Chapter 8 (Part 1)
চৰাইদেউ ভ্ৰমণ
১। আলোচনা কৰোঁ আৰু লিখোঁ আহা–
(ক) দিনলেখা খনত থকা ছবিখন দেখাত সাইলাখ কাৰ দৰে আছিল?
উত্তৰ: ছবিখন সাইলাখ শ্রুতিৰ সৰু ভায়েকৰ দৰে আছিল।
(খ) দিনলেখাখন কোনে লিখিছিল?
উত্তৰ: দিনলেখাখন শ্রুতিৰ দেউতাকে লিখিছিল।
(গ) দিনলেখাখনৰ কোন তাৰিখৰ পৃষ্ঠাত শ্রুতিৰ চকু বৈ গৈছিল?
উত্তৰ: ২৫ ডিচেম্বৰ, ১৯৯৩ তাৰিখৰ পৃষ্ঠাত শ্রুতিৰ চকু বৈ গৈছিল।
(ঘ) চৰাইদেউ মৈদাম শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা কিমান দূৰত অৱস্থিত?
উত্তৰ: চৰাইদেউ মৈদাম শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা প্ৰায় ৩০ কিলোমিটাৰ দূৰত অৱস্থিত।
(ঙ) "হ'ব বাৰু। দীঘলীয়া বন্ধ পালে তোমালোকক চৰাইদেউলৈ লৈ যাম।" কথাষাৰ কোনে কাক কৈছিল?
উত্তৰ: এই কথাষাৰ দেউতাকে শ্রুতিৰ ভায়েক আৰু শ্রুতিক কৈছিল।
(চ) দেউতাকে দিনলেখাখনত উল্লেখ থকা চৰাইদেউ মৈদামৰ বিষয়ে শ্রুতিক কি কৈছিল?
উত্তৰ: দেউতাকে কৈছিল, “চৰাইদেউ মৈদামেই এতিয়া বিশ্ব ঐতিহ্য ক্ষেত্ৰৰূপে স্বীকৃতি লাভ কৰিছে।”
২। চৰাইদেউ জিলাখন আগতে কোনখন জিলাৰ অন্তর্গত আছিল? শুদ্ধ উত্তৰটো বাচি চিন দিও।
উত্তৰ: শিৱসাগৰ
☑ শিৱসাগৰ
⬜ তিনিচুকীয়া
⬜ ডিব্ৰুগড়
⬜ মাজুলী
৩। পাঠটোত থকা 'শ্রুতি' শব্দটোত 'শ্রু' যুক্তাক্ষৰটো ব্যৱহাৰ হৈছে। এই যুক্তাক্ষৰটোৰে গঠন হোৱা অন্য শব্দ সাজোঁ –
উত্তৰ:
শ্রুতি
শ্ৰুতলিপি
বিশ্ৰুত
৪। পাঠটোত 'শ্রুতি' আৰু 'শ্রুতিৰ দেউতাক'ৰ পৰিৱৰ্তে 'তাই' আৰু 'তেওঁ' শব্দ ব্যৱহাৰ হৈছে। এনে শব্দৰ এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰা।
উত্তৰ:
মই – মইয়ে
তাই – তাইয়ে
তেওঁ – তেওঁলোকে
সি – সিহঁতে
এই – এইজন, এইখন
এইটো – এইবাৰ, এইবিলাক
৫। অসম্পূর্ণ বাক্যবোৰ সম্পূৰ্ণ কৰক–
উত্তৰ:
সি বজাৰলৈ গৈ পাচলি কিনিলে।
মই জিৰণি পঢ়িলোঁ।
তেওঁ ভাল পালে। কথাবোৰ শুনি।
তাই হাত-মুখ ধুই খাবলৈ গ'ল।
৬। তলৰ শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি বাক্য সাজা: 'যাবলৈ', 'খাবলৈ', 'কৰিবলৈ'
উত্তৰ:
আমি স্কুললৈ যাবলৈ সাজু হ'লো।
তাই পুৱা খাবলৈ বহিল।
মই আজি কাম কৰিবলৈ লৈছোঁ।
৭। ভাবোঁ আৰু লিখোঁ আহা–
(ক) আমি কিয় দিনলেখা লিখিব লাগে?
উত্তৰ: দিনলেখা লিখিলে আমাৰ দৈনন্দিন অভিজ্ঞতা, চিন্তা আৰু মনোভাৱসমূহ সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিব পাৰি।
(খ) তোমালোকৰ ওচৰে-পাজৰে থকা বিখ্যাত ঠাই এখনৰ বিষয়ে লিখা।
উত্তৰ: মোৰ ওচৰত থকা বিখ্যাত ঠাই মাজুলী। ই বিশ্বৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ নদী দ্বীপ। মাজুলী সত্র, মুখা-শিল্প, আৰু ভাওনাৰ বাবে বিখ্যাত।
৮। স্থান আৰু কিয় বিখ্যাত – (মিলাওঁ আহা):
| স্থান | কিয় বিখ্যাত |
|---|---|
| শুৱালকুছি | পাট-মুগাৰ কাপোৰ |
| আশাৰিকান্দি | পোৰা মাটিৰ ভাস্কৰ্য (টেৰাকটা) |
| সৰ্থেবাৰী | কাঁহ-পিতলৰ বাচন-বর্তন |
| মালেগড় | চিপাহী বিদ্ৰোহৰ কীৰ্তিচিহ্ন |
| জামুগুৰি | বাৰেচহৰীয়া ভাওনা |
| মাজুলী | মুখা-শিল্প, সত্র, নদী দ্বীপ |
| ঢকুৱাখনা | ফাট বিহু |
| পথৰুঘাট | কৃষক বিদ্ৰোহৰ কীৰ্তিচিহ্ন (১৮৯৪) |
৯। কোন ঠাইত কি ঐতিহ্য আছে – আঁচ টানি মিলাওঁ আহা:
| ঠাই | ঐতিহ্য |
|---|---|
| কেৰেলা | কাঠাকলি নৃত্য |
| আগ্ৰা | তাজমহল |
দিল্লী | লাল কিলা |
নাগালেণ্ড | হৰ্ণবিল উৎসৱ |
| আগৰতলা | উজান্তাৰ ঠাকুৰবাড়ি |
১০। চৰাইদেউ মৈদাম চাবলৈ যাওঁতে দেখি অহা ফলকৰ দৰে আন এখন ফলক লিখা
উত্তৰ:“ইয়াত আহোম ৰজা স্বৰ্গদেউ চ্যুকাফাৰ সমাধিস্থল অৱস্থিত। এই ঐতিহাসিক মৈদামৰ সংৰক্ষণ আমাৰ দায়িত্ব।”
১১। বিদ্যালয়ত কি কি উপলক্ষে জাননী দিয়ে লিখা–
উত্তৰ:বিদ্যালয়ত বিভিন্ন অনুষ্ঠান, কাৰ্যসূচী আৰু বিশেষ দিন উদযাপন কৰিবলৈ জাননী প্ৰদান কৰা হয়। তলত কিছুমান উপলক্ষৰ জাননীৰ উদাহৰণ দিয়া হ’ল–
১. স্বাধীনতা দিৱস উদযাপন
২. গণতন্ত্ৰ দিৱস উদযাপন
৩. শিক্ষক দিৱস
৪. শাৰীৰিক পৰীক্ষা (Annual Physical Test)
৫. শিক্ষা দিৱস
৬. বিদ্যালয় পৰ্যবেক্ষণ
৭. পঢ়া পৰীক্ষাৰ সময়সূচী
৮. গ্ৰীষ্মকালীন বন্ধ
৯. শীতকালীন বন্ধ
১০. বিশেষ অতিথি উপস্থিত থাকিলে
১১. ভ্ৰমণ বা শিক্ষা ভ্ৰমণৰ জাননী
১২. অভিভাৱক-শিক্ষক বৈঠকৰ বাবে জাননী
১২। তোমাৰ ওচৰে-পাজৰে থকা বিখ্যাত ঠাই এখনৰ বিষয়ে লিখা–
উত্তৰ:মায়াংঃ
মায়াং হৈছে অসমৰ মৰিগাঁও জিলাৰ এখন ঐতিহাসিক আৰু যাদুবিদ্যা খ্যাত গাঁও। ই কপিলী নদীৰ কাষত অৱস্থিত। এই ঠাইখন "যাদুৰ গাঁও" বুলি জনাজাত। মায়াং বহু পুৰণি কালৰ পৰাই যাদুবিদ্যাৰ বাবে পৰিচিত। লোকবিশ্বাস অনুসৰি, এই গাঁৱৰ মানুহে মানসিক যাদু (hypnotism), তান্ত্ৰিক বিদ্যা, আৰু বহু অলৌকিক শক্তিৰে চিকিৎসা কৰা ক্ষমতা ৰাখে।
মায়াংত আজিও বহু যাদুবিদ্যা আৰু লোকচিকিৎসাৰ প্ৰচলন আছে। এই গাঁৱত "মায়াং যাদুবিদ্যা সংগ্ৰহালয়" নামৰ এখন যাদুঘৰো আছে, য’ত পুৰণি যাদুৰ কিতাপ, জৰজ্বন্ত্ৰ, আৰু বহু ঐতিহাসিক বস্তু সংগ্ৰহ কৰি ৰখা হৈছে। এই সংগ্ৰহালয়খনে মায়াংৰ ঐতিহ্য আৰু অতীতৰ গৌৰৱ সজীৱ কৰি ৰাখিছে।
মায়াং অঞ্চলত নানা ধৰণৰ জনবিশ্বাস, লৌকিক কাহিনী, আৰু প্ৰচলিত ৰহস্যৰ সৈতে জড়িত বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ আছে। ইয়াত বৰষুণৰ দিনত তান্ত্ৰিক সাধনাৰ অনুষ্ঠানো হয়। মায়াং এখন সাংস্কৃতিক দিশৰ পৰা অতি সমৃদ্ধ অঞ্চল। ইয়াত বিহু, নাম-প্ৰসংগ, কীৰ্ত্তন আৰু বিভিন্ন লোকউৎসৱ পালিত হয়।
মায়াংলৈ বহু দেশী-বিদেশী পৰ্যটক আহে এই যাদুৰ গাঁৱখন চাবলৈ। এইবাবে মায়াং অসমৰ গৌৰৱৰ এক অন্যতম চিহ্ন।
১৩। তুমি ভ্ৰমণ কৰা ঠাই এখনৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে এটি দিনলেখা লিখা–
উত্তৰ:
তাৰিখ: ১২ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০২৫
বাৰ: বুধবাৰ
আজিৰ দিনটো মোৰ বাবে অতি স্মৰণীয় দিন। পুৱা ৫ বাজি ৩০ মিনিটত আমি ঘৰৰপৰা কাজিৰঙালৈ ৰাওনা হলোঁ। মই মোৰ দেউতাৰ-আইতাৰ লগত এই ভ্ৰমণত গলোঁ। আমি এখন জীপগাড়ীত উঠি প্রায় ৪ ঘণ্টা খৰচ কৰি কাজিৰঙাত গৈ উপস্থিত হলোঁ। পথৰ মাজতে আমি শোণিতপুৰ, বিশ্বনাথ আদি ঠাই পাৰ হৈ আহিলো।
কাজিৰঙাত উপস্থিত হোৱাৰ পাছত আমি প্ৰথমে এখন জীপ-ছাফাৰী লৈ উদ্যানৰ ভিতৰত প্ৰবেশ কৰিলো। আমি বহু জীৱ-জন্তু দেখা পালোঁ। বিশেষকৈ, কাজিৰঙাৰ বিশ্বখ্যাত গঁড় (এক শিং থকা গঁড়) দেখিবলৈ পাই বৰ আনন্দ হ'লো। তাৰ উপৰিও হাতী, হৰিণ, বান্দৰ, গৰু-আৰু বিভিন্ন চৰাই দেখিবলৈ পালোঁ।
পৰিবেশটো অতি শান্তিপূর্ণ আৰু প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যপূৰ্ণ আছিল। আমি বন বিভাগৰ গাইডৰ পৰা বহু তথ্য জানিব পাৰিলোঁ। গাইডজনে আমাক ক'লে যে কাজিৰঙা ইউনেস্ক'ৰ বিশ্ব ঐতিহ্য ক্ষেত্ৰৰ স্বীকৃতি লাভ কৰা অসমৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান। ই ১৯০৫ চনত গঁড় সংৰক্ষণৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল।
মধ্যাহ্নভোজৰ পাছত আমি এখন তথ্য কেন্দ্ৰো পৰিদৰ্শন কৰিলোঁ, য’ত কাজিৰঙাৰ বিষয়ে বহু তথ্য, চিত্ৰ আৰু মডেল সংৰক্ষণ কৰি ৰখা হৈছিল।
এই ভ্ৰমণে মোক প্ৰকৃতি সংৰক্ষণৰ গুৰুত্ব বুজাই দিলে। এইবাবে মই সংকল্প লৈছোঁ যে প্ৰকৃতি আৰু বনজীৱনৰ ৰক্ষা কৰাটো আমাৰ দায়িত্ব।
দিনটো সন্ধিয়া 6 বাজি ৩০ মিনিটত ঘৰুৱালৈ উভতি আহিলো। আজিৰ দিনটো সত্যকে মোৰ জীৱনৰ এটা অমূল্য অভিজ্ঞতা।
Edit by: Krishna Saikia
