'সদানন্দৰ কলাঘুমটি'
১। লম্বোদৰ বৰাৰ মৃত্যু কেতিয়া হৈছিল?
উত্তৰঃ ১৮৯২ চনত।
২। সদানন্দ কোন ধৰণৰ খাদ্য-বস্তুৰ পৰা আনন্দ উপভোগ কৰিছিল?
উত্তৰঃ পায়স, গাখীৰ, কুঁহিয়াৰ, কল, ভজা মাংস, ধঁপাত, ভাং, ব্রান্ডি আদি।
৩। সদানন্দ কোন ধৰণৰ সৰস্বতীৰ কৃপা বিচাৰিছিল?
উত্তৰঃ বিদেশী 'পঞ্চ' কাকতৰ সৰস্বতীৰ কৃপা।
৪। 'আসাম বিলাসিনী'ৰ সম্পাদক কোন?
উত্তৰ: শ্রীধৰ বৰুৱা।
৫। সদানন্দই কোন কাকতৰ সম্পাদকৰ পৰা চিঠি পাইছিল?
উত্তৰঃ 'আসাম-বন্ধু'ৰ সম্পাদকৰ পৰা।
৬। 'আসাম বন্ধু'ৰ প্ৰথম প্রকাশ কেতিয়া হৈছিল?
উত্তৰঃ ১৮৮৫ চনত।
৭। 'আসাম নিউচ'ৰ সম্পাদক কোন? কাকতখন কেতিয়াৰ পৰা কেতিয়ালৈ চলে?
উত্তৰঃ হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা (১৮৩৫-১৮৯৬)। কাকতখন ১৮৮২-১৮৮৫ চনলৈ প্রচলিত হৈছিল।
৮। লম্বোদৰ বৰাৰ জন্ম কেতিয়া ক'ত হৈছিল?
উত্তৰঃ ১৮৬০ চনত দৰঙৰ গমিৰি অঞ্চলত।
৯। 'সদানন্দৰ কলাঘুমটি'ৰ লেখক কোন?
উত্তৰঃ লম্বোদৰ বৰা।
১০। সদানন্দৰ কোন বিষয়ত বিশেষ আগ্রহ নাছিল?
উত্তৰঃ সদানন্দৰ কাকতত লিখাৰ প্রতি আগ্রহ নাছিল।
১১। 'সদানন্দৰ কলাঘুমটি'ত কোন ধৰণৰ শৈলী ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে?
উত্তৰঃ ব্যংগাত্মক শৈলী।
১২। সদানন্দ কাকতত লেখা কিয় নোৱাৰিলে?
উত্তৰঃ সৰস্বতীৰ কৃপা নথকাৰ লগতে কোনো বিষয় বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰিলে।
১২। 'সদানন্দৰ কলাঘুমটি' ৰচনাৰ মূল উদ্দেশ্য কি আছিল?
উত্তৰঃ এই ৰচনাৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল ব্যংগৰ মাধ্যমে অসমীয়া সমাজৰ দিশভ্ৰান্তি, কৰ্মবিমুখতা আৰু আত্মতৃপ্তি প্ৰৱণতাৰ সমালোচনা কৰা।
১৩। 'আসাম-বন্ধু'ৰ সম্পাদকজনৰ নাম কি?
উত্তৰঃ গুণাভিৰাম বৰুৱা (১৮৩৭-১৮৯৪)।
চমু প্রশ্নোত্তৰ
১। সদানন্দই কাকত আৰু কাকতৰ দাম সম্পর্কে কি দৃষ্টিভংগী প্রকাশ কৰিছে?
উত্তৰঃ সদানন্দ কাকতক জ্ঞানৰ উৎস হিচাপে নহয়, বরঞ্চ নিজকে শিক্ষিত বুলি প্ৰদৰ্শন কৰাৰ সামগ্ৰী হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। তেওঁ স্পষ্টকৈ কয় যে কাকতৰ গ্ৰাহক নহ'ব, আৰু কাকতৰ দাম কেতিয়াও নিদিব।
সদানন্দৰ মতে, কাকত বিনামূল্যে পালে ভাল। যদি কাকত সম্পাদকৰ মনৰ অনুকূলে নাথাকে, তেন্তে সম্পাদকক নিয়মীয়া পঠাবলৈ সদানন্দ উপদেশ দিয়ে। কাকত ভাল হ’লে তেওঁ পঢ়ি অলপ সমালোচনা কৰিব, বেয়া হ’লে ‘চুৱা-পাতনি’ দিব।
তেওঁ চিঠিৰ উত্তৰ দিবলৈ ইচ্ছা নকৰে, কিয়নো তেনে কৰিলে কাকতবিলাকে মূল্য দাবী কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব, যাৰ ফলত তেওঁৰ ধনৰ ক্ষয় হয় বুলি বিশ্বাস কৰে। এই মনোভাৱত সদানন্দৰ সুবিধাবাদী আৰু অলস ধাৰণাৰ প্ৰকাশ দেখা যায়।
সদানন্দৰ মতে, কাকত লিখিলে সম্পাদক বা আনসকলৰ যশ বৃদ্ধি পায়, কিন্তু তেওঁৰ ধন হ্ৰাস হয়। সেয়েহে তেওঁ কাকত সদায় বিনামূল্যে গ্ৰহণ কৰিব পৰামৰ্শ দিয়ে। ‘সুলভ সমাচাৰ’, ‘আসাম নিউজ’, ‘ইণ্ডিয়ান মিৰৰ’ আদি কাকত বিভিন্ন কৌশলে সংগ্ৰহ কৰিছিল—নিজৰ মৃত্যু দেখুৱাই পঠিয়োৱা, উপঢৌকন হিচাপে লোৱা আদি।
এই দৃষ্টিভংগীয়ে অসমীয়া সমাজত জ্ঞানৰ প্ৰতি অনাগ্ৰহ, কৃপণতা আৰু প্ৰতিষ্ঠানিক উৎসৰ মূল্য নুশুধা মনোভাৱক ব্যংগৰে প্ৰকাশ কৰিছে।
২। সদানন্দ কিয় বিদেশী 'পঞ্চ' সৰস্বতীৰ কৃপা বিচাৰিছিল?
উত্তৰঃ সদানন্দে দেশীয় সৰস্বতীৰ কৃপা গ্ৰহণ কৰাৰ চিন্তা কৰিছিল, কিন্তু পাছত তেওঁ সিদ্ধান্ত ল’লে যে তেওঁৰ লেখন-ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ বিদেশী ‘পঞ্চ’ কাকতৰ সৰস্বতীৰ কৃপা প্ৰয়োজন।
প্ৰথমতে তেওঁ বাল্মীকি, কালিদাস, ব্যাস, বাইৰণ আদি মহাকবিদেৱতাৰ সৰস্বতীৰ কৃপা বিচাৰিছিল। কিন্তু তেওঁ অনুভৱ কৰিলে যে, তেওঁলোকৰ দৰে অলংকাৰপূৰ্ণ, গম্ভীৰ বা ঐতিহাসিক সাহিত্য লিখাৰ ক্ষমতা তেওঁৰ নাই; কাব্যৰস সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে আৰু ইতিহাস লিখিব নোৱাৰে।
তাৰ ফলত, সদানন্দে দেশীয় সাহিত্যৰ পৰা মুখ ঘূৰাই বিদেশী সৰস্বতীৰ কৃপা বিচাৰিলে—বিশেষকৈ ‘পঞ্চ কাকতৰ’ সৰস্বতী, যিয়ে মাতাল কৰি দিলেও কলম চলাই দিয়ে। যদিও সৰস্বতীৰ বাহ্যিক ৰূপ দেশীয় হ’ব পাৰে, কিন্তু মন-মগজু বিদেশী।
সদানন্দ বিশ্বাস কৰিছিল যে মাতৃভাষাত লিখিলে বঙালী বা ইংৰাজী বন্ধুৱে ঠাট্টা কৰিব; সেইকাৰণে বিদেশী ধাৰা, সাজ-পোছাক আৰু খাদ্য-পানীয়ে অসমীয়াৰ মাজত অধিক সন্মান লাভ কৰে। সেয়েহে তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে বিদেশী কৃপা গ্ৰহণ কৰি হে লেখনিত সমাজৰ স্বীকৃতি লাভ কৰিব পাৰি।
এই দৃষ্টিভংগী সদানন্দ আৰু সমকালীন অসমীয়া সমাজৰ আত্মবিশ্বাসৰ অভাৱ, বিদেশী মোহ আৰু অন্তঃসারহীনতাৰ প্ৰতিফলন, যাক লেখকে ব্যংগৰ মাধ্যমে তীব্ৰভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে।
৩। সম্পাদকে সদানন্দলৈ কি বিষয়ক চিঠি কিয় লিখিছিল? চিঠিখন পাই সদানন্দৰ মনত কেনে প্রতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি হৈছিল?
উত্তৰঃ সম্পাদকে সদানন্দৰ পৰা লিখনি বিচাৰি চিঠি প্ৰেৰণ কৰিছিল। কিন্তু সদানন্দে কলাঘুমটিৰ দৰে পূৰ্বপুৰুষৰ পৰা প্ৰচলিত নিয়ম ত্যাগ কৰিবলৈ ইচ্ছা প্ৰকাশ নকৰে।
সদানন্দৰ কলমটীয়া টোপনিটো সম্পাদকে ভাঙি দিয়া বাবে কিছু পৰিমাণে বিৰক্ত হৈছিল। সম্পাদকে ইংৰাজী শিকি সাহিত্য চর্চা কৰিবলৈ কলাঘুমটি এৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল। কিন্তু সদানন্দে বহু ধন থাকিও এই পৰম্পৰাগত কলাঘুমটি এৰি নিদিয়ে। বোপা-ককাৰৰ সহজ নিয়মও তেওঁ এৰিব বিচাৰেনে। তেওঁ নিজৰ যুক্তি প্ৰমাণ কৰে যে, বোপা-ককাৰৰ পৰা অহা সহজ কাম—even যদি গৰিহৰ হ’লেও—এবাৰ নাপায়।
সদানন্দ উদাহৰণ দি কয় যে, বেদ পঢ়া বাপুসকলৰ মন কোমল হ’লেও তেওঁলোকে ম'ই-ছাগলী আদি পশু বলি দানত কঠোৰ। সদানন্দই বক্তৃতা দিবলৈ, অসমৰ উন্নতিৰ বাবে, অসমীয়া বাতৰি কাকতক সহায় কৰিবলৈ আৰু বিদেশী শাসকক বিৰোধ কৰিবলৈ প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ।
যদিও এই সকলো কাম নকৰিলে মানুহে সদানন্দক শিক্ষিত, সভ্য, দেশপ্ৰেমিক বুলি নুবুজিব, তথাপি তেওঁ সম্পাদকৰ চিঠিৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ দ্বাৰা কলাঘুমটি এৰি নিদিয়ে।
৪। লম্বোদৰ বৰাৰ জীৱন আৰু সাহিত্য কৰ্মৰ বিষয়ে চমুকৈ লিখা।
উত্তৰঃ লম্বোদৰ বৰা ১৮৬০ চনত দৰং জিলাৰ গমিৰি অঞ্চলত জন্মগ্ৰহণ কৰে। শৈশৱকালৰে পৰা প্ৰখৰ মেধা থকা তেওঁ ১৮৮২ চনত তেজপুৰ চৰকাৰী হাইস্কুলৰ প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা উত্তীৰ্ণ কৰি উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণৰ বাবে কলিকতাৰ পথ ধৰে। ১৮৮৭ চনত কলিকতাৰ মেট্রোপলিটন ইনষ্টিটিউটৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে।
শিক্ষক হিচাপে কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰাৰ পাছতো তেওঁ শিক্ষকতা এৰি তেজপুৰত আইন পঢ়া আৰম্ভ কৰে। ছাত্ৰাৱস্থাৰ পৰা সাহিত্য চর্চা কৰা লম্বোদৰ বৰা জোনাকী যুগৰ উল্লেখযোগ্য সাহিত্যিক। ‘জোনাকী’ৰ উপৰিও তেওঁ সেই সময়ত নানা তত্ত্বগধুৰ প্ৰবন্ধ লিখিছিল।
তেওঁৰ প্ৰকাশিত সাহিত্যকর্মসমূহৰ ভিতৰত ‘শকুন্তলা’, ‘ল’ৰাবোধ’ আৰু ‘জ্ঞানোদয়’ উল্লেখযোগ্য। চিন্তাশীল আৰু তত্ত্বগধুৰ লিখনিসমূহৰ উপৰিও, লম্বোদৰ বৰা অসমীয়া সাহিত্যৰ এগৰাকী প্ৰখ্যাত ব্যংগ লেখক। অসমীয়া সমাজৰ ভেম-ভণ্ডামি, কু-সংস্কাৰ, অন্ধবিশ্বাস আৰু কৰ্মবিমুখতা আদি সমস্যাবোৰ উদঙাই দিবৰ বাবে তেওঁ ব্যংগৰ সহায় লৈছিল। সেই সময়ৰ আলোচনীবোৰত তেওঁৰ বহু জনপ্রিয় ব্যংগ ৰচনা স্থান পাইছে, যাৰ ভিতৰত ‘সদানন্দৰ কলাঘুমটি’ বিশেষ উল্লেখযোগ্য।
১৮৯২ চনত মাথোঁ ৩২ বছৰ বয়সতে কলেৰা ৰোগৰ বাবে তেওঁৰ আকস্মিক মৃত্যু হয়।
Type by-Pankaj Saikia
