Chapter: 8

The tale of Melon City 


1 . Narrate ' The Tale of Melon City ' in your own words . 

' বগৰী চহৰৰ কাহিনী ' নিজৰ ভাষাত কওক ৷

Answer: The Tale of Melon City’ runs like folk tale. The city is called Melon City because its ruler is a melon. There is a curious tale around it. Once a fair and gentle king ruled over a state. He got an arch built across the thoroughfare. As he passed under the low arch it struck his head and he lost his crown. He thought it a disgrace and ordered the chief of builders to be hanged. The chief lay the blame on the workmen. The workmen were surprised. They said that the bricks were made of wrong size. So the masons were thought guilty. The masons shifted the blame on the architect. The architect put the blame at the king’s door as he had amended his original plan.

The king sought a wise man’s counsel. He held the arch guilty and ordered it to be hanged. A councillor objected to it as it had touched the king’s head. The people became restless. They wanted to see someone hanging. Only the king’s head could fit. the noose. So he was hanged. It was now announced that the next man who passed the City Gate would choose the king. An idiot came. He suggested ‘A melon’. So melon was crowned the king. He was taken to the throne. He was called melon king.

দ্য টেল অৱ মেলন চিটি’ লোককথাৰ দৰেই চলি থাকে। চহৰখনৰ শাসক বগৰী হোৱাৰ বাবেই এই চহৰখনক বগৰী চহৰ বুলি কোৱা হয়। ইয়াৰ চাৰিওফালে এটা কৌতুহলী কাহিনী। এসময়ত এজন ন্যায়পৰায়ণ আৰু কোমল ৰজাই এখন ৰাজ্যৰ ওপৰত শাসন কৰিছিল। তেওঁ থ্ৰুফেয়াৰৰ সিপাৰে এটা তোৰণ নিৰ্মাণ কৰিলে। নিম্ন তোৰণৰ তলত পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে ই তেওঁৰ মূৰত খুন্দা মাৰিলে আৰু তেওঁ নিজৰ মুকুটটো হেৰুৱাই পেলালে। তেওঁ ইয়াক অপমানজনক বুলি ভাবি বিল্ডাৰৰ মুৰব্বীজনক ফাঁচী দিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। মুৰব্বীয়ে দোষ শ্ৰমিকসকলৰ ওপৰত জাপি দিলে। শ্ৰমিকসকল আচৰিত হৈ পৰিল। তেওঁলোকে ক’লে যে ইটাবোৰ ভুল আকাৰৰ। গতিকে ৰাজমিস্ত্ৰীসকলক দোষী বুলি ভবা হৈছিল। ৰাজমিস্ত্ৰীসকলে দোষ স্থপতিবিদজনৰ ওপৰত স্থানান্তৰিত কৰিলে। স্থপতিবিদজনে নিজৰ মূল পৰিকল্পনা সংশোধন কৰাৰ বাবে দোষটো ৰজাৰ দুৱাৰমুখত ৰাখিলে।

ৰজাই এজন জ্ঞানী মানুহৰ পৰামৰ্শ বিচাৰিলে। তেওঁ তোৰণটোক দোষী সাব্যস্ত কৰি ফাঁচী দিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। ৰজাৰ মূৰত চুই যোৱাৰ বাবে এজন কাউন্সিলাৰে আপত্তি কৰিলে। মানুহবোৰ অস্থিৰ হৈ পৰিল। কাৰোবাক ওলমি থকা দেখিবলৈ মন গ’ল। কেৱল ৰজাৰ মূৰটোহে সোমাব পাৰিছিল। ফান্দটো। সেয়ে তেওঁক ফাঁচী দিয়া হ’ল। এতিয়া ঘোষণা কৰা হ’ল যে চিটি গেট পাৰ হৈ পৰৱৰ্তী মানুহজনে ৰজাক বাছি ল’ব। এজন ইডিয়ট আহিল। তেওঁ ‘এ বগৰী’ৰ পৰামৰ্শ দিলে। গতিকে বগৰীক ৰজাৰ মুকুট পিন্ধোৱা হ’ল। তেওঁক সিংহাসনলৈ লৈ যোৱা হ’ল। তেওঁক বগৰী ৰজা বুলি কোৱা হৈছিল।


2. What impression would you form of a state where the King was ' just and placid ' ?

ৰজা ' ন্যায়পৰায়ণ আৰু শান্ত ' হোৱা অৱস্থাৰ বিষয়ে আপুনি কি ধাৰণা গঢ়ি তুলিব ?

Answer: The poem satirises how a ‘just’ and ‘placid’ king ruled his state. The king has been described a ‘just’ and ‘placid king. He lived in a fool’s paradise. He could not take an independent decision, Perhaps he was too good to be of any use to his state and the people. He was whimsical and fickle-minded.

One can imagine the state of such a kingdom. The king was so ‘just’ that he could do no justice. He changed his decisions. He is swayed by the moods of the people. He can be easily convinced.

In such a state anyone can meet the unexpected end. Be it the king himself. He judges the mood of the people. The king is hanged to death by his own decree. The Ministers and the people only thank God. At least someone came forward to be hanged. It made no difference to them if their king was a man or a melon.

কবিতাটোত ব্যংগ কৰা হৈছে যে এজন ‘ন্যায্য’ আৰু ‘শান্ত’ ৰজাই কেনেকৈ নিজৰ ৰাজ্যখন শাসন কৰিছিল। ৰজাক ‘ন্যায্য’ আৰু ‘শান্ত ৰজা’ বুলি অভিহিত কৰা হৈছে। তেওঁ মূৰ্খৰ স্বৰ্গত বাস কৰিছিল। তেওঁ স্বতন্ত্ৰ সিদ্ধান্ত ল’ব পৰা নাছিল, হয়তো তেওঁ বৰ ভাল আছিল যাৰ বাবে তেওঁৰ ৰাজ্য আৰু জনসাধাৰণৰ কোনো কাম নাছিল। তেওঁ আছিল ৰূপহী আৰু চঞ্চল মনৰ।

এনে এখন ৰাজ্যৰ অৱস্থাৰ কথা কল্পনা কৰিব পাৰি। ৰজা ইমানেই ‘ন্যায্য’ আছিল যে তেওঁ কোনো ন্যায় কৰিব নোৱাৰিলে। সি নিজৰ সিদ্ধান্ত সলনি কৰিলে। ৰাইজৰ মেজাজত তেওঁ দোলা দি থাকে। তেওঁক সহজেই পতিয়ন নিয়াব পাৰি।

এনে অৱস্থাত যিকোনো ব্যক্তিয়েই অভাৱনীয় অন্ত পূৰণ কৰিব পাৰে। ৰজা নিজেই হওক। তেওঁ ৰাইজৰ আমেজ বিচাৰ কৰে। নিজৰ আদেশেৰে ৰজাক ফাঁচী দিয়া হয়। মন্ত্ৰী আৰু ৰাইজে কেৱল ভগৱানক ধন্যবাদ দিয়ে। অন্তত কোনোবাই ফাঁচী দিবলৈ আগবাঢ়ি আহিল। তেওঁলোকৰ ৰজা মানুহ হ’লে বা বগৰী হ’লে তেওঁলোকৰ কোনো পাৰ্থক্য নাছিল।

 3. How , according to you , can peace and liberty be maintained in a state ?

আপোনাৰ মতে এখন ৰাজ্যত শান্তি আৰু স্বাধীনতা কেনেকৈ বজাই ৰাখিব পাৰি ?

Answer: A model answer has been provided for students' reference.It is strongly recommended that students prepare the answer on their own.Peace and liberty can be maintained in a state if there exists Laissez faire, i.e., the principle of non interference by the king in theactivities of the citizens. However, the king or the government must maintain law and order in the absence of which anarchy mayreign in the state. There should be a happy balance between state interference and citizens rights. Only then one can expect peaceand liberty to be maintained in a state.

ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ উল্লেখৰ বাবে এটা আৰ্হি উত্তৰ প্ৰদান কৰা হৈছে নাগৰিকসকলৰ কাৰ্য্যকলাপসমূহ। কিন্তু ৰজা বা চৰকাৰে আইন-শৃংখলা বজাই ৰাখিব লাগিব যাৰ অনুপস্থিতিত ৰাজ্যখনত অৰাজকতাই ৰাজত্ব কৰিব পাৰে। ৰাষ্ট্ৰৰ হস্তক্ষেপ আৰু নাগৰিকৰ অধিকাৰৰ মাজত সুখৰ ভাৰসাম্য থাকিব লাগে। তেতিয়াহে এখন ৰাজ্যত শান্তি আৰু স্বাধীনতা বজাই ৰখাৰ আশা কৰিব পাৰি।

4. Suggest a few instances in the poem which highlight humour and irony .

কবিতাটোত হাস্যৰস আৰু বিদ্ৰুপক উজ্জ্বল কৰি তোলা কেইটামান দৃষ্টান্তৰ পৰামৰ্শ দিয়ক

Answer: Vikram Seth’s poem The Tale of Melon City’ is full of humour and irony. The very opening of the poem is ironical. There was a just and placid king. The just king was too good to be of any use to himself or the people. His sense of justice brought his own death. Everything sounds ironical. Another humourous thing is that the ‘placid’ king gets agitated on a small issue.

It is quite humourous how easily the king lets himself befooled by others. From the chief of builders to the architect everyone blame and responsibility on others.

The most humourous and ridiculous instances comes when the arch is brought to the scaffold to be hanged. Fantastic! only an idiot king could have agreed to such a thing.

The tragic irony in the poem is the death of the king himself. It is demand of the people that some one will be hanged. The king is hanged to death by his own decree. The crowning of a melon may express absurd. But it carries a message. The people are completely disillusioned. That it matters little to them if they are ruled by human or a melon. Only their interests should be saved and not interfered with.

বিক্ৰম ছেঠৰ কবিতা দ্য টেল অৱ মেলন চিটি’ হাস্যৰস আৰু বিদ্ৰুপেৰে ভৰা। কবিতাটোৰ আৰম্ভণিতে বিদ্ৰুপৰ কথা। এজন ন্যায়পৰায়ণ আৰু শান্ত ৰজা আছিল। ন্যায়পৰায়ণ ৰজাজন বৰ ভাল আছিল যাৰ বাবে তেওঁৰ বা জনসাধাৰণৰ কোনো কাম নাছিল। তেওঁৰ ন্যায়বোধে তেওঁৰ নিজৰ মৃত্যু কঢ়িয়াই আনিছিল। সকলোবোৰ বিদ্ৰুপৰ দৰে শুনা যায়। আন এটা হাস্যৰসৰ কথা হ’ল ‘শান্তিপূৰ্ণ’ ৰজাজন সৰু বিষয় এটাত আন্দোলন কৰে।

ৰজাই নিজকে কিমান সহজে আনৰ দ্বাৰা বোকা পাতিবলৈ দিয়ে সেয়া যথেষ্ট হাস্যৰসময়ী। বিল্ডাৰৰ মুৰব্বীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি স্থপতিবিদলৈকে সকলোৱে আনৰ ওপৰত দোষ আৰু দায়িত্ব লয়।

আটাইতকৈ হাস্যৰসময়ী আৰু হাস্যকৰ দৃষ্টান্তবোৰ তেতিয়াই আহে যেতিয়া তোৰণখন ওলোমাই থ’বলৈ মৰাপাটৰ ওচৰলৈ অনা হয়। চমত্‍কাৰ! কেৱল এজন মূৰ্খ ৰজাইহে এনে কথাত সন্মতি দিব পাৰিলেহেঁতেন।

কবিতাটোৰ কৰুণ বিদ্ৰুপটো হ’ল ৰজাৰ স্বয়ং মৃত্যু। কোনোবা এজনক ফাঁচী দিয়া হ’ব বুলি ৰাইজৰ দাবী। নিজৰ আদেশেৰে ৰজাক ফাঁচী দিয়া হয়। বগৰী এটাৰ মুকুট পিন্ধাটোৱে হয়তো অৰ্থহীনতা প্ৰকাশ কৰিব পাৰে। কিন্তু ই এটা বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। ৰাইজ সম্পূৰ্ণ মোহভংগ হৈছে। যে তেওঁলোকৰ বাবে যদি মানুহ বা বগৰী শাসন কৰে তেন্তে ইয়াৰ কোনো গুৰুত্ব নাই। কেৱল তেওঁলোকৰ স্বাৰ্থ ৰক্ষা কৰিব লাগে আৰু হস্তক্ষেপ নকৰিব লাগে।

Important Question Answer 

(For Paid User)

Join our membership Plan 

(সকলো পাঠৰ Paid উত্তৰবোৰ চাব পাৰিব)

Check by - Mukesh borah