What Makes us Humans ?

কিহে আমাক মানুহ কৰি তোলে?

(The scene is a desolate road on a wintry night. ) Harish, the thief, looks like any other young man of his age. But he carries a gun – and it makes him different.

Harish ( to himself ) I must start searching for my target at once. I am running out of money.

(দৃশ্যটো এটা উইণ্ট্ৰি নাইটত এটা নিৰ্জন ৰাস্তা। ) হৰিষ, চোৰটো তেওঁৰ বয়সৰ আন যিকোনো যুৱকৰ দৰে দেখায়। কিন্তু তেওঁ বন্দুক এটা লৈ যায় – আৰু ই তেওঁক বেলেগ কৰি তোলে।
হৰিশ (নিজৰ বাবে): মই একেবাৰতে মোৰ লক্ষ্য বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিব লাগিব। মোৰ টকা শেষ হৈ গৈছে।

Harish spots a decent looking house and immediately decide to steal the valuables. ( The scene shifts to the house. ) Harish jumps inside the house through an open window. Suddenly, get sees light coming from one of the rooms. He takes out his gun and enters the room. He finds an old man lying in his bed. Harish stands near the bed and points his gun at the man. There is a sense of pain upon the face of the man. He is in his night suit and looks older than his age. 

হৰিশে এটা সুন্দৰ  ঘৰ দেখিলে আৰু লগে লগে মূল্যৱান সামগ্ৰী চুৰি কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। (দৃশ্যটো ঘৰলৈ স্থানান্তৰিত হয়। ) হৰিশে এখন খোলা খিৰিকীৰে ঘৰৰ ভিতৰলৈ জঁপিয়াই পৰে। হঠাতে, এটা কোঠাৰ পৰা পোহৰ অহা দেখিবলৈ পাওঁক। সি তাৰ বন্দুকটো উলিয়াই কোঠাটোত প্ৰৱেশ কৰিলে। তেওঁ এজন বৃদ্ধ লোকক তেওঁৰ বিচনাত পৰি থকা দেখিলে। হৰিশে বিচনাখনৰ ওচৰত থিয় হৈ মানুহজনৰ ফালে বন্দুক দেখুৱালে। মানুহজনৰ মুখত বেদনাৰ অনুভূতি আছে। তেওঁ তেওঁৰ নিশাৰ পোছাকত আছে আৰু তেওঁৰ বয়সতকৈ ডাঙৰ দেখায়।

Harish: Hands up ! Don’t shout …. Don’t move.
 ( The old man opens his eyes his eyes and looks at harish confused by the sudden happening. He manages to raise only nods. )
Old man : ( in a tried and feeble voice): take whatever you want. But please allow me to put my hand down.

হৰিষ: হাত উঠাওক! চিঞৰিব নালাগে... লৰচৰ নকৰিবা।
(বুঢ়াই চকু মেলি হঠাতে ঘটি থকা ৰহস্যময়ীলৈ চালে। তেওঁ কেৱল মূৰ দুপিয়াবলৈ সক্ষম হয়।)
বৃদ্ধ ব্যক্তি : (চেষ্টা কৰা আৰু দুৰ্বল কণ্ঠত): আপুনি যি বিচাৰে সেয়া লওক। কিন্তু অনুগ্ৰহ কৰি মোক মোৰ হাত তললৈ ৰাখিবলৈ অনুমতি দিয়ক।

Harish ( confused ): What’s wrong with you?

                ( The old man begins hoes story painfully.)

Old man “ Look! Here I am all alone to take care of myself. I can’t even move my hands. I am suffering from rheumatism.” 

হৰিশ (বিভ্ৰান্ত): কি আপোনাৰ কি সমস্যা?
             (বৃদ্ধ জনে বেদনাদায়কভাৱে কাহিনী আৰম্ভ কৰে।)

বৃদ্ধ ব্যক্তি : "চাওক! ইয়াত মই নিজৰ যত্ন ল'বলৈ একেবাৰে অকলশৰীয়া। মই আনকি মোৰ হাত লৰচৰ কৰিব নোৱাৰো। মই বাতৰোগত ভুগি আছোঁ।"

                (Tears of pain roll down  the cheeks of the old man.)
                ( Harish drops the gun sits down beside the old man)

(বৃদ্ধ জনৰ গালৰ পৰা বিষৰ চকুপানী ওলাই যায়।)
             (হৰিশে বন্দুকটো থৈ বুঢ়াৰ কাষত বহি আছে)

Harish ( in a gentle voice ): I am extremely sorry for causing you the pain. Please be comfortable. I share your pain, sir, I am suffering from rheumatism myself. I am in the initial stage.

Old man: Oh. Uhhh! they you will suffer like me in the old age.

হৰিষ (মৃদু কণ্ঠত): আপোনাৰ বিষ সৃষ্টি কৰাৰ বাবে মই অত্যন্ত দুঃখিত। অনুগ্ৰহ কৰি আৰামদায়ক হওক। মই তোমাৰ বেদনা ভাগ বতৰা কৰোঁ, মহাশয়, মই নিজেই ৰিউমাটিজমত ভুগি আছোঁ। মই প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত আছোঁ।

বুঢ়া: ওহ... উহহ! তেওঁলোকে বৃদ্ধ বয়সত মোৰ দৰে কষ্ট পাব।

Harish : Sir, I am taking the medicines as prescribed by the doctor. But the pain and swelling are terrible.

Old man: I know exactly how it feels! Always take bath with hot water. Never miss your medicines. Take regular walks.

হৰিশ : মহাশয়, মই চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি ঔষধ গ্ৰহণ কৰি আছোঁ। কিন্তু বিষ আৰু ফুলা ভয়ানক।

বৃদ্ধ: মই ভালদৰে জানো কেনে অনুভৱ হয়! সদায়ে গৰম পানীৰে গা ধুব। কেতিয়াও আপোনাৰ ঔষধ বাদ নিদিব। নিয়মীয়াকৈ খোজ কাঢ়িব।

Harish ( eagerly) : sir, what can I do for to make you feel comfortable?

Old man : Can we go out for a little walk

Harish: sure! Let me help you get dressed.

                ( Soon Harish and the old man are down walking along the road. )

হৰিশ (আগ্ৰহেৰে) : চাৰ, আপোনাক আৰামদায়ক অনুভৱ কৰাবলৈ মই কি কৰিব পাৰোঁ?

বৃদ্ধ : আমি অলপ খোজ কাঢ়িবলৈ বাহিৰলৈ যাব পাৰোঁনে?

হৰিশ: নিশ্চয়! মই আপোনাক পোছাক পিন্ধাত সহায় কৰোঁ।

             (সোনকালেই হৰিষ আৰু বৃদ্ধ জনে ৰাস্তাৰ কাষেৰে খোজ কাঢ়ি আছে। )

Old man : I am so thankful to you, I could take this walk only because of you.

Harish ( happily): I am glad that I could be of some help to you.

 Old man ( as they are nearing a tea-stall): Would you like to have a cup of hot tea with me?

It always helps to minimise the pain!

                ( Harish nods in acceptance. The scene shifts to the tea-stall. The old man looks for his wallet to pay the money.)

বৃদ্ধ : মই আপোনাৰ প্ৰতি বহুত কৃতজ্ঞ, মই কেৱল আপোনাৰ বাবেহে এই খোজ কাঢ়িব পাৰিম।

হৰিশ (সুখেৰে): মই সুখী যে মই আপোনাক কিছু সহায় কৰিব পাৰিম।

 বৃদ্ধ (যিহেতু তেওঁলোকে চাহৰ দোকানৰ ওচৰলৈ আহিছে): আপুনি মোৰ সৈতে একাপ গৰম চাহ খাব বিচাৰে নেকি?

ই সদায় বিষ হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰে!

             (হৰিশে গ্ৰহণযোগ্যতাত মূৰ দুপিয়ায়। দৃশ্যটো চাহৰ দোকানলৈ স্থানান্তৰিত হয়। বৃদ্ধ জনে টকা দিবলৈ তেওঁৰ ৱালেটটো বিচাৰে।)

Old man : Oh….I forgot my wallet at home. I am so sorry !

Harish (smiling at the old man): I shall pay the money for tea tonight. Next time when we come here, when we come here, it will be your turn!

                ( The old man smiles at Harish. Harish enjoys the best cup of tea of his life with the old man.)                                                      

বুঢ়া : ওহ... মই ঘৰত মোৰ ৱালেট পাহৰি গৈছিলো। মই খুব দুঃখিত!

হৰিশ (বৃদ্ধজনৰ ফালে হাঁহি): মই আজি ৰাতি চাহৰ বাবে টকা দিম। পৰৱৰ্তী বাৰ যেতিয়া আমি ইয়ালৈ আহো, যেতিয়া আমি ইয়ালৈ আহো, আপোনাৰ পাল হ'ব!

             (বুঢ়াই হৰিষলৈ চাই হাঁহিছে। হৰিশে বৃদ্ধ জনৰ সৈতে তেওঁৰ জীৱনৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ চাহ কাপ উপভোগ কৰে।)              

                       

  ( Adapted from O. Henry’s “ Makes the whole world kin”)

(অ' হেনৰীৰ "গোটেই পৃথিৱীৰ আত্মীয় বনোৱা"ৰ পৰা অভিযোজিত)