তোমাৰ এৰি অহা দিনবোৰৰ স্মৃতি
জীৱনত কিছুমান মুহূৰ্ত এনে থাকে, যি আমাৰ মনত সদায় জাগ্ৰত থাকে। সেই মুহূৰ্তবোৰ বিশেষ, যেনেকৈ পুৰণি এটা ছবি যি আমাদের অতীতৰ সোঁতসমূহক সমাহাৰ কৰে। মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম সময়ৰ কিছু স্মৃতি, বিশেষকৈ বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰ, আজি মোৰ মনত এক বিশেষ স্থান অধিকার কৰিছে।
বিদ্যালয়ৰ প্ৰথম দিন মোৰ বিদ্যালয়ৰ প্ৰথম দিনটো সোঁৱৰণীয়। সেই দিনটো মোৰ বাবে এটি নতুন অভিজ্ঞতা আছিল। মাকৰ হাতত ধৰি স্কুললৈ গৈ আছিলোঁ। বিদ্যালয়ৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত পোৱা গৈছিল বহুতো সৰু সৰু ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ হৈ থকা হৈ হৈ হৈ হাঁহি-হাঁহি। সকলোবোৰে আনন্দিত মুখেৰে একেলগে খেলিবলৈ গৈছিল। মাক মোৰ বাবে কিছুমান নতুন বই আৰু কলম লৈ আহিছিল। সেই অনুভৱ, যেন এটি নতুন আৰম্ভণি।
বিদ্যালয়ৰ প্ৰথম দিনটোতে মোৰ শিক্ষক-শিক্ষিকাসকলৰ সৈতে পৰিচয় হয়। শিক্ষিকাৰ হাঁহি আৰু স্নেহেৰে ভৰা মূৰ্তিৰে মোক প্ৰাণ দিছিল। শিক্ষিকাই আমাক মাতি, "এইটো তোমাৰ নতুন ঘৰ, ইয়াত তোমাৰ নতুন বন্ধু হব।" মই যেনে বহুত ভাৱনা লৈছোঁ, কিন্তু মুঠেই নতুন অনুভৱ।
বন্ধুতা আৰু মজা বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰত বন্ধুত্বৰ অন্যতম সাৰ্থকতা আছিল। স্কুলৰ সময়তে আমাৰ সৈতে থকা বন্ধু সকল, যাৰ সৈতে খেল-পাচ, শিকাৰ খেলা, আৰু বাচলাৰ পৰা চপোৱা কাৰ্য সমূহ এক বিশেষ সম্পর্ক গঢ়ে। আমাৰ ছাত্ৰ-ছাত্রী দলে খেলপথাৰত বিভিন্ন ক্ৰীড়া খেলিছিল। ফুটবল, ব্ৰহ্মপুত্ৰী, আৰু ডংকী—এই সকলোবোৰ খেলৰ মাজেৰে বন্ধুত্বৰ এক অবিস্মৰণীয় ইতিহাস গঢ়িছিল।
মই বিশেষকৈ মোৰ এজন বন্ধু ৰাকেশৰ সৈতে আছিলোঁ। ৰাকেশৰ সৈতে আমি বহু সময় একেলগে ক্ৰীড়া খেলিছিলোঁ। ৰাকেশৰ বাবে মই ক্ৰিকেটৰ দলত আমাৰ বিদ্যালয়ৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ। সেই দিনবোৰত আমি যি আনন্দ পাইছিলোঁ, সেয়া আজিৰ দিনত সেয়া বিশেষ স্মৃতি হৈ পৰিছে।
পঢ়া-লেখাৰ সময়
বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰত পঢ়া-লেখাৰ সাৰ্থকতা আৰু শিক্ষাৰ অনুভৱ অসম্ভৱ। সেই সময়ত শিক্ষক-শিক্ষিকাৰ সঙ্গতি আৰু স্নেহবোধই আমাক শিক্ষা দিছিল। গৰাকী শিক্ষিকাই আমাক গণিতৰ সমীকৰণসমূহ বুজাই দিছিল আৰু ইংৰাজী ভাষাত পঢ়া-লেখাত সহায় কৰিছিল। বিদ্যালয়ত প্ৰতিযোগিতাসমূহত অংশগ্ৰহণৰ সময়ত যি অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিলোঁ, সেয়া মোৰ আত্মবিশ্বাস বৃদ্ধি কৰিছিল।
প্ৰতিবছৰ বিদ্যালয়ত অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হৈছিল। সেয়া আমাক সকলোৰে মাজত একসাথে সঞ্চালিত কৰাৰ বাবে সুযোগ দিছিল। আমি নাটক, গান, আৰু নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰিছিলোঁ। বিশেষকৈ, বিদ্যালয়ৰ বাৰ্ষিক উৎসৱৰ সময়ত আমি সকলোৰে মাজত আনন্দ আৰু উল্লাসৰ পৰিসৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ।
স্মৃতিৰ মাকনিত
বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰে মোৰ জীৱনত এক বিশেষ স্থান অধিকার কৰে। মই মাকৰ পৰা শুনা এটি কথা সদায় মনত ৰখোঁ—"জীৱনটো এক যাত্ৰা, য’ত শিক্ষা আৰু অভিজ্ঞতাই সকলোকে দিশ দেখুৱাই।" সেই কথাৰ জড়িয়তে মই বিদ্যালয়ৰ স্মৃতিৰ মাজেৰে জীৱনটো উপলব্ধি কৰিছিলোঁ। আমি যেন একেবাৰে সৰু যাত্ৰাৰ দৰে আছিলোঁ, য’ত সকলোৰে সৈতে মিলিত হৈ একেটা উদ্দেশ্যৰ বাবে আগবঢ়িছোঁ।
সময়ৰ প্ৰৱাহ
যেতিয়া বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰ অতীত হৈ গ'ল, মই উচ্চ বিদ্যালয়লৈ গ’লো। উচ্চ বিদ্যালয়ৰ পৰ্যায়ত নতুন নতুন চেলেঞ্জ আৰু অভিজ্ঞতাসমূহৰ সন্মুখীন হৈ পৰিলোঁ। সেয়া সঁচাকৈয়ে মোৰ জীৱনৰ এটা নতুন পৰ্ব। কিন্তু বিদ্যালয়ৰ সৰু দিনবোৰৰ স্মৃতি সদায় মোৰ সৈতে থাকে। সেই সময়ৰ বন্ধু সকলৰ লগত হোৱা কথোপকথন আৰু স্মৃতি মোৰ জীৱনত অমূল্য।এয়া মোৰ চিন্তাৰ এক অংশ হিচাপে থাকে, যিয়ে মোক সৃষ্টিশীলতা, অধ্যৱসায় আৰু সদাসর্বদা নতুন কিছু শিকাৰ বাবে উৎসাহিত কৰে। বিদ্যালয়ৰ সময়ত শিকাৰ পৰা পোৱা শিক্ষা আৰু বন্ধুতাৰ পৰা লাভ কৰা আনন্দে মোক সদায় নতুন সুযোগৰ সন্ধান দিছে।
উপসংহাৰ
এৰি অহা দিনবোৰৰ স্মৃতি সদায় এটি বিশেষ অনুভৱ। সেয়া মোৰ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ অঙ্গ আৰু শিক্ষা আৰু বন্ধুত্বৰ পৰিসৰেৰে ভৰপূৰ। আজিৰ দিনতো মই সেই দিনবোৰক স্মৰণ কৰি মোৰ হৃদয়ত আনন্দ আৰু উল্লাসৰ অনুভৱ প্ৰকাশ কৰো। বিদ্যালয়ৰ সেই সৰু সৰু মুহূৰ্তবোৰ সদায় মোৰ জীৱনত এটি দীপ্তিমান অধ্যায় হিচাপে জীয়াই থাকে।
জীৱনৰ যাত্ৰাত, স্মৃতিবোৰে আমাৰ বাবে এক পুৰাণী সাৰথি হিচাপে কাজ কৰে। সেই স্মৃতিবোৰৰ মাজেৰে আমি নিজৰ মৰম আৰু স্নেহ বঢ়াই পায়, যিয়ে জীৱনলৈ নতুন এক দিশ প্ৰদান কৰে। তাই, বিদ্যালয়ৰ দিনবোৰ, বন্ধুত্ব আৰু স্নেহৰ চাৰা-মেলা সদায় মোৰ বাবে এটি বিশেষ স্থান অধিকার কৰি থাকে।
Check by- Mukesh Borah
