মানস ৰবীন গীত | Manas Rabin Assamese Song | মানস ৰবীন অসমীয়া গীত সমূহ
অ' নবৌ
মোলৈ এজনী ছোৱালী চালিনে নাই
কঁকাল খামুচিয়া
লিহিৰিপতীয়া
বগীকৈ ধুনীয়া চাই
অ নবৌ মোলৈ বাৰু তই
এজনী ছোৱালী চালিনে নাই ।।
পঢ়িলো-শুনিলোঁ
চাকৰি নাপালো
এটিয়া কি কৰো ক ?
গাঁৱত পৰি আছে
মাটি তিনিপুৰা
খেতিতে ধৰো নে ক?।।
নাঙলৰ মুথিতে
কিমান শকতি
আজি বুজি পালো মই
খেতিত ধৰিলেও
কঠিয়া ৰুবলৈ
ঘৰতনো কোন আছে ক ।
লগৰে লৰাবোৰ
বাপেকী হৈ গল
তই দেখিছনে নাই
গাঁৱৰে জীৱৰী বোৱাৰী হৈ গল
খবৰ ৰাখিছনে নাই ?
কুঁজাই আনে কুঁজী,
কণাই আনে কাণি
মোলৈ জানো কোনো নাই
গাঁৱৰে এজনী গোটাই তই নিদিলি
মৰিলেও কান্দোতা নাই । ।
অ নবৌ অ................
আচিনায়াং মানে কি............
আচিনায়াং মানে হ'ল বুকুৰে মৰম
তুমি যদি পোৱা মোৰে চেনাইটি।।
আইপ মেনাং মানে কি অ' মৰমী
আইপ মেনাং মানে হ'ল তোমাকে ভাল পাওঁ
লুইতেদি উজায়ে মই তোমালৈয়ে যাওঁ।।
ঘূণা সুতিৰে পাৰত বহি মোৰ
জংকি পানৈৰ কথা শুনিবৰ মন যায়
থাকিবা নে সঁচাকৈ মোৰ ক'নেং ঐ
মই আহিমে বুলি তুমি বাটে চায়।।
ফাগুনত আহিবা লিগাং চাবলৈ
ৰঙালীৰ বিগাচেং গাতে ল'বলৈ
আচিনায়াং মানে কি অ' মৰমী......।
ঐনিতম এটি হৈ মোৰ ক'নেং ঐ
বাজি থাকিবা তুমি মোৰে বুকুত ঐ
পাহৰিব নোৱাৰিম মই সঁচাকৈ
ৰাগি আপংৰ লাগিছে বেয়াকৈ।।
মৰমৰ চিলনী সাঁতোৰ দিবলে
আহিবা চেনাই ঐ মোৰ লগতে
আচিনায়াং মানে কি অ' মৰমী......।
মাজুলীৰ এজনী ছোৱালীয়ে
সাবটি বহুতকে ইপাৰে-সিপাৰে
অ দৰীয়া ঘাটতে কলিজা থেকেচি
লুইতৰ বুকুতে বুকুখনি মেলি
ইফালে-সিফালে আনে শুনক বুলি
ঐনিতম এফাঁকি গায় ।
মাজুলীৰ এজনী ছোৱালীয়ে .............
চুই চালে, চুই চালে বুজিবা
বুকুৰে ভিতৰত কিহৰে খহনীয়া
মন গলে , মন গলে মন গলে নোৱাৰা
মচিব জানানে হৃদয়ৰে দোমোজা
কপি উঠা দুটি ওঁঠতে
ৰঙা নীলা কথা মনৰে
কাক কব কোন বা কাষতে
শুণিবলে সময় বা হবনে
মাজুলীৰ এজনী ছোৱালীয়ে .............
দহ টকা, দহ টকা , দহ টকা ফেৰীৰে
কমলা , কমলা, কমলাবাৰীলে
আবেলি, আবেলি , আবেলি আহিলে
গধূলি ,গধূলি , গধূলি মাজুলীলে
দেখিবা তাইৰ চকুযুৰিতে
তেজ ৰঙা নদী দুখনি
দেখিবা তেওঁৰ সেঁতা হাঁহিতে
খহি যোৱা যৌৱন কিজানি
মাজুলীত এজনী ছোৱালীয়ে গীত জুৰে
কমলা বাৰীত বহি কোনেনো শুনি থাকে
ও দৰীয়া ঘাটতে কলিজা থেকেচি
লুইতৰ বুকুতে বুকুখন মেলি
ইফালে-সিফালে আনে শুনক বুলি
ঐনিতম এফাঁকি গায় ।
মাজুলীৰ এজনী ছোৱালীয়ে .............
বাৰ শ আঠাইশ চনত আহিছিলে ঐ
বাৰ শ আঠাইশ চনত আহিছিলে ঐ
খামতি বৰ আহি মৰাণ কছাৰীকে লৈ
সাতোৰাজে কৰিছিলে মৰমেৰে ঐ
স্বৰ্গদেউ চুকাফাই আঁকিছিলে ঐ
বৰ অসমৰে ছবি যতনেৰে ঐ
টুকুৰা টুকুৰ আজি সেই ছবি ঐ
বৰ অসমখনি ৰ’ল সাতোভনী হৈ
বৰগীত ভটিমা পাতনি মেলিছিল
শংকৰে-মাধৱে জাতিটো গঢ়িবলে’
কীর্তন দশম নামঘোষা অংকীয়া ভাওনা
জাতিটো ভাষাটো জিনিবলে জগতকে
আজিচোন সকলো আঁতৰিহে গ'ল
মই কোচ, কার্বি মই বড়ো হ’ল
কিনো ভূল ক’তে ৰ’ল ভাবিবৰে হ’ল
অসমীয়া হ’বলে’ কোনোৱে নৰ’ল
স্বৰ্গদেউ চুকাফাৰে সপোন ভাগি গ'ল
বৰ অসমখনি আজি সাতোভনী হ’ল
বিষ্ণুজ্যোতিয়েও ক’লে লুইতৰে পানীয়ে
ৰাখিব আমাকে এক কৰি যুগে যুগে
পাহাৰ আৰু ভৈয়ামে
ভূপেন মামাই গীত জোৰে
জাতিটো একতাৰ ডোলেৰে বান্ধিবলে
আজি চোন সকলো আঁতৰিহে গ'ল
দিচাঙৰ ডেকাটি মিচিং হৈয়ে ৰ'ল
জাতি এটা বোলোতেই বহু জাতি হ’ল
ভাষা এটা বোলোতে অসম ভাগি গ'ল
কঁকালতে টঙালিখন বান্ধিবৰে হ’ল
আকৌ এবাৰ অমীয়া জাগিবৰে হ’ল
আকৌ এবাৰ অসমীয়া জাগিবৰে হ’ল ।।
ঐ মাছৰে ভালে পাওঁ মোৱা,
খলিহনা
শাকৰে ভালে পাও পালেং, লফা
ছোৱালিৰ ভালে পাওঁ মিঠা বৰণ
ঐ
কঁকাল লাহী পাহী কুন্দত কটা
তোকে দেকা পাই বাঢ়িছে জান
ঐ
মনৰে ভিতৰত নৈ নিজৰা
ঐ মাছৰে ভালে পাওঁ মোৱা, খলিহনা
শাকৰে ভালে পাও পালেং, লফা।
ঘৰ ভাড়াঘৰ বিছনা নাই
তোৰ বুকুতে জাননে নাই
বছৰ দুবছৰ কতাই আনলে
বাসস্থান নিবলে মোৰ সময় নাই
মাছৰে ভাল পাওঁ....।
ভৰসা কৰিব পৰা এজন
কটাব পাৰি যাৰ স’তে
জীৱন।।
সদায়টো
লগ নাপাবি জান ঐ
সময় থাকোতে তই মোক বাচি ল’ ।।
মাছৰে ভাল পাওঁ....।
