Chapter 3
സംഘർഷങ്ങൾ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ
1.നമുക്കില്ലാ നാടും നഗരവും കൂടയും ചാമരവും അമിത്രവീരന്മാരെ അമർക്കും വൻപടയും ബാഹുജനെന്നുള്ളതേ നമുക്കൊന്നുള്ളൂ മുറ്റും" ഈ വരികളിൽ തെളിയുന്ന പുഷ്കരൻ്റെ മാനസികാവസ്ഥ വിശകലനം ചെയ്ത് കുറിപ്പു തയാറാക്കുക.
പരിഹാരം: പുഷ്കരൻ്റെ മാനസികാവസ്ഥ:
"നമുക്കില്ലാ നാടും നഗരം" എന്ന വരിയിൽ പുഷ്കരൻ തന്റെ സ്ഥിതി വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ഇവിടെ, "നാട്" എന്ന പദം പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത് സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ ഒരു ആധാരമായിട്ടുള്ള സ്ഥലം, "നഗരം" എന്നാൽ സിവിലൈസേഷനും സംസ്കാരവും ഉള്ള പ്രദേശമാണ്. പുഷ്കരൻ ഈ വരിയിൽ അതു ഇല്ലായ്മ, അനാഥത്വം, നഷ്ടം, ഏകാംഗത എന്നിവയുടെ അടിത്തറയിൽ നിന്നുള്ള ദു:ഖം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
"കൂടയും ചാമരവും" എന്ന വാക്യത്തിൽ, ചാമരം എന്നത് സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ ആധാരങ്ങളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. അവയുടെ അഭാവം, പ്രത്യേകിച്ച് ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ, വ്യക്തിയുടെ സാമൂഹിക സ്ഥിതിയും അവിടെ സാധ്യമായ പ്രതിസന്ധികളും ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കുന്നു.
"അമിത്രവീരന്മാരെ" എന്നത് അവരുടെ വിരുദ്ധന്മാരെ (ദുഷ്‌മനന്മാരെ) പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നതാണ്, അവരോടുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ, പോരാട്ടങ്ങൾ എന്നതിലൂടെ പുഷ്‌കരൻറെ സങ്കടം, നിരാശ, അടിമപ്പുരത്വം ഉദ്വേഗത്തിന്റെ അഭാവം പ്രകടമാക്കുന്നു.
"വൻപടയും ബാഹുജനെന്നുള്ളതേ" എന്ന ഭാഗം, ഒരാൾക്ക് തന്റെ ശക്തി അല്ലെങ്കിൽ സ്വാധീനം ലഭിക്കാത്ത സ്ഥിതി പ്രकटിക്കുന്നു. "വൻപടം" എന്നത് പോരാട്ടം, സംഘർഷം, അധികാരസഹായം എന്നിവയുടെ സൂചകമാണ്, എന്നാൽ അവയെക്കുറിച്ച് നിശ്ചയമുള്ള ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷകൾ ഇല്ലായ്മയിൽ കാണുന്നു.
പുഷ്കരൻ ഈ വരികളിലൂടെ മാനസികമായി ധാർമ്മികമായ ഒരു അടിത്തറയിൽ നിന്നു സങ്കടം, വിരോധം, പരിഭവം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. അവന്റെ അനുഭവങ്ങളിൽ അനാഥത്വം, സമൂഹത്തിലെ അപ്രത്യാശിതമായ ഘടകങ്ങൾ, മറ്റുള്ളവരുമായി ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ എന്നിവയാണ് മുഖ്യഗുണങ്ങൾ. തന്റെ എതിരാളികൾ (അമിത്രവീരന്മാർ), സാമൂഹിക സ്ഥിതിയുടെ അപൂർണതകൾ എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാനസികാവസ്ഥയെ മൂല്യവത്തായ തരത്തിൽ സ്വാധീനിക്കുന്നു.
2."മിത്രത്തെ ദേഷിപ്പാനായമിത്രം മിത്രമാക്കി പ്രത്യഹം ദുഷ്കർമ്മം ചെയ്‌തീടുന്നവൻ മുഢൻ" മഹാഭാരതം കിളിപ്പാട്ട് (എഴുത്തച്ഛൻ)
ഈ വരികളുടെ ആശയത്തെ പാഠസന്ദർഭവുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുക.
പരിഹാരം: "മിത്രത്തെ ദേഷിപ്പാനായമിത്രം മിത്രമാക്കി പ്രത്യഹം ദുഷ്കർമ്മം ചെയ്‌തീടുന്നവൻ മുഢൻ" – ഈ വരി മഹാഭാരതത്തിലെ കിളിപ്പാട്ടിൽ നിന്നുള്ളതാണ്. ഇതിന്റെ ആശയം ദുഷ്ടമായ പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയുടെയും അവന്റെ ചിത്കലമുറപ്പുകളുടെയും പ്രതിബിംബമാണ്.
വരിയുടെ വിശകലനം:
-
"മിത്രത്തെ ദേഷിപ്പാനായമിത്രം": ഇവിടെ, മിത്രം (സഹായി) എന്നത് ആദ്യം സ്നേഹമുള്ളവനായി നിലനിൽക്കുന്നു, എന്നാൽ ഈ വ്യക്തി മറ്റുള്ളവരെ ദേഷിപ്പിക്കുമ്പോൾ അവൻ ശത്രുവായി മാറുന്നു. അതായത്, സ്വന്തം അടിത്തറയിൽ നിന്ന് മിത്രങ്ങളെ ദേഷിപ്പിക്കുന്നത്, അവരെ ശത്രുക്കളായി മാറ്റുന്നത്, ഒരുപക്ഷേ വ്യാജമായ അവഹേളനമാണ്.
-
"മിത്രമാക്കി പ്രത്യഹം ദുഷ്കർമ്മം ചെയ്‌തീടുന്നവൻ": ഈ ഭാഗം, പലപ്പോഴും ഒരു വ്യക്തി ദുഷ്‌കര്യം (ദുഷ്ട പ്രവൃത്തി) ചെയ്യുമ്പോൾ അത് അവന്റെ പ്രാകൃതമായ സ്നേഹത്തിന്റെയും ബന്ധത്തിന്റെയും പേരിൽ ചതിക്കലായി മാറ്റപ്പെടുന്നു.
-
"മുഢൻ": ഈ ഭാഗം ദുഷ്ടവൃത്തി ചെയ്യുന്നവനെ "മുഢൻ" എന്ന പേരിൽ അപമാനിക്കുന്നു, ഈ പരാമർശം ഒരു പരിഗണനയുടെ അഭാവത്തെ കാണിക്കുന്നു.
പാഠസന്ദർഭവുമായി താരതമ്യം:
പഠനാനുകൂലമായ സന്ദർഭം:
-
പുത്തൻ പരിചയം: പഠനസന്ദർഭത്തിൽ, പുഷ്കരൻ ഈ വരികളെ പ്രത്യേകിച്ച് ദേഷ്യമുള്ള ബന്ധങ്ങളുടെ വിവരണം നൽകുന്നതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം തന്റെ അനുഭവങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു, ദയയും എതിരായ വികാരങ്ങളും, പാതിവരങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വഞ്ചനയും.
-
പശ്ചാത്തലം: ഈ വരികൾ ദുഷ്‌കര്മത്തിന്റെ അവസ്ഥയും, മനുഷ്യരിൽ സർഗവിവരം അല്ലെങ്കിൽ അസത്യപ്രവൃത്തികൾക്കുള്ള വഴികളും പ്രമേയമായി മാറുന്നു.
സാമൂഹികതലത്തിൽ:
-
മിത്രം എന്ന ആശയം: അങ്ങനെ, സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങളിൽ, പ്രിയപ്പെട്ടവരെ ദേഷിപ്പിക്കുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ അവരെ ശത്രുവാക്കി മാറ്റുക എന്നത് ഒരു വലിയ മനുഷ്യിക പിഴവായിരിക്കും.
-
പുസ്തകപാഠത്തിലെ വ്യക്തിത്വം: ഈ വരികൾ പാഠഭാഗത്ത് പ്രതിപാദിക്കുന്ന ആശയം, വ്യക്തികളുടെ സഹവർത്തിത്വം, ആധികാരിക ബന്ധം എന്ന നിലയിൽ വായിക്കപ്പെടുന്നു.
വാക്യത്തിന്റെ വിചാരണ:
-
"വൈരി വൈരസേനിക്കിഹ":
-
"വൈരി" (ശത്രു) എന്നും "വൈരസേനിക്കിഹ" (ശത്രു സേനയുടെ തലവൻ) എന്നും പരാമർശിക്കുന്നതാണ്. ഇതിൽ, കലി തന്റെ ആയുധങ്ങളുടെയും ശക്തികളുടെയും പരിചയപ്പെടുത്തലിന്റെ ഭാഗമായും സ്വയം അവകാശപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ, ഇങ്ങനെ "വൈരിയെ" (ശത്രുവിനെ) അനുകരിക്കുന്നത് അതിന്റെ പ്രതീകാത്മകമായ തകർപ്പൻ സ്വഭാവത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
-
-
"ഞാൻ കലി തവ ഞാൻ മിത്രം":
-
"കലി" എന്ന പദം ഇവിടെ പരാമർശിക്കുന്നത് ദു:ശാസ്ത്രം, അരാധനയില്ലാത്ത ജീവിതം, അവസാനത്തിലേക്കുള്ള ദു:ഖകരമായ യാത്ര എന്നിവയെയാണ്. ഇത് ഒരു അശാന്തി, ദു:വസ്ഥ, അല്ലെങ്കിൽ വിപരീത പ്രവണതകൾ എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. "ഞാൻ മിത്രം" എന്നത്, സമകാലികമായ അമിതസ്നേഹത്തിന് വിരുദ്ധമായി, "സഖി" എന്ന തലത്തിലുള്ള ഒരു പരിധിയോടുള്ള ബന്ധം അടിസ്ഥാനമാക്കുന്നു.
-
നാടകീയത:
-
പലഭാഷികത:
-
ഈ വരിയിൽ, കലി സ്വയം ശത്രുവായ എന്നത്, എന്നെ പലവിധം കാണിക്കുക എന്ന നാടകീയവിഷയം ഉയർത്തുന്നു. ഇത്, സത്യത്തിൽ, അവന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണത ഉളവാക്കുന്നു, കൂടാതെ വിശകലനാത്മകത (dichotomy) സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
-
-
പ്രതിഭാസം (Dramatic Irony):
-
കലി മിത്രമായിരിക്കെ, അവൻ "ശത്രുവായ" അല്ലെങ്കിൽ "വൈരിയാവുന്ന" ഒരാൾ ആകുന്നു. ഈ പ്രതിഭാസം (dramatic irony) വായനക്കാരനെ ഒരു ഉത്തരം അന്വേഷിക്കുന്ന പദവിയിൽ ആകുന്നു, കാരണം, കലി ഹിതസഖി ആകുന്നു, എന്നാൽ, തന്റെ എതിരാളിയെ/ശത്രുവിനെ അധികാരമുറ്റത്ത് കാണുന്നു.
-
-
വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ വികലനങ്ങൾ:
-
കലി ഇവിടെ മിതമായ ഒരു കഥാപാത്രം അല്ല, പകരം വിപരീത നിലകളിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരാളായി കാണപ്പെടുന്നു. ഇതിന്, മനുഷ്യരിലെ അനിശ്ചിതത്വം (ambivalence) എന്ന പ്രമേയം ഉയർത്തുന്നു.
ശേഷം:
-
"വൈരി വൈരസേനിക്കിഹ ഞാൻ കലി തവ ഞാൻ മിത്രം" എന്നത് സാമൂഹിക നാടകീയത ഉല്പത്തിയാക്കുന്നു, ഒരുവൻ നടന്നുപോകുന്ന വാസ്തവങ്ങൾ, ജീവിതത്തിന്റെ ദു:ഖങ്ങള് എന്നിവ സ്വയം അനുഭവപ്പെടുന്ന ചിത്രീകരണങ്ങളായി മായക്കുന്നു.
പുഷ്കരന്റെ അവതരണം:
-
"ബാഹുജനെന്നുള്ളതേ നമുക്കൊന്നുള്ളൂ മുറ്റും", "നമുക്കില്ലാ നാടും നഗരവും..." പോലുള്ള വരികളിലൂടെ പുഷ്കരൻ്റെ അനാഥത്വവും, അസഹായതയും, നിസ്സഹായ ജീവിതവും വളരെ മനോഹരമായി കവിയൂർജ്ജം കൊണ്ടാണ് വിവരിച്ചത്.
-
തന്റെ സാമൂഹിക അവസ്ഥയുടെ നിരാശ, പരാജയം, വഞ്ചന അനുഭവങ്ങൾ എന്നിവ എളിയ വരികളിൽ തന്നെ ഉണ്ണായിവാര്യർ അതിസൂക്ഷ്മമായി പ്രേക്ഷകനിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നു.
-
പുഷ്കരൻ്റെ ആത്മസംഘർഷം, തന്റെ സത്യസന്ധതയും നിരാശയും മിശ്രിതമായ മനോഭാവം — ഇതെല്ലാം കുറച്ച് വരികളിൽ തന്നെ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.
കളിയുടെ അവതരണം:
-
"വൈരി വൈരസേനിക്കിഹ ഞാൻ കലി തവ ഞാൻ മിത്രം" എന്ന വരി കൊണ്ട്, കലി എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ ചതിയുടെയും ഇരട്ടച്ചങ്കിയുടെയും മുഖം ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളിലൂടെ വരച്ചുകാട്ടുന്നു.
-
കലി, തന്റെ പക, പ്രതികാരം, ഭാവവഞ്ചന, അഭിനയം എന്നിവ ചേർത്തെടുത്ത് മിഥ്യാമിത്രത്വത്തിന്റെ പ്രതീകമായി അവതരിക്കുന്നു.
-
അവന്റെ സാധുവായി നടിക്കുന്ന തന്ത്രങ്ങൾ ചുരുക്കവാക്കുകളിൽ ഒതുക്കി കവി ആഴത്തിൽ അവതരിക്കുന്നു.
വിലയിരുത്തൽ:
ഉണ്ണായിവാര്യർ സംവാദങ്ങളുടെയും പതാകവുമായ വാക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ച്, വളരെ ക്ഷമാപൂർവവും ഘനതയോടെയും, ഓരോ കഥാപാത്രത്തെയും അതിന്റെ മനോവിഭവങ്ങളോടെയും സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങളോടെയും ചേർത്ത് സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നു. വാക്കുകളുടെ സംയമിതിയും ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ താളമെന്നു കൊണ്ടുതന്നെ ഈ കഥാപാത്രങ്ങൾ നാടകപരമായും ആന്തരികപരമായും ഏറെ ജീവമുറ്റവയാകുന്നു.
5.ശ്ലോകത്തിൽ കഴിക്കുക, ശിങ്കിടിപാടുക എന്നിവ കഥകളിയിൽനിന്ന് രൂപ പ്പെട്ട ശൈലികളാണ്. കഥകളിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുണ്ടായ ശൈലികൾ ശേഖ രിച്ച് വിശദീകരിക്കുക.
പരിഹാരം: കഥകളിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് രൂപപ്പെട്ട പ്രധാന ശൈലികൾ അനേകം ഉണ്ട്. അവ കഥകളിയുടെ ഭാവപ്രകടനത്തിലും, പാഠപ്രചാരണത്തിലും, സംഗീതഗതിമാറ്റത്തിലും വ്യാപകമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയവയാണ്. താഴെ പ്രധാനപ്പെട്ട ചില ശൈലികളും അവയുടെ വിശദീകരണവുമാണ്:
1. ശ്ലോകം (ശ്ലോകത്തിൽ കഴിക്കുക):
-
ഇത് സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്നുള്ള കാവ്യശൈലിയാണ്.
-
കഥകളിയിലെ രംഗപ്രവേശനത്തിനും മാനഭംഗിക്കും ഉപയോഗിക്കുന്നു.
-
അഭിനയത്തിനും അഭിനയാനുഭവത്തിനും പ്രാരംഭമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
-
ശ്ലോകം കേൾവിക്ക് മനോഹരമായി ചൊല്ലുകയും പിന്നെ അതിന്റെ അർത്ഥം അഭിനയത്തിലൂടെ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
2. ശിങ്കിടിപാടുക:
-
"ശിങ്കിടി" എന്നത് സംഗീതഭംഗിയോടെ ചൊല്ലപ്പെടുന്ന പദ്യവിനിമയത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
-
അതിൽ താളബദ്ധതയും ഭാവതനുമുണ്ട്.
-
പതിനാറമ്പടി തുടങ്ങിയ ശൈലികൾ ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്.
-
ഇത് സംഘാടനം, രംഗചലനം എന്നിവയുമായി ചേർന്നിരിക്കുന്ന പ്രത്യേകതകളുള്ള ശൈലിയാണ്.
3. പടസംഭാഷണം:
-
യുദ്ധരംഗങ്ങളിലും കടുത്ത സംഘർഷരംഗങ്ങളിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന ശൈലിയാണ്.
-
ഉച്ചാരണമാകോഷമായും ശക്തിയോടെയും ഇരക്കോടെയും നിറഞ്ഞതായിരിക്കും.
-
ധ്വനിമുഴക്കം, ശബ്ദോച്ചാരണം എന്നിവയ്ക്ക് പ്രധാന്യം.
4. പാചൂർ പദ്യശൈലി:
-
കഥകളിയുടെ സംഗീതശൈലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്.
-
ഹരണമതിമധുരം, ഭക്തിരസം, കാവ്യസുഗന്ധം എന്നിവയുള്ള പദ്യരചനാശൈലിയാണ് ഇത്.
-
ഇത്തരം പദ്യങ്ങൾ വായനയും സംഗീതവുമായും ചേരുന്ന രീതിയിൽ എഴുതപ്പെട്ടവയാണ്.
5. വിരൽകൊളുത്ത് (Mudra usage):
-
കഥകളിയുടെ മുഖ്യഭാഗമായ ഹസ്തമുദ്രകൾ മുഖേന സന്ദേശം നൽകുന്ന ശൈലി.
-
എല്ലാ സംഭാഷണങ്ങളും മുഖാവിനയം, കൈമുദ്രകൾ, ദൃശ്യഭാവങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
6. പാട്യം – പ്രസാദം – വിചാരം:
-
കഥാപാത്രങ്ങളുടെ അവസ്ഥ, വികാരം, ബന്ധം എന്നിവയുടെ അവതരണം പാട്യശൈലി,
-
ആ ആഖ്യാനത്തിന്റെ പ്രസാദം (സ്വാധീനം),
-
അതിന്റെ വിചാരം (ഭാവാർത്ഥം) എന്നിവ മുഖേന ആഴമുള്ള രൂപത്തിൽ കാണുന്നു.
6.'കഥകളിക്ക് ഇതര കലകളുമായുള്ള ബന്ധം' എന്ന വിഷയത്തിലൂന്നി പ്രബന്ധം തയാറാക്കുക.
പരിഹാരം:
‘കഥകളിക്ക് ഇതര കലകളുമായുള്ള ബന്ധം’ — ഒരു പ്രബന്ധം
പ്രസ്താവികം:
കേരളത്തിന്റെ അന്യോന്യമായ കലാരൂപമായ കഥകളി, വെറും നാടകം അല്ല; അത് സംഗീതം, നൃത്തം, നാടകഭാവം, സാഹിത്യം, ചിത്രകല, ശില്പം, പശ്ചാത്തലശബ്ദങ്ങൾ, സംഗീതോപകരണങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സമ്പൂർണ്ണ സംയോജനമായ ഒരു സമഗ്രകലാരൂപം ആണെന്നത് പ്രശസ്തമായ വാസ്തവമാണ്. ഈ കലാരൂപം പല മറ്റു കലാരൂപങ്ങളുമായി അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തുന്നു.
1. നൃത്തകലയുമായി ബന്ധം:
-
കഥകളിയുടെ മുഖ്യഘടകങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് നൃത്തം.
-
ഭരതനാട്യം, കുച്ചിപ്പുടി, ഒഡിസ്സി പോലുള്ള ശാസ്ത്രീയ നൃത്തങ്ങളിലെ നൃത്യഭാവങ്ങൾ, ഹസ്തമുദ്രകൾ, അടിയന്തിരനടവുകൾ കഥകളിയിലും കാണാം.
-
കഥകളിയിലെ ചുവടുകൾ (അടവിളകൾ), നയനാഭിനയം, മുഖാഭിനയം മുതലായവ മറ്റ് നൃത്തകലാരൂപങ്ങളെ മനോഹരമായി ആകർഷിച്ചു.
2. സംഗീതവുമായി ബന്ധം:
-
കഥകളി സംഗീതം ഹിന്ദുസ്ഥാനി സംഗീതത്തെയും കര്‍ണ്ണാടക സംഗീതത്തെയും ആധാരമാക്കി വികസിച്ചിരിക്കുന്നു.
-
പാചൂർ ശൈലി, കല്ലടംന ശൈലി എന്നീ ശൈലികളിലായി സംഗീതം വളർന്നു.
-
രാഗവും താളവുമുള്ള പാഠങ്ങൾ അതിനുശേഷം ചുണ്ടുപടിയും പാട്ടുമൊത്തുള്ള നടനവുമുണ്ടാകും.
3. സാഹിത്യവുമായി ബന്ധം:
-
കഥകളിയിലെ സംഭാഷണങ്ങൾ, പാഠങ്ങൾ മുതലായവ സംസ്കൃതം, മലையாளം, ചിലപ്പോൾ തമിഴ് ഭാഷയിലുമാണ്.
-
മഹാഭാരതം, രാമായണം, ഭാരതസാരസംഗ്രഹം പോലുള്ള മഹാകാവ്യങ്ങൾ കഥകളിയുടെ ആഖ്യാനത്തിനുള്ള അടിത്തറയായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
-
ഉണ്ണായിവാര്യർ, കുണ്ടംകുളം കേളു നായർ, കീഴ്പ്പട്ടൂർ രാമൻ നമ്പൂതിരി തുടങ്ങിയവരുടെ സാഹിത്യസംഭാവനകളുടെ ഫലമാണ് കഥകളിയിലേക്ക് സംപ്രേഷണം ചെയ്യപ്പെട്ട രചനാശൈലി.
4. ദൃശ്യകലകളുമായുള്ള ബന്ധം:
-
കഥകളിയിലേയ്ക്ക് മേഘമേഖല, വസ്ത്രാലങ്കാരങ്ങൾ, മൂടിത്തലകൾ, ചിത്രഭംഗി എന്നിവ പ്രധാനമാണ്.
-
ചിത്രകലയുടെ മികവിൽ കഥാപാത്രങ്ങൾ ചുറ്റുചുറ്റും അടയാളം വെക്കുന്ന വിധത്തിൽ അലങ്കാരങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നു.
-
ശില്പകലയുടെ ആകൃതികൾ പോലെയാണ് മുഖം മൂടികൾ.
5. നാടകകലയുമായി ബന്ധം:
-
കഥകളി കണക്കിൽ ശാസ്ത്രീയമായ നാട്യധർമം (drama structure) പാലിക്കുന്നു.
-
അവതാരിക, മുക്ഹപ്രവേശം, പ്രധാനരംഗങ്ങൾ, സംഘർഷം, പരിഹാരം എന്നീ ഘട്ടങ്ങൾ കൃത്യമായി നടപ്പിലാക്കുന്നു.
-
സ്തുതിപാഠങ്ങൾ, അവതാരങ്ങൾ, രംഗസംവിധാനം എന്നിവ നാടകസങ്കല്പത്തോട് ചേർന്ന് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
6. ശാസ്ത്രങ്ങളുമായും ദാർശനികതയുമായും ബന്ധം:
-
നാട്യശാസ്ത്രം, അഭിനയദർപ്പണം, ഭാരതമുനിയുടെ തത്ത്വങ്ങൾ എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ കഥകളിയുടെ മൂലധാരാ തന്ത്രങ്ങൾ നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കുന്നു.
-
അവതരണത്തിലെ സങ്കേതങ്ങൾ, മനശാസ്ത്രപരമായ അവതാരങ്ങൾ, രസതത്വങ്ങൾ, ഇതെല്ലാം ദാർശനികതയുടെ ഭാഗമാണ്.
നളചരിതം ആട്ടക്കഥയിൽ നിന്നുള്ള 'പുഷ്കരൻ – കലി' എന്ന കഥകളിഭാഗം കണ്ട് ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ, അതിന്റെ രംഗഭാവവും, പ്രതീക്ഷയും, ഭാവഗൗരവവും അത്ഭുതംJan എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിൽ പതിയുന്നു. ഉണ്ണായിവാര്യരുടെ പദങ്ങൾക്കു നല്‍കിയിരിക്കുന്ന ഭാവനകളും കലാസമ്പന്നമായ അവതരണവും കാണുന്നവനെ അതിഗംഭീരമായ അനുഭവത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നു.
അഭിനയഭംഗി:
പുഷ്കരൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ ആന്തരിക സംഘർഷം, തോൽവിയിലേക്കുള്ള അവന്റെ ഭയം, അതിന് മേലെ കലി എങ്ങനെ ആശ്വാസം നൽകുന്നു എന്നതെല്ലാം അഭിനയമാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെ അതീവ നൈപുണ്യത്തോടെ നടൻ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. പടപ്പുരയിലൊരു രാജകീയതയും, ആകസ്മികമായൊരു തികഞ്ഞ നിരാശയും ഒന്നിച്ച് ദൃശ്യഭാവത്തിലേയ്ക്ക് മാറുന്നു.
സംഗീത – താളഭംഗി:
ശ്ലോകങ്ങൾ, ശിങ്കിടിപ്പാട്ടുകൾ, പാട്യശൈലി – ഇവയെല്ലാം താളരൂപങ്ങളിൽ വൈവിധ്യത്തോടെ ചേർന്നിട്ടുണ്ട്. ചുണ്ടുപടിയിലൂടെ പദാർഥത്തെക്കാളും ഭാവത്തെ മുൻ‌നിരയിൽ കൊണ്ടുവരുന്ന ഗാനരംഗം കാഴ്ചക്കാരെ ആശ്ചര്യപെടുത്തുന്നു. പുഷ്കരന്റെയും കലിയുടെയും സംവാദം, കയ്യൊപ്പ് പോലെ ആവിഷ്കൃതമാണ്.
രൂപസൃഷ്ടിയും ഭാവപ്രകടനവും:
നടൻ്റെ ഭാവപ്രകടനം മുഖാഭിനയത്തിലൂടെ അർത്ഥസമ്പുഷ്ടമാകുന്നു.
-
"ബാഹുജനെന്നുള്ളതേ നമുക്കൊന്നുള്ളൂ മുറ്റും" എന്ന പദത്തിൽ പുഷ്കരന്റെ നിരാശയും ലോകത്തേക്കുള്ള അവഗണനയും മുഖചാലങ്ങളിൽ പടർന്നുനിൽക്കുന്നു.
-
കലി സ്വയം താനൊരു മിത്രം ആയി പരിചയപ്പെടുന്ന ഭാഗം – അതിന്റെ നാടകീയതയും ആശയപരമായ ഗുരുത്വവും അത്ഭുതംJan പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
പാഠഭാഗത്തിന്റെ വാക്കുകളുടെ ശക്തിയും കഥകളിയിലെ അവതരണവും:
പാഠത്തിലെ വരികൾ വായനയ്ക്കും അഭിനയത്തിനും ഉചിതമായ രചനാഭാവനകൊണ്ടു സമൃദ്ധമാണ്. കഥകളിയിലേക്കു കൈമാറുമ്പോൾ അതിന്റെ ഭാവന, സംഗീതം, ഭാഷാശൈലി എന്നിവ ജീവന് ലഭിക്കുന്നു.
പദങ്ങൾക്കുള്ളിലെ ആവേശം, ദു:ഖം, പ്രതികാരം, ആശങ്ക, ആശ്വാസം – ഇതൊക്കെയായി ദൃശ്യശക്തിയായി മാറുന്നു.
ഉദ്ദേശ്യം:
കേരളത്തിന്റെ സമഗ്രനാടകകലയായ കഥകളിയെ ആസ്പദമാക്കി, അതിന്റെ കലാവൈവിധ്യം, ആഖ്യാനസാമർഥ്യം, ശാസ്ത്രീയത, സംഗീതസംയോജനം, അഭിനയസൂക്ഷ്മത തുടങ്ങിയവയെക്കുറിച്ച് പഠനവും ചർച്ചയുമാണ് ഈ സെമിനാർ ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.
പരിഗണിക്കാവുന്ന ഉപവിഷയങ്ങൾ:1. കഥകളിയുടെ ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലം
-
കഥകളിയുടെ ഉത്ഭവവും വികസനഘട്ടങ്ങളും
-
രാജവംശങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള പ്രാരംഭനടനശൈലി
-
പ്രാദേശിക ശൈലികൾ: കല്ലടംന, വള്ളത്തോൾ, പാചൂർ മുതലായവ
-
അതിന്റെ പുരോഗതിയിൽ ഉണ്ണായിവാര്യർ, കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ തുടങ്ങിയവരുടെ സംഭാവന
2. അഭിനയരീതികളും പ്രകടനസങ്കേതങ്ങളും
-
നവരസാഭിനയം (ശൃംഗാര, രൗദ്ര, കരുൺ, ഹാസ്യ, അധ്ഭുത, ഭയാനക, വീര, ഭീഭത്സ, ശാന്ത)
-
മുഖാഭിനയം, നേത്രാഭിനയം, ഹസ്തമുദ്രകൾ
-
ചുണ്ടുപടി, പാചൂർ ശൈലി
-
ഭാവാനുഭവം – ആന്തരികതയുടെയും ആംഗികതയുടെയും സമന്വയം
3. വേഷം, അളങ്കാരങ്ങളും കഥാപാത്ര സങ്കേതങ്ങൾ
-
പ്രധാന വേഷങ്ങൾ: പച്ച, കത്തി, താടി, കറുത്ത വേഷങ്ങൾ (കാളി, കിരാതൻ)
-
ചുണ്ടില, കണ്ണുരുക്കി, തലമുടികെട്ട്, ചൂടുടുപ്പുകൾ
-
ഓരോ വേഷത്തിന്റെയും ചിഹ്നാത്മകത
4. സംഗീതം, താളസാമ്യം, പാഠങ്ങൾ
-
കഥകളി സംഗീതത്തിന്റെ പ്രത്യേകത
-
താളവാദ്യങ്ങൾ: ചെണ്ട, മദ്ദളം, ഇളത്തളം
-
ശ്ലോകങ്ങൾ, പതാകങ്ങൾ, ശിങ്കിടിപ്പാട്ടുകൾ
-
കാവ്യപാഠം: പാചൂർ ശൈലി, കല്യാണി, പന്തുവര്ണ്ണം തുടങ്ങിയ രാഗങ്ങൾ
5. പടങ്ങളുടേയും പശ്ചാത്തല സംവിധാനങ്ങളുടെയും പങ്ക്
-
വേഷസന്ദർശനത്തിന് മുൻപ് നടത്തുന്ന പടപ്രദർശനം
-
പശ്ചാത്തലനടനും അലങ്കാരസാമഗ്രികളും
-
രംഗസമീപനം, പ്രകാശം, ഇടയ്ക്കുള്ള സംഗീതശബ്ദങ്ങൾ
6. കഥകളിയുടെ ആധുനിക പ്രസക്തിയും പുനരാഖ്യാനങ്ങളും
-
പുതിയ അവതരണശൈലികൾ
-
സ്ത്രീകളുടെ പങ്ക്
-
കഥകളിയുടെ ആഗോളസ്വീകരണം, നൃത്തസംഗീത സന്ധികൾ
സെമിനാർ ഫോർമാറ്റ് നിർദ്ദേശം:
-
ഉദ്ഘാടനം: ചരിത്രാവലോകനം
-
പ്രധാനം: ഓരോ ഉപവിഷയം വേദി അവതരണമായി
-
പ്രദർശനം: ലൈവ് പെർഫോമൻസ്/വേഷം പ്രദർശനം
-
സംവാദം: കലാകാരന്മാരുമായുള്ള സംവാദം
പ്രശ്നോത്തരി: വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം
ദുര്യോധനൻ തന്റെ സകല ആഗ്രഹങ്ങളും, അടിയന്തര ആവശ്യങ്ങളും സാധിക്കുന്നതിൽ തന്റെ ശക്തിയിലും, മറ്റുള്ളവരോടുള്ള അവന്റെ കടുത്ത ശത്രുതകളിലും വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വാസം, സ്വർഗപ്രാപ്തി നേടുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചിരുന്നു: തന്റെ ശക്തി, യുദ്ധത്തിലെ വിജയങ്ങൾ, സുഗമമായ ഭാവി തുടങ്ങിയവ തന്നെ അവന്റെ ഭാഗ്യത്തിന്റെ ഉറവിടം എന്നാണ്.
പാഠഭാഗം വിശകലനം:
പാഠത്തിൽ, ദുര്യോധനൻ തന്റെ ചിന്തയിൽ എപ്പോഴും തന്റെ ശക്തിയും അധികാരവും അനുകൂലമായി കാണുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ, യുദ്ധം അവസാനിക്കുമ്പോൾ, അവന്റെ ഇടപെടലുകൾ അവനെ എല്ലായിപ്പോഴും ധാർമികമായ, യഥാർത്ഥ വിജയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നില്ലെന്ന് പ്രकटിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരാജയത്തിലേക്കുള്ള പ്രേരണകളെ വലുതായി ചിത്രീകരിക്കുന്നതാണ് ഈ ഭാഗം. മഹാഭാരതത്തിലെ യുദ്ധം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വം, ശക്തി, ഭയങ്കരമായ ആക്രമണങ്ങൾ എന്നിവയൊക്കെ സ്വർഗപ്രാപ്തിക്കുള്ള അകെയുള്ള വഴികൾക്ക് വിരുദ്ധമാണ്.
ദുര്യോധനന്റെ വിശ്വാസം സ്വർഗപ്രാപ്തി സംബന്ധിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെറുതായിത്തന്നെ കഴിയുന്നവ, കരുത്തും അധികാരവും ഒറ്റക്കെടുത്ത് സംശയാതീതമായ പ്രപഞ്ചത്തിൽ സ്വർഗത്തിലേക്ക് കയറിയ ചിന്തയുടെ പുരോഗതിയിലാണ്.
അടിസ്ഥാനവശം:
-
ദു:സ്വപ്നം (Illusion of Control): ദുർയോധനൻ തന്റെ ഭരണം, ശക്തി എന്നിവയിൽ തന്നെ വിശ്വസിച്ചു. സ്വർഗപ്രാപ്തി ലഭിക്കുന്നതിനായി, എന്നാൽ ധാർമികതയും കാരുണ്യവും തന്നെ അനുസരിക്കുന്നില്ല.
-
അവസാനത്തിലെ തിരിച്ചറിവ് (Realization at the End): തന്റെ ക്രൂരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, തന്റെ സമൂഹത്തിന് നൽകിയ ദു:ഖം, സ്വർഗപ്രാപ്തിക്ക് ശേഷം അവന്റെ വിശ്വാസം പൊളിഞ്ഞു.
-
ദൈവത്തിന്റെ പരിഹാരം (Divine Intervention): ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള പരിഹാരവും, ദ്രവ്യങ്ങളും, നീതിനിരീക്ഷണങ്ങൾ, ദൈവത്തിന്റെ ദർശനങ്ങൾ, ഇന്നലത്തെയും അതിന്റെ ഫലത്തിന് പകരം പ്രതിരോധങ്ങളും.
പാഠഭാഗം വിശകലനം:
'വല്ലപാടും നേടിയ വിജയം' എന്ന വാക്യം, പാണ്ഡവർക്ക് പ്രാപിച്ച വിജയത്തിന്റെ പാരാഡോക്സലമായ നിലയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഭവനവും, രാജാവും, ആത്മമനോഭാവവും, ധാർമികവും, മാനുഷികവുമായ അധികാരങ്ങൾ എല്ലാം പാണ്ഡവരെ അവരുടെ സ്വാധീനത്തിൽ പങ്കുവച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, അവരുടെ വിജയം സാരമായതിൽ നിന്ന്, നീതിനിഷേധവും ക്രൂരതയും ഉണ്ടാകുന്നത് ഒരു അന്യമായ സമീപനത്തോട് താരതമ്യമാണ്.
വ്യാഖ്യാനം:
-
യുദ്ധത്തിൽ ലഭിച്ച വിജയം:
പാണ്ഡവർക്കു മഹാഭാരതയുദ്ധത്തിൽ നിന്നു ലഭിച്ച വിജയം അതിന്റെ താളത്തിൽ കൃത്യമായ പരിസ്മൃതി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ, ഈ വിജയം ഉജ്ജ്വലമായ ദർശനത്തിലും അതിന്റെ ചിന്താമന്ത്രത്തിലുമായി ചിലപ്പോഴൊക്കെ പരാജയത്തിന്റെ മറുവശമായി മാറുന്നു. -
സത്യം, ധാർമികത, അനീതിയും:
മഹാഭാരത യുദ്ധം പാണ്ഡവർക്ക് രാജ്ഞിത്വം ലഭിപ്പിക്കുകയും, ദാരിദ്ര്യവും തടസ്സങ്ങളും അവരുടെ സമ്പൂർണ്ണ ജീവിതത്തിൽ നിന്നു നീക്കുകയും ചെയ്തെങ്കിലും, യുദ്ധത്തിലെ അചിന്തനീയമായ പ്രതികലങ്ങളെ ആവശ്യമില്ലാതാക്കി. ഇതാണ് 'വല്ലപാടും' എന്ന് മാരാർ പറഞ്ഞതു. -
പണിനിരക്ക്, സമ്മർദ്ദവും:
പാണ്ഡവരുടെ വിജയത്തിൽ നിന്നുള്ള പൈതൃകത്തിന്, രാഷ്ട്രീയകമാർഗ്ഗങ്ങളെപ്പോലെ, പൊതു വിപരീതവായും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ ഒറ്റക്കിണറിൽ വിശ്വാസമില്ലാത്ത, തന്ത്രഭേദങ്ങളിലൂടെയുള്ള വിജയമായിരുന്നു.
ന്യായം:
-
'വല്ലപാടും' വിജയം:
പാണ്ഡവർ സ്വന്തം വ്യക്തിഗത, ധാർമികവും, പരസ്പരക്ഷമമായ മാനവികതയും, യുദ്ധത്തിലെ മരണങ്ങളും, പ്രളയങ്ങളുമായി പുതിയ അർത്ഥങ്ങളുമായി വിജയം കൈവരിച്ചു. അവർ തന്റെ വിജയം പ്രാപിച്ചെങ്കിലും, അവരുടെ ലോകത്ത് അതിന്റെ ഫലങ്ങൾക്കു സുഖമായില്ല. -
'ദു:ഖവേണം' - വിജയത്തിന്റെ ആഭ്യന്തരവശം:
'വല്ലപാടും' വിജയം, അതിന്റെ പൂർത്തിയാക്കലുകളും, അഭിമുഖ്യവുമായ സങ്കടങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തി.
അശ്വ്ഥാമാവിനെ പറ്റിയുള്ള വിശകലനം:
പാഠഭാഗത്തിലെ സൂചനകളും സന്ദർഭങ്ങളും:
-
വിഷത്തെക്കാൾ വർജ്യമാകുന്ന നരചിത്തം:
ഈ വാക്യം, അശ്വത്ഥാമാവിന്റെ മനോഭാവത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. മനുഷ്യൻക്ക് ദു:ഖവും ദോഷകരമായ യഥാർത്ഥവുമായ പ്രവർത്തികളും ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്, മനുഷ്യന്റെ ചിതത്തെ അടിമയാക്കുന്ന അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കും ക്രൂരതയ്ക്കുമുള്ള പ്രബലമായ അടയാളമാണ്. അശ്വത്ഥാമാവിന്റെ ചിതത്തിലും, വിഷം പോലെ, ക്രൂരത, ദു:ഖം, പാപം എന്നിവയുടെ സാന്നിധ്യം പ്രകടമാക്കുന്നു. -
അശ്വത്ഥാമാവിന്റെ ക്രൂരത:
അശ്വത്ഥാമാവ് തന്റെ മാതാവായ ദ്രോണി പൂജ്യനായ ഗുരുവിന്റെ കൂടെ യുദ്ധത്തെ ചെറുതാക്കാൻ, അശ്വത്തെ അതിശക്തമായ നീതിയില്ലാത്ത രീതിയിലാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. തന്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ആയുധവും അസാധാരണമായ പ്രതിഭാസങ്ങൾക്കായുള്ള പദത്തിലും, മനുഷ്യരെ ക്രൂരമായ രീതിയിൽ സകലമായും ദോഷപ്രാപ്തിയിലേക്ക് ഇളക്കുന്നു. -
ചിരഞ്ജീവിയും സർവവ്യാപിയുമായ കൽപന:
അശ്വ്ഥാമാവിനെ "ചിരഞ്ജീവിയും സർവവ്യാപിയുമായി കൽപിക്കുന്ന" സൂചന അതിന്റെ ശക്തിയും ദു:ശാസനവും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. ഈ വാക്കുകൾ അശ്വ്ഥാമാവിന്റെ നർമ്മതയില്ലാത്ത, ക്രൂരമായ, ദു:ഖകരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള ആലോചനയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവന്റെ ക്രൂരതയുടെ പരിധിയിലൂടെ മറ്റുള്ളവരുടെ ചിതങ്ങളും, ആത്മീയവും ഭാവനാത്മകതയും ഇതരലോകങ്ങളും കീഴടക്കാനും, തന്റെ ശക്തി കണ്ടെത്താനും പ്രേരിപ്പിച്ചുവെന്നാണ് സംവാദത്തിലെ സൂചന. -
നശ്വതയും ദു:ഖവും:
അശ്വ്ഥാമാവ് തന്റെ പിതാവിന്റെ ദോഷകരമായ ക്രിയകളെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ട് നശിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയാണ്. അത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, അശ്വത്ഥാമാവ് തന്റെ പിതാവിന്റെ തന്ത്രങ്ങളും, ദുര്യോഗ്യങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിലും, എന്നാൽ അവന്റെ അശുദ്ധമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂന്നിയ ആ വ്യക്തിത്വം മാറാനായി ശ്രമിക്കുന്നില്ല.
അശ്വ്ഥാമാവിന്റെ കഥാപാത്രം:
-
ആത്മവിശ്വാസവും സമർപ്പിതവുമായ അനുഭവങ്ങൾ:
അശ്വ്ഥാമാവ് ഒരു ശക്തമായ, ഭയാനകമായ വ്യക്തിയാണ്. അവന്റെ മനസ്സ് മരണം, ദു:ഖം, ക്രൂരത, പാപം എന്നിവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഒരിക്കലും പരാജയപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ പോലും, അവന്റെ ജനം ജീവിക്കുന്ന പ്രക്രിയയിൽ നിന്നുള്ള നിർവചനങ്ങൾക്കുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ വളരെ നന്നായിരിക്കും. -
ക്രൂരതയും പാപവും:
താനൊടൊപ്പം ജീവിച്ച ക്രൂര സ്വഭാവങ്ങളിലൂടെയും, അവന്റെ ദുരിതബോധം, മറ്റുള്ളവരുടെ വികാരങ്ങൾ എതിർക്കുന്നതിന്റെ പാതയിലൂടെ പ്രചരിക്കും. -
ദ്രൗപദി, ദ്രോണി എന്നിവയുമായി ബന്ധം:
നിമിഷത്തിൽ, ബോധഗാഢതയിൽ നിന്ന്, പിതാവിനോട് അനുയോജ്യമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള അനുഭവങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ എന്തായാലും അവളുടെ ഓർമ്മകളിലേക്കും, അന്യപക്ഷങ്ങളിലേക്കും മാറ്റിയിരിക്കുക.
പാഠഭാഗം വിശകലനം:
-
ദുര്യോധനന്റെ പ്രതാപം, അഹങ്കാരം, സ്വപ്രത്യയസ്തർമ്മം:
അതിനിടെ, ഈ ഭാഗത്ത്, ദുര്യോധനന്റെ പ്രതാപവും, ശ്രീയും, അഹങ്കാരവും ഉളള അവസാനം ഭാഗത്തിൽ വിമർശനാത്മകമായ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം കൈവരുന്നുണ്ട്.-
പ്രതാപത്തോടും ശ്രീയോടും: ദുര്യോധനന് എല്ലാ ബാഹ്യ ഘടകങ്ങൾ കൈവരാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവന് പ്രതാപം ഉണ്ടാകാൻ കാരണം, അവൻ അടയാളപ്പെടുത്തിയ ശ്രീയും, എന്നാൽ പ്രത്യയസ്തർമ്മത്തിലും ആയിരിക്കും.
-
അഹങ്കാരവും: ദുര്യോധനൻ വളരെ വലിയ അഹങ്കാരം കാണിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയാണ്. അവന്, തന്റെ അധികാരം, സമ്പത്ത്, പ്രത്യേകമായ ശരീരത്തിന് ഹാവുമായിരിക്കും, അഹങ്കാരത്തിന്റെ സാക്ഷി.
-
സ്വപ്രത്യയസ്തർമ്മം: ദുര്യോധനൻ നിർത്താതെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന് സ്വപ്രത്യയസ്തര്യത്തിലേക്കും പ്രവേശിച്ചിരുന്നു. പക്ഷഭാവം, ബാധ്യതകൾ, തികഞ്ഞ രഹസ്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.
-
എതിരാളികളോടുള്ള അവജ്ഞയും: ദുര്യോധനൻ തന്റെ എതിരാളികൾക്കായി പഠനാത്മകമായ പരിഹാസങ്ങളെ പിടിച്ചുമുട്ടിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവന്റെ അവജ്ഞയില്ലാത്ത രൂപമായ പക്ഷപാതികൾ ആവശ്യമില്ല.
-
-
'അവജ്ഞയില്ലാത്ത' :
ദുര്യോധനന് സാമൂഹ്യപട്ടികയിൽ അവജ്ഞയുള്ള ദൃഷ്ടാന്ത വരുത്തിയ ചിത്രമാണ്.
"കർണന്റെ സ്വപ്രത്യയസൈര്യം ഭാരതകഥയിലെ പുകൾപെറ്റ ദൃഷ്‌ടാന്തമാണ്."
-
സ്വപ്രത്യയസൈര്യം - കർണന അയാളുടെ സിദ്ധികളുള്ള ആപേക്ഷികം..
-
ദൃഷ്ടാന്തം ഭാരതകാലഭാഗം..
പരിഹാരം: **"ഭാഗ്യവശാലിയോട്" **
