মানৱ বন্দনা
অতি চমু উত্তৰ দিয়াঃ
(ক) 'প্ৰতিমাৰ খনিকৰ' কাক আখ্যা দিয়া হৈছে ? (২০০৯, ২০১১)
উত্তৰঃ 'প্ৰতিমাৰ খনিকৰ' বুলি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাক আখ্যা দিয়া হৈছে।
(খ) 'প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ।"---- কোনে এনেদৰে মন্তব্য দিছিল ? (২০১০)
উত্তৰঃ 'প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ।"---- লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই এনেদৰে মন্তব্যদিছিল।
(গ) 'জোনাকী' কাকতৰ প্ৰথম বছৰ প্ৰথম সংখ্যাত প্ৰকাশ পোৱা চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতাটিৰ নাম লিখা। (২০১৩)
উত্তৰঃ 'জোনাকী' কাকতৰ প্ৰথম বছৰ প্ৰথম সংখ্যাত প্ৰকাশ পোৱা চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতাটিৰ নাম হল 'বনকুঁৱৰী' ।
(ঘ) 'জোনাকী' কাকত কিমান খ্ৰীষ্টাব্দত প্ৰথম প্ৰকাশ পায় ? (২০১৭)
উত্তৰঃ 'জোনাকী' কাকত ১৮৮৯ খ্ৰীষ্টাব্দত প্ৰথম প্ৰকাশ পায়।
(ঙ) 'জোনাকী' আলোচনীৰ প্ৰথম সম্পাদক কোন ?
উত্তৰঃ 'জোনাকী' আলোচনীৰ প্ৰথম সম্পাদক আছিল চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা ।
প্ৰশ্নাৱলীঃ
১। 'মানৱ- বন্দনা' কবিতাটিৰ অন্তৰ্নিহিত সাৰমৰ্মৰ আভাস দিয়া।
উত্তৰঃ 'মানৱ-বন্দনা' কবিতাটিৰ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা দেৱৰ ৰচিত এটি মানৱতাবাদী কবিতা।
কবিতাটিৰ মাজৰ মানৱপ্ৰীতিৰ মনোভাৱ অতি উজ্বল ৰূপত ফুটি ওলাইছে। এই মৰ্ত্যভূমিত মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁতৰ অন্ত নাই। সেয়ে সংসাৰত থকা সময়ছোৱাত মানুহে মানৱীয় কৰ্তব্য কৰি জীৱনটো পাৰ কৰিব লাগে।
২। 'এই যে পৃথিৱী স্বৰ্গতো অধিক
মানুহৰ নিজাপী ঘৰ।'
- কবিয়ে কিয়, কি প্ৰসংগত এনেদৰে কৈছে? কবিয়ে ইয়াৰ দ্বাৰা মানুহক কি উপদেশ দিব খুজিছে ?
উত্তৰঃ কবিয়ে বিশ্বমানৱক বুজোৱাৰ চেষ্টা কৰিছে যে আচলতে দেৱতাতকৈও শ্ৰেষ্ঠ আৰু মানৱসেৱাইহে প্ৰকৃত ধৰ্ম। মানুহেহে পৃথিৱীত মানুহৰ সংগী হয়। তেনে প্ৰসংগতে কবিয়ে পৃথিৱীবাসী মানুহক কৈছে যে মানুহৰ নিজা ঘৰ স্বৰূপ এই পৃথিৱীখন দেৱলোক স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ।
মানৱী জনম লৈ পৃথিৱীলৈ বহুযুগ অতীজৰে পৰাই মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁত বৈ আছে। এই মৰত বা পৃথিৱীত মানুহৰূপে জন্ম লাভ কৰা প্ৰতিজন মানুহেই মানৱীয় কৰ্তব্য কৰি জীৱন জাপন কৰিব লাগে। মানুহৰ প্ৰতি মৰম থাকিলেহে ধৰ্ম আচৰণ সম্ভৱ হব। দেৱতাতকৈও শ্ৰেষ্ঠৰূপে মানৱীয় কৰ্তব্যৰ যোগেদি মানুহে পৃথিৱীখনক স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ ৰূপত গঢ় দিব লাগে। কাৰণ মানুহৰ স্থায়ী ঘৰস্বৰূপ পৃথিৱীখনত মানুহেই মানুহৰ লগ-সংগ।
৩।প্ৰসংগ সংগতি দৰ্শাই ব্যাখ্যা কৰা।
(ক) মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ
মানুহ বিনে নাই কেৱ।
উত্তৰঃ প্ৰসংগঃ উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথি 'অসমীয়া উচ্চতৰ সাহিত্য সংকলন' অন্তৰ্ভুক্ত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত 'মানৱ বন্দনা' নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।
সংগতিঃ এই পৃথিৱীত মানুহেই মানুহৰ লগ-সংগ। চিৰদিন মানুহৰ ওচৰত মানুহ থাকে, আন কোনো নাথাকে। মানুহৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ কথা কবলৈ গৈ কবিয়ে উক্ত কবিতাফাকি উল্লেখ কৰিছে।
ব্যাখ্যাঃ অনন্তকালৰে পৰা পৃথিৱীখনত মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁত চলি আছে। সকলো সময়তে মানুহৰ সংগ হৈ আহিছে কেৱল মানুহ। সেই কাৰণেমানুহকে দেৱতাজ্ঞান কৰি পৃথিৱীৰ সকলো মানুহৰ কল্যাণৰ হকে কৰ্তব্য কৰিব লাগে। তেতিয়াহে মানৱীয় ধৰ্ম আচৰণৰ জড়িয়তে কল্যাণ সাধন সম্ভৱ হয়। মানুহৰ বাহিৰে আন কোনো শ্ৰেষ্ঠ নাই, মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ।
(খ) মানুহৰ ধৰম বুজিব মানুহে
ধৰম যে মৰমতে।
উত্তৰঃ প্ৰসংগঃ উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথি 'অসমীয়া উচ্চতৰ সাহিত্য সংকলন' অন্তৰ্ভুক্ত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত 'মানৱ বন্দনা' নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে। পৃথিৱীবাসী মানুহক প্ৰকৃত কৰ্তব্য আৰু ধৰ্ম কি তাৰ বুজনি তথা উপদেশ দিয়াৰ প্ৰসংগতে কবিয়ে উক্ত কবিতাফাকিৰ অৱতাৰণা কৰিছে।
সংগতিঃ ধৰ্ম বুলি অইন ঠাইলৈ যোৱাৰ কোনো অৰ্থ নাই। মানুহৰ প্ৰকৃত ধৰ্ম হৈছে মানুহৰ দৰে কৰ্তব্য কৰা আৰু, এই ধৰ্ম মৰত বা পৃথিৱীতে আছে।
ব্যাখ্যাঃ পৃথিৱীখন মানুহৰ নিজা ঘৰ। ই স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ। পৃথিৱীলৈ যুগে যুগে চামে-চামে মানুহৰ অহা যোৱাৰ সোঁত বৈ আছে। গতিকে প্ৰতিজন মানুহেই মানৱীয় কৰ্তব্য স্বৰূপে মানুহক মৰম আদৰ কৰিব লাগে। কিয়নো মানুহৰ প্ৰতি কৰা মৰম আচৰণৰ মাজতে মানৱীয় ধৰ্মও সাধিত হয়। মানুহৰ প্ৰকৃত ধৰ্মই হল মানুহক সেৱা-অৰ্চনা কৰা।
(Only For Daily Assam Members)