যুঁজ
প্ৰশ্ন নং : ১ ) অতি চমুকৈ উত্তৰ দিয়াঃ
ক) কাৰ বেগৰ পৰা টকা চুৰ হৈছিল ?
উঃ- প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা টকা চুৰ হৈছিল ।
খ) সিদ্ধাৰ্থহঁতৰ শ্ৰেণী শিক্ষকগৰাকীৰ নাম কি আছিল ?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থহঁতৰ শ্ৰেণী শিক্ষকগৰাকীৰ নাম হ’ল – মহেন্দ্ৰ মাষ্টৰ ।
গ) নিৰ্মলে কাক বিচাৰি দোকানখনলৈ গৈছিল ?
উঃ- নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি দোকানখনলৈ গৈছিল ।
ঘ) সিদ্ধাৰ্থই পেঞ্চিলবক্সত কি সাঁচি থৈছিল ?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থই পেঞ্চিল বক্সত দেউতাই দিয়া চকলেটৰ কাগজবোৰ সাঁচি থৈছিল ।
ঙ) নিৰ্মলে কিয় বহুদিনৰ বাবে বাহিৰলৈ যাব লগা হৈছিল ?
উঃ- নিৰ্মলৰ দেহত এটা জটিল ৰোগ থকা বাবে বাহিৰলৈ যাব লগা হৈছিল ।
প্ৰশ্ন নং ২) তলৰ প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ দিয়া :
ক) সিদ্ধাৰ্থই কিয় প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিছিল ?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থই নিচা জাতীয় বস্তু সেৱনত ধৰিছিল। যাৰ বাবে পইচাৰ প্ৰয়োজন হোৱাত তেওঁ প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিছিল ।
খ) কি কি কাৰণত সিদ্ধাৰ্থ নিচাসক্ত হৈ পৰিছিল ?
উঃ- মাক দেউতাকৰ বিচ্ছেদ, একাকীত্ব আদিৰ বাবে সিদ্ধাৰ্থ নিচাসক্ত হৈ পৰিছিল ।
গ) নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি কিয় পাণদোকানখনলৈ গৈছিল?
উঃ- নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক কেইবাদিনো পাণদোকান খনত দেখা পাইছিল । দুই এদিন দোকানৰ আঁৰত লুকাই সিদ্ধাৰ্থক চিগাৰেট টানি থকাও দেখা পাইছিল । সি এক কৌতূহল আৰু সন্দেহৰ বশৱৰ্তী হৈ সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি পাণদোকানলৈ গৈছিল ।
ঘ) সিদ্ধাৰ্থই প্ৰথমতে কিয় নিৰ্মলৰ মুখামুখি হ’ব খোজা নাছিল?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থই প্ৰথমতে নিৰ্মলৰ মূখামুখি হ’ব খোজা নাছিল কাৰণ – সিদ্ধাৰ্থই নিজৰ পৰাই পলাই ফুৰিছিল। তাৰ দুখ, যন্ত্ৰণা, একাকীত্ব, চকুপানী এইবোৰ সি আনক দেখুৱাব খোজা নাছিল ।
ঙ) নিৰ্মলৰ জটিল ৰোগৰ কথা জানি সিদ্ধাৰ্থই কি কৈছিল?
উঃ- নিৰ্মলৰ জটিল ৰোগৰ কথা জানি সিদ্ধাৰ্থই কৈছিল যে – সি ড্ৰাগচ লোৱা এৰিব চেষ্টা কৰিব । চকুৰ সন্মুখত নাথাকিলেও সিদ্ধাৰ্থৰ বুকুৰ ভিতৰৰ পৰাই নিৰ্মলে তাক বাধা দিব ।
প্ৰশ্ন নং ৩) ‘তোৰ কি হৈছে, মোক ক'বই লাগিব সিদ্ধাৰ্থ' – নিৰ্মলৰ এই কথাখিনিয়ে সিদ্ধাৰ্থক কেনেকৈ প্ৰভাৱিত কৰিছিল?
উঃ- 'তোৰ কি হৈছে, মোক ক'বই লাগিব সিদ্ধাৰ্থ' - নিৰ্মলৰ এই কথাখিনিয়ে সিদ্ধাৰ্থৰ মনত আপোনত্বৰ ভাৱ জগাই তুলিছিল । নিজ পিতৃ – মাতৃৰ বিচ্ছেদৰ পিছত সিদ্ধাৰ্থই একাকীত্বত ভুগিছিল । মাকেও সিদ্ধাৰ্থৰ প্ৰতি দিবলগীয়া গুৰুত্বত অনিহা দেখুৱাইছিল । নিঃসংগতা আৰু হতাশাত ভুগি সিদ্ধাৰ্থই ড্ৰাগছৰ আশ্ৰয় লৈছিল । আৰু সিদ্ধাৰ্থক এই অবাটৰ পৰা ঘূৰাই আনিবলৈ কোনোৱে চেষ্টা কৰা নাছিল । সেয়েহে নিৰ্মলৰ উক্ত কথাষাৰত সিদ্ধাৰ্থই এক আপোনত্বৰ সুৰ শুনা পাইছিল ।
৪) সিদ্ধাৰ্থই কিয় নিঃসংগতাত ভুগিছিল বুজাই লিখা?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থৰ মা আৰু দেউতাকৰ প্ৰায়ে কাজিয়া হৈছিল । তেওঁলোকৰ কাজিয়াৰ মাজত সিদ্ধাৰ্থ সদায় অকলশৰীয়া হৈছিল। তাৰ অন্তৰত হোৱা দুখবোৰৰ খবৰ ল'বলৈ মাক দেউতাক দুয়োজনৰে আহৰি নাছিল। অৱশেষত মাক দেউতাকৰ বিচ্ছেদ হয়। মাকৰ লগত থকা সিদ্ধাৰ্থৰ মনোজগতৰ খবৰ ল'বলৈ মাকে কোনোদিনে যত্ন কৰা নাছিল । সেয়েহে সিদ্ধাৰ্থই লাহে লাহে নিঃসংগতাত ভুগিছিল।
৫) নিৰ্মলে কেনেদৰে সিদ্ধাৰ্থক ভুল বাটৰ পৰা আঁতৰাই আনিছিল বিৱৰি লিখা ?
উঃ- পাৰিবাৰিক অশান্তিৰ বাবে সিদ্ধাৰ্থই নিঃসংগতাত ভুগিছিল আৰু ড্ৰাগছ আসক্ত হৈ পৰিছিল । ড্ৰাগছৰ বাবে পইচা গোটাবলৈ সিদ্ধাৰ্থই স্কুলৰ লগৰ ল’ৰাৰ বেগতো হাত দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল । নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক লগ কৰি তাৰনো কি হৈছে সুধিছিল আৰু বন্ধুত্বৰ উমাল পৰশেৰে ভুল বাটৰ পৰা তাক আঁতৰাই আনিবলৈ যত্ন কৰিছিল । নিৰ্মলৰ বন্ধুত্ব আৰু দায়িত্ববোধে সিদ্ধাৰ্থক ভুল বাটৰ পৰা আঁতৰাই আনিছিল ।
৬) 'তোৰ দৰে ল’ৰাৰ কথাৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰি; অস্বস্তিকৰ মৌনতাৰ মাজত মাথোঁ ছট্ফটাবহে পাৰি ' – কথাষাৰৰ অন্তৰ্নিহিত ভাব বিশ্লেষণ কৰা ।
উঃ- সিদ্ধাৰ্থৰ স্বভাৱ চৰিত্ৰ সলনি হোৱা দেখি বন্ধু নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক লগ কৰি তাৰনো কি হৈছে তাক সুধিলে । কিন্তু সিদ্ধাৰ্থই নিৰ্মলক একো উত্তৰ নিদিয়াকৈ গুচি গ’ল । সিদ্ধাৰ্থই মহেন্দ্ৰ মাষ্টৰৰ কৰ্কশ কঠোৰ বাক্যবানৰো উত্তৰ দিবলৈ সংকচ নকৰে, কিন্তু নিৰ্মলৰ নিচিনা সহজ – সৰল, সৎ, নিৰ্ভীক ল’ৰাজনৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিব পৰা নাই। কাৰণ নিৰ্মল এজন সৎ-সাহসী নিভাজ মনৰ ল’ৰা। সি সিদ্ধাৰ্থক ভুল বাটৰ পৰা আঁতৰাই আনিবলৈহে যে সিদ্ধাৰ্থক প্ৰশ্ন কৰিছিল সেয়া সিদ্ধাৰ্থই বুজি পাইছিল । সেয়ে সিদ্ধাৰ্থই ভাবিছিল যে – নিৰ্মলৰ দৰে ল’ৰাৰ কথাৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰি ; অস্বস্তিকৰ মৌনতাৰ মাজত কেৱল ছট্ফটাবহে ৰ'ব পাৰি ।
৭) ‘হাঁহিব নোৱাৰি, খেলিব নোৱাৰি, শুব নোৱাৰি– ইমানেই তীব্ৰ এই শূন্যতাৰ ভাৰ – দুখৰ দাহন'- কথাষাৰ কাৰ বিষয়ে আৰু কিয় কোৱা হৈছে বুজাই লিখা ।
উঃ- কথাষাৰ সিদ্ধাৰ্থৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে ।
সিদ্ধাৰ্থৰ মাক-দেউতাকৰ মাজত প্ৰায়ে কাজিয়া হৈছিল । তেওঁলোক নিজৰ মাজত এনেদৰে সোমাই পৰিছিল যে সিদ্ধাৰ্থৰ মনত পৰা বিৰূপ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বিষয়ে সমূলি মন দিয়া নাছিল। এদিন মাক–দেউতাকৰ মাজত বিচ্ছেদ হৈছিল । সিদ্ধাৰ্থক কোনোৱে ইয়াৰ কাৰণ জনোৱা নাছিল আৰু সিদ্ধাৰ্থও নিজে কাকো একো সোধা নাছিল । মাক বাপেকৰ কি হৈছে, সেই অমীমাংসিত প্ৰশ্ন, যি আছিল তাৰ চকুপানী বোৰতকৈও গধুৰ। সিদ্ধাৰ্থ নামৰ সংবেদনশীল কিশোৰজনে নিঃসংগতা আৰু হতাশাত ভুগিছিল; চাৰিওফালে শূণ্যতা দেখিছিল । য'ত হাঁহিব নোৱাৰি, খেলিব নোৱাৰি, শুব নোৱাৰি ইমানেই তীব্ৰতা এই শূণ্যতাৰ ভাৰ, দুখৰ দাহন ।
৮) সিদ্ধাৰ্থই কিহৰ তাড়নাত মাকৰ খাৰুযোৰ চুৰ কৰিছিল আৰু পাছত তাৰ কিয় অন্তৰ্দ্বন্দ হৈছিল বুজাই লিখা ?
উঃ- সিদ্ধাৰ্থই ড্ৰাগছ আসক্ত হৈছিল। ড্ৰাগছ কিনিবলৈ পইচাৰ প্ৰয়োজন হোৱাত মাকৰ খাৰুযোৰ চুৰি কৰিছিল ।
সিদ্ধাৰ্থই যেতিয়া মাকৰ খাৰুযোৰ পাণদোকানী জনৰ হাতত তুলি দিছিল, সেই সময়ত পুলিচে সিহঁতৰ ঘৰৰ কাম কৰা ছোৱালীজনীক বান্ধি নি লকআপত ভৰাইছিল, সেইবাবে তাৰ অন্তৰ্দ্বন্দ হৈছিল ।
প্ৰশ্ন নং ৯) 'আচলতে মন গ'লেই সুখী হ’ব পাৰি জান' - নিৰ্মলে কি প্ৰসগংত সিদ্ধাৰ্থক এনেদৰে কৈছিল বুজাই লিখা।
উঃ- সিদ্ধাৰ্থই ড্ৰাগছৰ প্ৰতি কেনেদৰে আসক্ত হৈ পৰিছিল, সেই সকলোবোৰ কথা নিৰ্মলক ক’লে আৰু নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক ড্ৰাগছৰ কবলৰ পৰা মুক্ত কৰাৰ প্ৰসংগতে এনেদৰে কৈছিল । নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বুজাইছিল যে- আচল কথা হৈছে মনটো । জীৱনটোক ভাল পালে জীৱনটোৱে কেতিয়াও প্ৰবঞ্চনা নকৰে । এই নদী, পাহাৰ, মূৰৰ ওপৰত আকাশ, জোনটো, তৰাবোৰ মন গ'লেই ভাল পাব পাৰি, আপোন কৰি ল’ব পাৰি । এইবোৰ ভালপোৱা নিঃস্ব নহয়, শূণ্য নহয় । আচলতে মন গ'লেই সুখী হ’ব পাৰি ।
প্ৰশ্ন নং ১০) ব্যাখ্যা কৰা ।
ক) নোপোৱা মৰম পোৱাৰ আশাই যেন তাক দুৰ্বল আৰু অভিমানী কৰে ।
উঃ- বাক্যফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত ড॰ মৃণাল কলিতা দেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘যুঁজ’ নামৰ চুটিগল্পটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে ।
মাক – দেউতাকৰ কাজিয়া আৰু শেষত বিচ্ছেদ । এই সকলোবোৰৰ মাজত সিদ্ধাৰ্থই যেন নিঃসংগ আৰু অকলশৰীয়া হৈ পৰিল । তাৰ মনোজগতৰ খবৰ ৰাখোতা, তাক এশাৰী মৰমৰ মাত দিওঁতা, তাৰ ভুলবোৰ আঙুলিয়াই দিওঁতা কোনো নোহোৱা হ’ল। ফলস্বৰূপে সিদ্ধাৰ্থই আশ্ৰয় ল’লে ড্ৰাগছৰ । ড্ৰাগছ কিনিবলৈ পইচাৰ যোগাৰ কৰিবলৈ মাকৰ সোণৰ খাৰু চুৰ কৰাৰ পৰা স্কুলৰ লগৰ ল’ৰাৰ বেগতো হাত দিলে । স্কুলত পইচা চোৰ বুলি ধৰা পৰাৰ পিছত বন্ধু নিৰ্মলে তাক সৎ পথলৈ উভতি অনাৰ চেষ্টা কৰে আৰু সিদ্ধাৰ্থক তাৰ কি হৈছে ক'বলৈ জোৰ কৰে । নিৰ্মলৰ আন্তৰিকতাপূৰ্ণ মৰমৰ দাবীত সিদ্ধাৰ্থৰ মনত পৰিৱৰ্তনৰ লহৰ উঠে । এনেদৰে মৰমৰ দাবী কৰিব পৰা মানুহবোৰেই সিদ্ধাৰ্থৰ জীৱনৰ পৰা বহুদূৰলৈ গুচি গ’ল । নোপোৱা মৰম পোৱাৰ আশাই যেন তাক দুৰ্বল আৰু অভিমানী কৰে । কাৰ ওপৰত এই অভিমান, সিদ্ধাৰ্থই যেন নিজেও বুজি নাপায়।
খ) মানুহে দেখা ঘৃণনীয় সত্যৰ আঁৰতো হয়তো কেতিয়াবা লুকাই থাকে আন কিছুমান কৰুণ সত্য ।
উঃ- বাক্যফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত ড॰ মৃণাল কলিতা দেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘যুঁজ’ নামৰ চুটিগল্পটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে ।
কেতিয়াবা দেখা পোৱা সত্য ঘটনাবোৰৰ আঁৰত কিছুমান কৰুণ কাহিনী লুকাই থকা দেখা পোৱাৰ প্ৰসংগতে লিখকে উক্ত কথাষাৰি অৱতাৰণা কৰিছে ।
সিদ্ধাৰ্থ এজন সংবেদনশীল ল’ৰা । সিও লগৰ ল’ৰাৰ লগত হাঁহি – ধেমালি কৰি খেলিছিল । কিন্তু কেইমাহমানৰ পৰা সি গহীন, খিংখিঙীয়া আৰু বেপৰোৱা হৈ পৰিছে । বন্ধুসকলৰ পৰা আঁতৰি শ্ৰেণীত পিছফালে বহিবলৈ লৈছে, শিক্ষকে কৰিব দিয়া ঘৰৰ কাম প্ৰায়েই নকৰে, আনকি মাজে মাজে স্কুলো খতি কৰিবলৈ লৈছে । এদিন স্কুলত লগৰ ল’ৰাৰ বেগৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিলে আৰু মাষ্টৰৰ মুখে মুখে কথা কৈ এসপ্তাহমান স্কুললৈও অহা নাছিল। সিদ্ধাৰ্থৰ এনে পৰিৱৰ্তন নিৰ্মলে সহজে মানি ল’ব পৰা নাছিল। সি ভাবিছিল যে কেতিয়াবা মানু্হে দেখা ঘৃণনীয় সত্যৰ আঁৰতো লুকাই থাকে আন কিছুমান কৰুণ সত্য । আৰু সেইবোৰ সি বিচাৰি উলিয়াবই ।
গ) পাবলগীয়া মৰমবোৰ হেৰুৱাই এখন ভাঙি যোৱা সংসাৰৰ সি হৈ পৰিছিল এটা বিদ্ৰোহী অথচ কৰুণ চৰিত্ৰ ।
উঃ- বাক্যফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত ডঃ মৃণাল কলিতা দেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘যুঁজ’ নামৰ চুটিগল্পটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে ।
সিদ্ধাৰ্থৰ মাক – দেউতাকৰ মাজত কাজিয়া আৰু শেষত বিচ্ছেদ – এই সকলোবোৰৰ মাজত সিদ্ধাৰ্থৰ কুমলীয়া মনটো ভাগি – চিঙি থানবান হৈ গ’ল । তেওঁলোকৰ কাজিয়া ইমানেই তীব্ৰতৰ আছিল যে সিদ্ধাৰ্থৰ চকুপানীবোৰ তেওঁলোকে দেখাই নাপালে । সিদ্ধাৰ্থক মৰমৰ মাত এষাৰ দিয়া, মাৰ্গদৰ্শন কৰোৱা মানুহৰ অভাৱ হ’ল । ফলস্বৰূপে সিদ্ধাৰ্থ হৈ পৰিল নিঃসংগ আৰু হতাশাগ্ৰস্ত। পাবলগীয়া মৰমবোৰ হেৰুৱাই এখন ভাঙি যোৱা সংসাৰৰ সি হৈ পৰিছিল এটা বিদ্ৰোহী অথচ কৰুণ চৰিত্ৰ ।
ঘ) সকলো মানুহৰেই জীৱনবোৰ একো একোখন যুঁজ ।
উঃ- বাক্যফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত ড॰ মৃণাল কলিতা দেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত 'যুঁজ' নামৰ চুটিগল্পটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে ।
লিখকে ক’ব বিছাৰিছে যে – জীৱনবোৰ একো একোখন যুঁজ । সেই যুঁজখনতেই হয়তো জীৱনৰ আমেজ – হয়তো যুঁজখনেই জীৱনটো । নিয়মৰ মাজেৰেই জীৱনৰ যুঁজখন যুঁজি যাব লাগিব । নিয়মৰ বাহিৰ হৈ খেলিলে নিজেই বচাব লাগিব, ৰেফাৰীৰ হুউছেলটো । প্ৰত্যেক মানুহৰে সমস্যাবোৰক লিখকে ‘যুঁজ’ বুলি কৈছে। সি শাৰীৰিক কিম্বা মানসিক হওঁক। আৰু প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ জীৱনত এজন যুঁজাৰু ।
প্ৰশ্ন নং ১১) ‘যুঁজ’ গল্পটোৰ শিৰোনামৰ তাৎপৰ্য বুজাই লিখা ।
উঃ- ডঃ মৃণাল কলিতা দেৱৰ ‘যুঁজ' হৈছে এটা চুটিগল্প । গল্পটোত লিখকে দুজন কিশোৰৰ মনোজগতৰ সুন্দৰভাৱে বৰ্ণনা দিছে । তেওঁ গল্পটোত সিদ্ধাৰ্থ নামৰ ল'ৰাজনে নিঃসংগতাত ভুগি কেনেদৰে ড্ৰাগছ আসক্ত হৈ পৰিছে আৰু নিৰ্মল নামৰ ল'ৰাজনে দুৰাৰোগ্য ৰোগত ভুগিছে । আৰু নিৰ্মলে কেনেদৰে সিদ্ধাৰ্থক ড্ৰাগছৰ কবলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছে তাৰে সুন্দৰ বৰ্ণনা দাঙি ধৰিছে । দুয়োজনৰে এই প্ৰচেষ্টাক লিখকে 'যুঁজ’ বুলি কৈছে । সিদ্ধাৰ্থৰ যুঁজ মনৰ লগত আনহাতে নিৰ্মলৰ যুঁজ শৰীৰৰ লগত । এই ‘যুঁজ’ খন প্ৰত্যেক মানুহেই যুঁজিব লাগিব । হৰা–জিকা পিছৰ কথা, কিন্তু যুঁজ কৰি যাবই লাগিব – সহজ – সৰল কথন ভংগীৰে গল্পকাৰে বাৰ্তা দিছে ।
ভাষা-বিষয়কঃ
১২) ব্যাসবাক্যসহ সমাসৰ নাম লিখা :
মৃত্যুশীতল : মৃত্যুৰ দৰে শীতল যি = কৰ্মধাৰয়
অসহনীয় : যিটো সহন কৰিব নোৱাৰি = অব্যয়ভাৱ
অতল : যাৰ কোনো তলি নাই = অব্যয়ভাৱ
অমীমাংসিত : মীমাংসাৰ অতীত = অব্যয়ভাৱ
বেপৰোৱা : পৰোৱাৰ অতীত = অব্যয়ভাৱ
অচিনাকি : যাক চিনি পোৱা নাযায় = অব্যয়ভাৱ
১৩) বাক্য ৰচনা কৰাঃ
উজাগৰ : সি ৰাতি ৰাতি উজাগৰে থাকিয়েই পঢ়াশুনা কৰিছিল ।
অবাধ্য : নয়ন একেবাৰে অবাধ্য ল’ৰা ।
অৱলম্বন : কৰ'ণা মহামাৰীৰ পৰা নিজকে তথা নিজৰ ঘৰখনক বচাই ৰাখিবলৈ আমি উপযুক্ত সাৱধানতা অৱলম্বন কৰা উচিত ।
খেৰকুটা : বিপদত পৰিলে মানুহে খেৰকুটা ডালকে বাচিবলৈ খামুচি ধৰে ।
১৪) সমাৰ্থক শব্দ লিখাঃ
নীৰৱতা – নিঃশব্দ
বিষাদ - শোক
প্ৰস্তৰ - শিলৰ
একাকীত্ব – অকলশৰীয়া
আন্ধাৰ – তিমিৰ
অতিৰিক্ত প্ৰশ্নঃ
১৫। ডঃ মৃণাল কলিতাৰ 'যুঁজ' গল্পটোৰ ড্ৰাগছ আসক্ত মানুহৰ প্ৰতি কেনেধৰণৰ মানৱীয় সঁহাৰি দেখুওৱা হৈছে বুজাই লিখা।
উত্তৰঃ
১৬। নিচাসক্ত মানুহৰ প্ৰতি থকা মানৱীয় সঁহাৰি কেনেধৰণৰ হ'ব লাগে নিজৰ কথাৰে লিখা।
উত্তৰঃ
Check By: Himashree Bora.
-------------------------------
বেলেগ ধৰণৰ উত্তৰ পাবলৈ এই লিংক টোত ক্লিক কৰক 👇
-------------------------------
