱা
মোৰ হিয়াৰ পথাৰখনি
চেনেহ পলসুৱা
সিচিলা প্ৰেমৰ কঠিয়া
ঐ জীৱন হ’ব
সেউজীয়া
পৰশতে ঘনে ঘনে
বুকু দুৰু দুৰু কঁপে
মৰমৰে উমে উমে
হিয়া উঠলি উঠে
মন আকাশত
তুমি মোৰে জোন
বুকুতে সাবটি লোৱা সোণ ।
হয়তো পূৰ্বজন্মতো
তুমি মোৰে আছিলা
হয়তো পূৰণ নহ’ল আশাবোৰ
ঐ জান ভাঙিল আশাবোৰ
হয়তো পুনৰ জনমলৈ
তোমাকে পালোহি ঐ
অ’ জনমে
জনমে তুমি মোৰ
দেহা ঐ দেহা ঐ
আজীৱন ৰাখিমে ঐ
আদৰি সাদৰি ঐ
এই জনমতে ঐ
মন আকাশত
তুমি মোৰে জোন
বুকুতে সাবটি লোৱা সোণ ।।
