মহাত্মা গান্ধী
মহাত্মা গান্ধী, যাৰ পূৰ্ণ নাম মোহনদাস কাৰ্চন্দ গান্ধী, ভাৰতৰ ইতিহাসৰ এক অতি উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিত্ব। তেওঁ 1869 চনত গুজৰাটৰ পৰবন্দৰ ননদঘৰ আদিবাসীত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। গান্ধীজী ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এক কেন্দ্ৰীয় মুখ্য নেতা হিচাপে চিনি পৰিছে। তেওঁৰ চিন্তাধাৰা, আদৰ্শ আৰু নেতৃত্বই ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত এক নতুন দিশ প্ৰদান কৰিছিল।
প্ৰাৰম্ভিক জীৱন
মহাত্মা গান্ধীজীৰ প্ৰাৰম্ভিক জীৱন সাধাৰণ। সৰু বয়সতে তেওঁ পঢ়া-লেখাত খুব মনোযোগী আছিল। 1888 চনত গান্ধীজী ইউৰোপৰ ব্ৰিটেইনলৈ গ'লেও, তেওঁ লণ্ডনত আইন অধ্যয়ন কৰিবলৈ গ'লে। ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ সৈতে তেওঁৰ এক কাৰ্যত তেওঁ দক্ষিণ আফ্ৰিকাত পৰিসৰ লাভ কৰে, য'ত তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় স্বাৰ্থৰ বাবে নিজৰ চিন্তাধাৰা আৰু কাৰ্যকলাপৰ আৰম্ভণি কৰে। দক্ষিণ আফ্ৰিকাত, তেওঁ ব্ৰিটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে অহিংস আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল।
অহিংসাৰ আদৰ্শ
গান্ধীজীৰ জীৱনৰ মূল আদৰ্শ আছিল অহিংসা। তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে শক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰাটো কাম্য নহয়। যুদ্ধ আৰু হিংসাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ অহিংসা আৰু প্ৰতিবাদৰ ব্যৱস্থা আগবঢ়াইছিল। গান্ধীজীৰ মতে, অহিংসা মানৱতাৰ সৰ্বাধিক শক্তিশালী অস্ত্ৰ। তেওঁ প্ৰমাণ কৰিছিল যে আহাৰিত স্বৰূপত শক্তিশালী প্ৰতিবাদে শাসকক অসন্তুষ্ট কৰিবলৈ সক্ষম।
স্বাধীনতা আন্দোলন
মহাত্মা গান্ধী 1915 চনত ভাৰতলৈ উভতি আহিল। তেওঁৰ অহিংস আন্দোলন 1917 চনত চাম্পাৰাণৰ বৰণী আন্দোলনৰ পৰা আৰম্ভ হয়। এই আন্দোলনেই গান্ধীজীক জনসাধাৰণৰ মাজত প্ৰচাৰ লাভ কৰাবলৈ সহায় কৰিছিল। 1919 চনত, ৰোৱাল্ট আইন প্ৰণয়ন আৰু গণৰ পদক্ষেপৰ পৰৱৰ্তী বছৰত, গান্ধীজীয়ে সাধাৰণ ভাৰতীয় জনগণক এই আইনৰ বিৰুদ্ধে আন্দোলনৰ বাবে সংগঠিত কৰে।
প্ৰধান আন্দোলনসমূহ
গান্ধীজী 1920 চনৰ অহিংস কাৰ্যসূচী "নন-কোপাৰেশন মুভমেন্ট"ৰ মাধ্যমে এক নতুন দিশ আগবঢ়াইছিল। এই আন্দোলনে সকলো ভাৰতীয়ক ইংৰাজী আইন, পৰিচালনা, আৰু ব্যৱসায়ৰ পৰা বিৰত থকা বাবে আহ্বান জনাইছিল। 1930 চনত, গান্ধীজীয়ে "দাঁতি মার্চ" অথবা "সল্ট মার্চ" আৰম্ভ কৰে। এই আন্দোলন ব্ৰিটিছ ৰাজৰ পৰা স্বাধীনতাৰ বাবে এক মুখ্য ঘটনা আছিল।
জাতীয় ঐক্য
গান্ধীজী ভাৰতৰ বিভিন্ন জাতি, ধৰ্ম, আৰু সংস্কৃতিৰ মাজত একতাৰ বাবে সচেষ্ট আছিল। তেওঁ জাতিগত বৈষম্য আৰু হিংসাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ কৰিছিল। মহাত্মা গান্ধীজীৰ মতে, ভাৰতৰ মুক্তিৰ বাবে জাতীয় ঐক্য অত্যন্ত গুৰুত্বপূর্ণ। তেওঁ চৰকাৰৰ পৰা ভাৰতৰ স্বাধীনতা আদায়ৰ বাবে সকলো ধৰ্ম, জাতি আৰু বর্ণৰ লোকক সংগঠিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল।
গণনেতৃত্ব
গান্ধীজীৰ নেতৃত্বত ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনে মহান চৰ্চা লাভ কৰিছিল। তেওঁ যুবকক আন্দোলনৰ বাবে উৎসাহিত কৰিছিল আৰু সমাজৰ নিগৃহীত জনগণৰ বাবে সুৰক্ষা প্ৰদানৰ বাবে সজাগ আছিল। তেওঁৰ নেতৃত্বত, গণসাধাৰণৰ মাজত এক সদ্ভাৱনা আৰু উৎসাহৰ সৃষ্টিৰ ঘটনা ঘটিছিল।
ব্যক্তিগত জীৱন
গান্ধীজী দীনতাৰ সঁচা উদাহৰণ আছিল। তেওঁ নিজৰ জীৱনলৈ সাধাৰণ আৰু ন্যায়ৰ বাবে প্রতিশ্রুতি লৈছিল। গান্ধীজী সাধাৰণ খাদ্য আৰু আদৰ্শৰ অনুসৰণ কৰিছিল। তেওঁৰ বাচনভঙ্গী সাদাসিধা আৰু সহজ আছিল। তেওঁৰ চিন্তাধাৰা আৰু আদৰ্শই জনতাৰ মাজত এক বিশাল প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰিছিল।
গোপনীয়তা আৰু সততা
মহাত্মা গান্ধীজী সততা আৰু গোপনীয়তাৰ প্ৰতি এক মহান বিশ্বাস ৰাখিছিল। তেওঁৰ মতে, সত্যে জগতৰ সকলো সমস্যাৰ সমাধান। তেওঁ ব্যক্তিগত জীৱনত সততা আৰু সচ্চাৰিতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছিল। তেওঁ জনসাধাৰণৰ মাজত সততা আৰু নৈতিকতাৰ ওপৰত বিশেষ গুৰুত্ব দিছিল।
মৃত্যুৰ অৱস্থা
1948 চনত, মহাত্মা গান্ধীজী সুভাষচন্দ্ৰ বসু, ভগৎ সিং, আৰু অন্যান্য দেশপ্ৰেমিকৰ সৈতে অশেষ যুঁজ আৰু আত্মত্যাগৰ পাছত ভারতের স্বাধীনতা লাভ কৰিছিল। কিন্তু, স্বাধীনতাৰ সাত্ৰ অন্তৰালে, 30 জানুৱাৰী 1948 তাৰিখে গনহত্যাৰ শিকার হৈ মৃত্যুবরণ কৰে। তেওঁৰ মৃত্যুৰ সময়ত, সমগ্ৰ ভাৰতত শোকৰ সোঁত চলিছিল।
পৰিসমাপ্তি
মহাত্মা গান্ধীজী মানৱতাৰ এক মহান আদৰ্শ। তেওঁৰ চিন্তাধাৰা আৰু আদৰ্শ বিশ্বৰ লগতে ভাৰতত আজিও প্ৰভাৱ বিস্তাৰিত কৰিছে। অহিংসা, সত্য, আৰু ন্যায়ৰ বাবে তেওঁৰ যাত্ৰাই সদায় প্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ ৰ’ব। গান্ধীজী ভাৰতৰ ইতিহাসৰ এক অমূল্য দৰ্শন, যিয়ে সকলোৰ বাবে শিক্ষা আৰু অনুপ্ৰেৰণা।
মহাত্মা গান্ধীজী আমাৰ জীৱনত এক আদৰ্শ, যাৰ পৰা আমি শিক্ষা ল’ব পাৰি। তেওঁ জীৱনৰ সঠিক পথেৰে আগবঢ়াৰ বাবে সকলোৰে বাবে এক উদাহৰণ। ভাৰতৰ ইতিহাসৰ পৰা তেওঁৰ বাচনাৰ আৰু আদৰ্শৰ পৰাই আমি শিকিব পৰা দিশই হৈছে: "আপুনি সেয়ে যাৱতীয়তাৰ দৰে হ’ব, যি আপোনাৰ মৰ্যাদা ৰক্ষা কৰে আৰু অন্যকো মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে।"
মহাত্মা গান্ধীজীৰ চিন্তাধাৰা আৰু আদৰ্শ আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত অনুপ্ৰাণিত কৰিব লাগে, আৰু সেয়া আমাৰ ভাৰতৰ আগলৈ লৈ যাবৰ বাবে প্ৰেৰণা দিব।
Check by - Mukesh Borah
