অসমৰ শৰৎকাল
অসমৰ শৰৎকাল
অসম, শান্তিপূর্ণ সেউজ ভূমি, প্ৰতিটি ঋতুত এক নতুন ৰূপ ধারণ কৰে। বিশেষকৈ শৰৎকালৰ সময়ত, অসমৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য এক অনন্য সুৰৰূপে আবিৰ্ভাৱিত হয়। অসমীয়া সংস্কৃতি, জীৱনশৈলী আৰু পৰম্পৰাৰ সৈতে জড়িত এই ঋতুটোৰ বিশেষ তাৎপর্য আছে। এই ৰচনাত, আমি অসমৰ শৰৎকালৰ বিশেষত্ব, প্ৰাকৃতিক দৃশ্য, সমাজ আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত আলোচনা কৰিম।
শৰৎকালৰ সময়
শৰৎকাল অসমৰ এটা বিশেষ সময়, যিটো চন্দ্ৰ মাসৰ পৰা আৰম্ভ হৈ প্ৰায় ছয় মাহৰ পৰা চলি থাকে। অসমৰ গ্ৰামাঞ্চলৰ বাবে এই সময়টা অতিশয় আনন্দৰ। শিৱৰাজৰ পৰা মাঘৰ মাজলৈ থকা এই সময়খিনি নৱজাত শস্যৰ উৎপাদনৰ সময়, যি কাষৰীয়া কৃষকৰ বাবে এক উৎসৱৰ দৰে।
শৰৎকালৰ সময়ত কুঁৱৰী পঁহৰীয়া মেঘৰ মাজত সুৰ্যৰ ৰশ্মি চমক দি উঠে। আকাশত উদিত সূৰ্যৰ ৰং সেউজীয়া আৰু সোনালী হয়। গ্ৰীষ্মকালৰ গৰমৰ পৰা মুক্ত হৈ এই সময়ত বতৰৰ এটি মনমোৰা চৰা আৰু সতেজতা অনুভৱ হয়।
প্ৰাকৃতিক দৃশ্য
শৰৎকালৰ সময়ত অসমৰ প্ৰাকৃতিক দৃশ্য একেবাৰে মনোমোহক হয়। পলাশ, কৃষ্ণচূড়া, আৰু গলগহনত ৰঙীন ফুলবোৰে চারিওফালে যেন সজীৱ ৰঙৰ খেলা আৰম্ভ কৰে। শস্যৰ ক্ষেত্ৰসমূহ সেউজীয়া হৈ পৰে, আৰু গৰু-ছাগলৰ কাণত শুনা যায় সৰু সৰু শিশু সঙীত গাওঁৰ বাটৰ পাৰ হৈ যোৱা।
যেতিয়া শস্যক্ষেত্ৰত ধান গৰি উঠে, তেতিয়া সেই দৃশ্য যেন এক সোনালী সাগৰৰ দৰে দেখিবলৈ পোৱা যায়। বতৰত সাধাৰণতে এক শীতলতা থাকে, যিয়ে খেলুৱৈসকলৰ বাবে খেলাধূলাৰ উপযুক্ত পৰিৱেশ প্ৰদান কৰে।
উত্সৱৰ সময়
শৰৎকালৰ সময় অসমত বিভিন্ন উৎসৱৰ বাবে এক বিশেষ পৰিসৰ। এই সময়ত অসমৰ জনতাৰ মাজত "বিহু" উৎসৱৰ যথেষ্ট উৎসাহ দেখা যায়। বিহুৰ বিভিন্ন ৰূপ—ৰঙালী বিহু, মাঘ বিহু—শৰৎকালৰ সৌন্দৰ্যক অধিক ৰঙীন কৰি তোলে।
বিশেষকৈ, ৰঙালী বিহুৰ সময়ত কৃষকৰ আনন্দ প্ৰকাশ পায়। মিঠা বতৰত গুৱাহাটী আৰু অন্যান্য নগৰ সমূহত হৈ থকা উৎসৱসমূহত গাঁও-গাৱঁৰ ল'ৰা-ছোৱালীৰ লগত বিভিন্ন গীত, নৃত্য, আৰু আন বিভিন্ন সাংস্কৃতিক কার্যকলাপ হয়।
বিহুৰ পৰিসৰৰ লগতে, "শাৰদীয় দাহ" যি শাৰদীয় চন্দ্র মাহত অনুষ্ঠিত হয়, ই অসমৰ সেউজীয়া সৌন্দর্যৰ সোঁত এনে। বৰাকৰ পৰা আছতীয়া, এচেপাৰ পৰা গুৱাহাটীৰ ভিতৰত কেইবাবাৰো সকলোৰে বাবে এটি বিশেষ সময়।
খাদ্যৰ বিভিন্নতা
শৰৎকালৰ সময়ত খাদ্যৰ বিষয়তো বিশেষ ৰং থাকে। অসমীয়াৰ পৰা অধিকাংশ লোক গৰু, মোষৰ মাংস, মাছ, আৰু বিভিন্ন সেঁকৰ পৰা নিৰ্মিত সুস্বাদু খাদ্যৰ স্বাদ লৈ থাকে। এই সময়ত তাজা ফল-মূল আৰু বীজসমূহৰ আৰম্ভণি হয়।
নতুন ধান ৰোপা, বৰঙণি আৰু বিভিন্ন মিঠা চিনি তৈয়াৰ কৰিবলৈ পৰিয়ালসমূহে একেলগ হৈ প্ৰয়াস কৰে। এই সময়ত প্ৰস্তুত খাদ্যসমূহৰ স্বাদ আৰু গন্ধ ইমান অতুলনীয় হয় যে, ই অসমীয়াৰ সংস্কৃতিৰ এক বিশেষ অংশ ৰূপে পৰিগণিত হয়।
সাহিত্য আৰু শিল্পৰ বিকাশ
শৰৎকালৰ সময় অসমৰ সাহিত্য আৰু শিল্পৰ ক্ষেত্ৰত এক বিশেষ প্ৰভাৱ বিস্তাৰিত কৰে। বিভিন্ন কবি, সাহিত্যিক আৰু শিল্পীসকল এই ঋতুতে অনুপ্ৰাণিত হৈ নতুন সৃষ্টি কৰে।
শৰৎকালৰ ধুনীয়া সৌন্দর্যৰ বিষয়ে কবি গীত লিখে, যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যক অধিক সমৃদ্ধ কৰে। বিভিন্ন শিল্পীসকলে এই ঋতুৰ দৃশ্যসমূহ সৃষ্টিশীলৰূপে প্ৰকাশ পায়।
সেইদৰে, অসমীয়া ছবিৰ ক্ষেত্ৰতো, বহু চলচ্চিত্র আৰু নাটক এই সময়ত চিত্ৰিত হৈছে। কৃষিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বহু চলচ্চিত্রৰ প্ৰচলন হৈছে, যিয়ে কৃষকৰ জীৱনক আলোকপাত কৰে।
সামাজিক দৃষ্টিভংগী
শৰৎকালৰ সময়ত অসমত সৰু সৰু গাঁও-গাৱঁৰ মাজত সমাৰোহৰ পৰিৱেশ থাকে। এই সময়ত ছোৱালীৰ মাৰ্গস্থলীত ছোৱালীৰ দৃষ্টিৰ গাম্ভীৰ্য্য বজাই ৰখা হয়।
এই সময়ত বিশেষকৈ গাঁও-গাৱঁৰ মানুহে একেলগ হৈ সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান, ৰসোয়ালীয়া খাৰকাট, আৰু আলোচনা সভা আয়োজন কৰে। ইয়াৰ ফলত, গাঁওৰ মাজত সম্প্ৰীতি আৰু একতাৰ অনুভৱ বৃদ্ধি পায়।
পৰিবেশৰ সুৰক্ষা
শৰৎকালৰ সময়ত পৰিৱেশৰ সুৰক্ষা আৰু সচেতনতা বৃদ্ধি কৰাৰ প্রয়োজন। এই সময়ত গছ-গছনিৰ বংশবৃদ্ধি বিশেষকৈ জৰুৰী। অসমত গছৰ বৃদ্ধি আৰু বনাঞ্চলৰ সুৰক্ষা বৰ্তমানৰ এক অতি গুৰুত্বপূর্ণ বিষয়।
গ্ৰীষ্মকালৰ কঠোৰ পৰিস্থিতিৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ সময়, আমি ইষ্টাৰ্ণ হিমালয়ৰ পৰিৱেশৰ সুৰক্ষা নিশ্চিত কৰাৰ দায়িত্ব লৈ আৰু গছ-গছনিত আরো বৃদ্ধি কৰা উচিত।
উপসংহাৰ
অসমৰ শৰৎকাল হৈছে এক বিশেষ সময় যি প্ৰাকৃতিক সৌন্দর্যৰ লগতে সামাজিক, সাংস্কৃতিক, আৰু সাহিত্যিক ক্ষেত্ৰত এক অনন্য চিহ্ন ৰাখে। এই ঋতুৰ সৌন্দৰ্য, খাবাৰৰ বৈচিত্র্য, আৰু উৎসৱৰ আনন্দে অসমক এক বিশেষ স্থানত দৰাচলে।
আমাৰ উচিত, এই সময়ৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দর্যৰ সুৰক্ষা আৰু উন্নতিৰ বাবে সচেতনতা বৃদ্ধি কৰা। এতিয়া, আমি কিদৰে অসমৰ শৰৎকালৰ সৌন্দর্য আৰু সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক সংৰক্ষণ কৰিব পাৰিম, সেয়া আমাদেৰ এক প্ৰধান দায়িত্ব।
অসমৰ শৰৎকালৰ এই সৌন্দৰ্য, জীৱন, আৰু সৃষ্টিৰ সমন্বয়ে আমি সমাজৰ উন্নতি সাধন কৰিব পাৰিম। সেয়া আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক আগুৱাই লৈ যাবলৈ সহযোগিতা কৰিব।
Check by - Mukesh borah
