Rip van winkle
ৰিপ ভেন উইংকল
Once upon a time at the foothills of New York’s Catskill Mountains there was a beautiful village. There lived a kind Dutch villager named Rip Van Winkle. He was loved by all in his village specially the children sham he told stories and gave toys. He was very kind and gentle. But he was lazy man. He was so lazy that he liked to sleep the whole day.
এসময়ত নিউয়ৰ্কৰ কেটস্কিল পৰ্বতৰ পাদদেশত এখন ধুনীয়া গাঁও আছিল। ৰিপ ভেন উইংকল নামৰ এজন দয়ালু ডাচ গাঁৱৰ মানুহ বাস কৰিছিল। তেওঁক তেওঁৰ গাঁৱৰ সকলোৰে মৰম আছিল বিশেষকৈ ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে ছম তেওঁ কাহিনী কৈছিল আৰু খেলনা দিছিল। তেওঁ আছিল অতি দয়ালু আৰু কোমল। কিন্তু তেওঁ আছিল এলেহুৱা মানুহ। ইমান এলেহুৱা আছিল যে গোটেই দিনটো শুই ভাল পাইছিল।
Rip van Winkle was a henpecked husband. His problem was that he did not like to work either in his house or on his farm. He did not really take care of his family. So, his wife Dame van Winkle constant harassment, one autumn day Rip decide to leave his home.
ৰিপ ভ্যান উইংকল আছিল এজন হেনপেকড স্বামী। তেওঁৰ সমস্যাটো আছিল যে তেওঁ নিজৰ ঘৰত বা নিজৰ খেতিপথাৰত কাম কৰি ভাল নাপায়। তেওঁ প্ৰকৃততে পৰিয়ালৰ যত্ন লোৱা নাছিল। গতিকে, তেওঁৰ পত্নী ডেম ভ্যান উইংকলে অহৰহ হাৰাশাস্তি, এটা শৰৎৰ দিন ৰিপে নিজৰ ঘৰ এৰি যোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়।
Rip van Winkle ran up a mountain with his favourite companion, his dog named wolf and his gun. He reached the stop, crossed a stream and went to spot where nobody had ever been. He sat down there panting. Suddenly he heard someone calling his name. he thought,” Strange! Nobody ever comes here and surely no one is here Whom I known,” When he turned to see who was calling, he saw a funny looking man carrying a big barrel. The man said to him, “Please help me carry this barrel to my friends a little the stream.”
ৰিপ ভ্যান উইংকলে নিজৰ প্ৰিয় সংগী, পহু নামৰ কুকুৰটো আৰু বন্দুকটোৰ সৈতে এটা পাহাৰৰ ওপৰলৈ দৌৰি গ’ল। সি ষ্টপেজত উপস্থিত হৈ এটা ধাৰা পাৰ হৈ য’ত কোনেও কেতিয়াও নোযোৱা ঠাইখিনিলৈ গ’ল। সি হাঁহাকাৰ কৰি বহিল। হঠাতে কোনোবাই তেওঁৰ নাম মাতি থকা শুনিলে। তেওঁ ভাবিলে,” আচৰিত! ইয়ালৈ কেতিয়াও কোনেও নাহে আৰু নিশ্চয় ইয়াত কোনো নাই যাক মই চিনি পাওঁ,” কোনে ফোন কৰিছে চাবলৈ ঘূৰি চাই দেখিলে এজন ধেমেলীয়া দেখা মানুহ ডাঙৰ বেৰেল এটা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে। মানুহজনে তেওঁক ক’লে, “প্লিজ মোক এই বেৰেলটো মোৰ বন্ধুসকলৰ ওচৰলৈ অলপ ধাৰাটো কঢ়িয়াই নিবলৈ সহায় কৰক।”
Rip van Winkle decided to help the man. So, he and the funny looking man walked down the stream to cave in the mountain. There Rip van Winkle saw many other funny looking men and all of them were plying the grime of ninepins. As soon as the barrel was placed on the ground, the men took some mugs, dipped them into the barrel and drank some liquid from the barrel.
ৰিপ ভ্যান উইংকলে মানুহজনক সহায় কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। গতিকে, তেওঁ আৰু ধেমেলীয়া দেখা মানুহজনে ধাৰাটোৰে তললৈ খোজ কাঢ়ি পাহাৰত গুহালৈ গ’ল। তাত ৰিপ ভ্যান উইংকলে আন বহুতো ধেমেলীয়া দেখা মানুহ দেখিলে আৰু তেওঁলোক সকলোৱে নাইনপিনৰ লেতেৰা প্লাই কৰি আছিল। বেৰেলটো মাটিত থোৱাৰ লগে লগে মানুহকেইজনে কিছুমান মগ লৈ নলীত ডুবাই নলীৰ পৰা কিছু তৰল পদাৰ্থ পান কৰিলে।
Rip van Winkle also dipped a mug in the barrel and drank like the funny looking men. It tasted good. So, he drank many mugs. After drinking he went to sleep. When he woke up, he saw that all the funny looking men were gone. He searched for his dog Wolf but did not find it. He could not believe that he had sleep the whole day and the whole night. He then picked up his gun and went back his village. When he entered the village, he saw new faces. He knew all the villagers so well but lo! They were all unfamiliar faces to him. All of them looked at him and rubbed their chins. Seeing them doing that, Rip also did the same. Them he found that his beard had grown a foot long overnight and it was all white.
ৰিপ ভ্যান উইংকলেও বেৰেলত মগ এটা ডুবাই ধেমেলীয়া দেখা মানুহবোৰৰ দৰে পান কৰিলে। সোৱাদ ভাল লাগিছিল। গতিকে, তেওঁ বহুত মগ খাইছিল। মদ খোৱাৰ পিছত সি শুই পৰিল। সাৰ পাই দেখে যে ধেমেলীয়া দেখা সকলো মানুহ নাই। সি নিজৰ কুকুৰ উলফক বিচাৰিলে যদিও বিচাৰি নাপালে। গোটেই দিনটো আৰু গোটেই ৰাতিটো যে টোপনি আহিছিল সি বিশ্বাস কৰিব পৰা নাছিল। তাৰ পিছত তেওঁ বন্দুকটো তুলি নিজৰ গাঁওলৈ উভতি যায়। গাঁওখনত সোমাওঁতে নতুন নতুন মুখ দেখিলে। সি গাঁৱৰ সকলো মানুহক ইমান ভালদৰে চিনি পাইছিল কিন্তু কি! আটাইকেইজনেই আছিল তেওঁৰ বাবে অচিনাকি মুখ। সকলোৱে তেওঁৰ ফালে চাই চিবুকত ঘঁহিলে। সিহঁতে তেনে কৰা দেখি ৰিপেও একে কাম কৰিলে। তেওঁলোকক তেওঁ দেখিলে যে ৰাতিটোৰ ভিতৰতে তেওঁৰ দাড়ি এফুট দীঘল হৈ গৈছে আৰু সকলোবোৰ বগা হৈ পৰিছে।
An old woman came near him and recognised him. She shouted with joy, “Oh! Its Rip van winkle. Where were you? We haven’t seen you for twenty years.” Then Rip van Winkle. Realised that he had been sleeping for twenty long years.
এগৰাকী বৃদ্ধা তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি তাক চিনি পালে। তাই আনন্দত চিঞৰি উঠিল, “অ’! ইয়াৰ ৰিপ ভ্যান উইংকল। ক'ত আছিলা? বিশ বছৰ হ'ল আমি তোমাক দেখা নাই।" তাৰ পিছত ৰিপ ভ্যান উইংকল। উপলব্ধি কৰিলে যে সি দীঘলীয়া বিশ বছৰ ধৰি শুই আছে।
( adapted from the short story Rip van winkle by Washington Irving)
(ৱাশ্বিংটন আৰভিংৰ চুটি গল্প ৰিপ ভান উইংকলৰ পৰা অভিযোজিত)
Post ID:DABP002296
