Paid Answer (Only 50 Rupees All Chapter)
STEP--1
STEP--2
মানৱ বন্দনা
👉Download Read Book PDF
👉Short Question Answer
👉MCQs Online Exam
👉Chapter 2 MCQs Answer
👉Paid Answer (Buy Now)
অতি চমু উত্তৰ দিয়াঃ
(ক) 'প্ৰতিমাৰ খনিকৰ' কাক আখ্যা দিয়া হৈছে ? (২০০৯, ২০১১)
উত্তৰঃ 'প্ৰতিমাৰ খনিকৰ' বুলি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাক আখ্যা দিয়া হৈছে।
(খ) 'প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ।"---- কোনে এনেদৰে মন্তব্য দিছিল ? (২০১০)
উত্তৰঃ 'প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ।"---- লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই এনেদৰে মন্তব্যদিছিল।
(গ) 'জোনাকী' কাকতৰ প্ৰথম বছৰ প্ৰথম সংখ্যাত প্ৰকাশ পোৱা চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতাটিৰ নাম লিখা। (২০১৩)
উত্তৰঃ 'জোনাকী' কাকতৰ প্ৰথম বছৰ প্ৰথম সংখ্যাত প্ৰকাশ পোৱা চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ কবিতাটিৰ নাম হল 'বনকুঁৱৰী' ।
(ঘ) 'জোনাকী' কাকত কিমান খ্ৰীষ্টাব্দত প্ৰথম প্ৰকাশ পায় ? (২০১৭)
উত্তৰঃ 'জোনাকী' কাকত ১৮৮৯ খ্ৰীষ্টাব্দত প্ৰথম প্ৰকাশ পায়।
(ঙ) 'জোনাকী' আলোচনীৰ প্ৰথম সম্পাদক কোন ?
উত্তৰঃ 'জোনাকী' আলোচনীৰ প্ৰথম সম্পাদক আছিল চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা ।
প্ৰশ্নাৱলীঃ
১। 'মানৱ- বন্দনা' কবিতাটিৰ অন্তৰ্নিহিত সাৰমৰ্মৰ আভাস দিয়া।
উত্তৰঃ 'মানৱ-বন্দনা' কবিতাটিৰ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা দেৱৰ ৰচিত এটি মানৱতাবাদী কবিতা।
কবিতাটিৰ মাজৰ মানৱপ্ৰীতিৰ মনোভাৱ অতি উজ্বল ৰূপত ফুটি ওলাইছে। এই মৰ্ত্যভূমিত মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁতৰ অন্ত নাই। সেয়ে সংসাৰত থকা সময়ছোৱাত মানুহে মানৱীয় কৰ্তব্য কৰি জীৱনটো পাৰ কৰিব লাগে।
২। 'এই যে পৃথিৱী স্বৰ্গতো অধিক
মানুহৰ নিজাপী ঘৰ।'
- কবিয়ে কিয়, কি প্ৰসংগত এনেদৰে কৈছে? কবিয়ে ইয়াৰ দ্বাৰা মানুহক কি উপদেশ দিব খুজিছে ?
উত্তৰঃ কবিয়ে বিশ্বমানৱক বুজোৱাৰ চেষ্টা কৰিছে যে আচলতে দেৱতাতকৈও শ্ৰেষ্ঠ আৰু মানৱসেৱাইহে প্ৰকৃত ধৰ্ম। মানুহেহে পৃথিৱীত মানুহৰ সংগী হয়। তেনে প্ৰসংগতে কবিয়ে পৃথিৱীবাসী মানুহক কৈছে যে মানুহৰ নিজা ঘৰ স্বৰূপ এই পৃথিৱীখন দেৱলোক স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ।
মানৱী জনম লৈ পৃথিৱীলৈ বহুযুগ অতীজৰে পৰাই মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁত বৈ আছে। এই মৰত বা পৃথিৱীত মানুহৰূপে জন্ম লাভ কৰা প্ৰতিজন মানুহেই মানৱীয় কৰ্তব্য কৰি জীৱন জাপন কৰিব লাগে। মানুহৰ প্ৰতি মৰম থাকিলেহে ধৰ্ম আচৰণ সম্ভৱ হব। দেৱতাতকৈও শ্ৰেষ্ঠৰূপে মানৱীয় কৰ্তব্যৰ যোগেদি মানুহে পৃথিৱীখনক স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ ৰূপত গঢ় দিব লাগে। কাৰণ মানুহৰ স্থায়ী ঘৰস্বৰূপ পৃথিৱীখনত মানুহেই মানুহৰ লগ-সংগ।
৩।প্ৰসংগ সংগতি দৰ্শাই ব্যাখ্যা কৰা।
(ক) মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ
মানুহ বিনে নাই কেৱ।
উত্তৰঃ প্ৰসংগঃ উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথি 'অসমীয়া উচ্চতৰ সাহিত্য সংকলন' অন্তৰ্ভুক্ত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত 'মানৱ বন্দনা' নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।
সংগতিঃ এই পৃথিৱীত মানুহেই মানুহৰ লগ-সংগ। চিৰদিন মানুহৰ ওচৰত মানুহ থাকে, আন কোনো নাথাকে। মানুহৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ কথা কবলৈ গৈ কবিয়ে উক্ত কবিতাফাকি উল্লেখ কৰিছে।
ব্যাখ্যাঃ অনন্তকালৰে পৰা পৃথিৱীখনত মানুহৰ অহা-যোৱা সোঁত চলি আছে। সকলো সময়তে মানুহৰ সংগ হৈ আহিছে কেৱল মানুহ। সেই কাৰণেমানুহকে দেৱতাজ্ঞান কৰি পৃথিৱীৰ সকলো মানুহৰ কল্যাণৰ হকে কৰ্তব্য কৰিব লাগে। তেতিয়াহে মানৱীয় ধৰ্ম আচৰণৰ জড়িয়তে কল্যাণ সাধন সম্ভৱ হয়। মানুহৰ বাহিৰে আন কোনো শ্ৰেষ্ঠ নাই, মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ।
(খ) মানুহৰ ধৰম বুজিব মানুহে
ধৰম যে মৰমতে।
উত্তৰঃ প্ৰসংগঃ উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথি 'অসমীয়া উচ্চতৰ সাহিত্য সংকলন' অন্তৰ্ভুক্ত চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত 'মানৱ বন্দনা' নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে। পৃথিৱীবাসী মানুহক প্ৰকৃত কৰ্তব্য আৰু ধৰ্ম কি তাৰ বুজনি তথা উপদেশ দিয়াৰ প্ৰসংগতে কবিয়ে উক্ত কবিতাফাকিৰ অৱতাৰণা কৰিছে।
সংগতিঃ ধৰ্ম বুলি অইন ঠাইলৈ যোৱাৰ কোনো অৰ্থ নাই। মানুহৰ প্ৰকৃত ধৰ্ম হৈছে মানুহৰ দৰে কৰ্তব্য কৰা আৰু, এই ধৰ্ম মৰত বা পৃথিৱীতে আছে।
ব্যাখ্যাঃ পৃথিৱীখন মানুহৰ নিজা ঘৰ। ই স্বৰ্গতকৈও শ্ৰেষ্ঠ। পৃথিৱীলৈ যুগে যুগে চামে-চামে মানুহৰ অহা যোৱাৰ সোঁত বৈ আছে। গতিকে প্ৰতিজন মানুহেই মানৱীয় কৰ্তব্য স্বৰূপে মানুহক মৰম আদৰ কৰিব লাগে। কিয়নো মানুহৰ প্ৰতি কৰা মৰম আচৰণৰ মাজতে মানৱীয় ধৰ্মও সাধিত হয়। মানুহৰ প্ৰকৃত ধৰ্মই হল মানুহক সেৱা-অৰ্চনা কৰা।
Additional question and previous paper solve
চমু প্ৰশ্নঃ
১। 'প্ৰতিমাৰ খনিকৰ' কাক আখ্য়া দিয়া হৈছে ? [HS'09,11]
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা।
২। ''প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ'' [HS' 10]
- কথাষাৰৰ বক্তা কোন আছিল?
উত্তৰঃ ''প্ৰতিমাখন সৰু, কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ''
- উক্ত কথাষাৰৰ বক্তা লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
৩। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন কবিতাপুথিৰ নাম কি? [HS'15]
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন কবিতাপুথিৰ নাম 'প্ৰতিমা'
৪। 'মানৱ বন্দনা' নামৰ কবিতাটিৰ ৰচক কোন?
উত্তৰঃ মানৱ বন্দনা নামৰ কবিতাটিৰ ৰচক চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা।
৫। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ জন্ম কেতিয়া হৈছিল?
উত্তৰঃ ১৮৬৭ চনৰ ২৮ নৱেম্বৰত।
৬। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই সম্পাদনা কৰা কাকতখনৰ নাম কি?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই সম্পাদনা কৰা কাকতখনৰ নাম 'জোনাকী'।
৭। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা কাৰ পুত্ৰ আছিল?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা হৰিবিলাস আগৰৱালাৰ পুত্ৰ।
৮। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাক কি কবি বুলি জনা যায়?
উত্তৰঃ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাক 'ৰোমান্টিক' বুলি জনা যায়।
৯। মানৱ বন্দনা কবিতাটোত কবিয়ে কাক পাদ্য়-অৰ্ঘ্য় লৈ পূজা কৰিব দিছে?
উত্তৰঃ মানৱ বন্দনা কবিতোটাত কবিয়ে মানুহক পাদ্য়-অৰ্ঘ্য় লৈ পূজা কৰিব দিছে।
চমু প্ৰশ্নঃ
১। মানুহ ময়াপী জীৱ বুলি কোনে কাক আৰু কিয় কৈছে?
উত্তৰঃ মানুহ ময়াপী জীৱ বুলি কবিয়ে মানুহক কৈছে। কাৰণ এই সংসাৰত মানুহৰ আগমন আৰু গমন এটা চিৰন্তন গতি। অৰ্থাৎ মানুহৰ জন্ম আৰু মৃত্যু চিৰসত্য। ই যেন এক প্ৰকাৰ মায়া সদৃশ। সেয়েহে মানুহক ময়াপী জীৱ বুলি কৈছে ।
২। মানৱী জীৱনক কেনেকৈ কবিয়ে উটুৱাই দিয়াৰ কথা কৈছে আলোচনা কৰা।
উত্তৰঃ মানুহৰ অস্তিত্বৰ অন্ত নাই; পৃথিৱীত মানুহ অহা-যোৱাৰ চক্র অবিৰত। মানৱ জন্ম আৰু মৃত্যু চলি থাকে, ফলত পৃথিৱী কোনো দিনেও শূণ্য হোৱা নাই। পৃথিৱী হৈছে মানুহৰ ‘নিজাপী ঘৰ’—এটি স্থান য'ত মানুহে পৰস্পৰৰ লগত সংযোগ গঢ়ে।
মানুহে একেলগে আছিলেই তাৰ অৰ্থ। সেয়ে, মানুহে একে অন্যৰ প্ৰতি মৰম আৰু সহানুভূতি বুজি পোৱাৰ প্ৰয়োজন। প্ৰকৃত ধৰ্ম হৈছে মানুহে একেথানে কাম কৰি আৰু একে আনক সেৱা কৰি জীৱন অতিবাহিত কৰা।
যেতিয়া মানুহে একে আনৰ কল্যাণৰ বাবে চেষ্টা কৰে, তেতিয়া পৃথিৱী অধিক সুখময় আৰু আনন্দময় হৈ পৰে, যেনে এটি সোৱণীয়া স্বৰ্গ।
৩। মানুহৰ নিজাপী ঘৰ বুলি কবিয়ে কৈছে চমুকৈ আলোচনা কৰা।
উত্তৰঃ মানুহৰ এই ‘নিজাপি ঘৰ’ পৃথিৱীখন মানুহে যদি একে আনৰ প্ৰতি মৰম, দয়া আৰু স্নেহ-ভাৱনা জাৰি ৰাখে, তেনেহলে পৃথিৱীখন স্বৰ্গৰ সমান সুখ আৰু মনোৰম স্থান হৈ পৰিব। কবিয়ে এই সত্যৰ বিষয়ে কৈছে যে, পৃথিৱীত মানুহৰ মাজত মানুহৰ বাবে সহানুভূতি আৰু সেৱা থাকা আৱশ্যক। সেয়ে, মানুহবিহীন যিকোনো সেৱা অমূল্য, আৰু এনে ভাবতেই সকলোৱে নিজৰ সামর্থ্য অনুসৰি আনৰ কল্যাণৰ বাবে আগবঢ়াই যাওঁক। এই দিশে কবিয়ে আমাৰ মনত ৰাখিবলৈ উপদেশ দিছে।
৪। প্ৰথম অসমীয়া ৰোমান্টিক কবিতাটো কি আৰু কোনে ৰচনা কৰিছিল?
উত্তৰঃ প্ৰথম অসমীয়া ৰোমান্টিক কবিতাটো বনকুঁৱৰী। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাই ৰচনা কৰিছে।
ৰচনাধৰ্মী প্ৰশ্নঃ
১। মানৱ বন্দনা কবিতাটিৰ অন্তৰ্নিহিত সাৰমৰ্মৰ আভাস দিয়া।
উত্তৰঃ মানৱ বন্দনা কবিতাটি ৰোমান্টিক কবি চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত। এই কবিতাটোৰ মাজেৰে মানুহৰ জন্ম, মৃত্যুৰ কথা কোৱা হৈছে। এই পৃথিৱীখন যে মানুহৰ বাসভূমি সেই বিষয়ে কোৱা হৈছে।
পৃথিৱীত মানুহৰ আগমন আৰু গমন অবিৰত হৈ থাকে। জন্ম আৰু মৃত্যুৰ এই চক্রে পৃথিৱীক নিৰন্তৰ জীৱনময় কৰি ৰাখিছে। গতিকে পৃথিৱী কেতিয়াও ‘মৰত’ বুলি কোৱা যেন বাস্তৱিকভাৱে সঠিক নহয়। পৃথিৱীত সদায় নতুন নতুন জীৱন পাৱৰ বাবে জন্ম হৈছে, আৰু সেই দৰে মৃত্যুও চলি আছে।
মানুহে এই পৃথিৱীত জীৱন যাপন কৰাৰ সময়ত একে আনৰ প্ৰতি মৰম আৰু সহানুভূতি পোষণ কৰা উচিত। মানুহৰ মাজত একে আনৰ প্ৰতি কৰা এই মৰম আৰু দয়া হৈছে প্ৰকৃত ধৰ্ম। পৃথিৱীত মানুহৰ বাবে সকলোতকৈ মহৎ বস্তু হৈছে অন্য মানুহ।
যদি মানুহে একে আনৰ প্ৰতি এই অনুভূতিৰ সৈতে আগবাঢ়ে, তেনেহলে পৃথিৱী এক অভূতপূৰ্ব স্থান হৈ উঠিব। এই পৃথিৱী আকাশত থকা স্বৰ্গতকৈও অধিক সুখময় হৈ পৰিব। মানুহৰ কল্যাণৰ বাবে, একে আনৰ সহায় কৰাৰ কামকেই কৰিব লাগে। সেয়া হ’লেই মানুহে একে আনৰ পূজা আৰু সেবা কৰিবলৈ আগ্ৰহী হ’ব। সেয়ে, মানুহৰ মাজত দয়া, মৰম আৰু সহানুভূতিৰ বীজ বপন কৰাটো অত্যন্ত প্ৰয়োজন।
২। মানৱ বন্দনা কবিতাটিৰ মাজেৰে কবিয়ে কিদৰে মানুহৰ জয়গান গাইছে, লিখা।
উত্তৰঃ এই পৃথিৱীলৈ মানুহবোৰ অহৰহ আহি আছে আৰু পৃথিৱী এৰি একে ধৰণেৰে ত্যাগ কৰি আছে, অৰ্থাৎ মানুহবোৰ একেদৰেই অনবৰতে পৃথিৱীত জন্ম হৈ মৃত্যুমুখত পৰিছে। কোনোবাই ‘মায়াপি জীৱ’ হিচাপে জন্ম লয় আৰু কোনোবাই মৃত্যুবৰণ কৰে পৃথিৱীখন কেতিয়াও মানুহৰ পৰা শূন্য হোৱা নাই , গতিকে পৃথিৱীখনক ‘মৰত’ অৰ্থাৎ মাৰাত্মক স্থান বুলি কোৱাৰ কোনো লাভ নাই , কাৰণ পৃথিৱীত জন্ম আৰু মৃত্যুৰ সোতৰ তাৰিখ কেতিয়াও শেষ নহয়। গতিকে পৃথিৱীত জীয়াই থকালৈকে মানুহে মানুহৰ কাম কৰিব লাগে – মানুহে মানুহৰ মৰম বুজিব লাগে। অসমীয়া জাতীয়তাবাদী যুৱ-ছাত্ৰ পৰিষদৰ সভাপতি ৰঞ্জিত কুমাৰ দাসে। এই জগতত মানুহ মানুহৰ সংগী ; – . মানুহৰ বাবে মানুহ শ্ৰেষ্ঠ ― চূড়ান্ত সত্য। মানুহৰ প্ৰতি যদি এনেকুৱা মনোভাৱ থাকে তেন্তে মানুহে অনুভৱ কৰিব যে এই পৃথিৱীখন স্বৰ্গতকৈও বেছি, তেওঁলোকে এই পৃথিৱীখনক নিজৰ ঘৰ বুলি ভাবিব। মানুহৰ বিপৰীতে মানুহ , মানুহৰ বিপৰীতে মানুহ ভগৱান , মানুহ সেৱাৰ যোগ্য। গতিকে পদ্য – আৰ্যৰ লগত মানুহে পূজা – সেৱা কৰা উচিত , অৰ্থাৎ মানুহে মানুহৰ মংগলৰ বাবে কাম কৰিব লাগে।
প্ৰসংগ -সংগতি দৰ্শাই ব্য়াখ্য়া কৰা। [HS'13,'17]
ক) মানুহৰ মৰম বুজিব মানুহে
ধৰম যে মৰমতে।
উত্তৰঃ
প্ৰসংগ- উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথিৰ অন্তৰ্গত প্ৰতিমাৰ খনিকৰ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত মানৱ বন্দনা পাঠটিৰ পৰা তুলি লোৱা হৈছে।
সংগতি- মানুহক কেনেদৰে ব্য়ৱহাৰ কৰিব লাগিব। মানুহৰ লগত কেনেভাৱ ৰাখিলে একেলগে মিলাপ্ৰীতিৰে থাকিব পাৰি সেই কথা এই কবিতাফাকিৰ মাজেৰে বুজোৱা হৈছে।
ব্য়াখ্য়া- মানুহৰ ওপৰত মানুহৰ আচৰণ কেনেকুৱা হ’ব লাগিব আৰু “কবিয়ে” কিমান মৰম আৰু দয়াৰ কথা কবিতাৰ মাধ্যমে প্ৰকাশ কৰিছে, সেয়া গুৰুত্বপূর্ণ।
এই পৃথিৱীত জন্ম আৰু মৃত্যুৰ এক অবিৰত চক্র চলি আছে, আৰু এই চক্রৰ কোনো শেষ নাই। মানৱতাৰ ক্ষেত্ৰত, পৃথিৱী হৈছে মানুহৰ ‘নিজাপী ঘৰ’। এই ঘৰত, মানুহৰ পৰা মানৱতা আহৰণ কৰা সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সঁজুলি।
মানুহে একে আনৰ সংগী, সঁযোগী। সেয়ে, আমাৰ মাজত দয়া, মৰম আৰু সহানুভূতিৰ অৱশ্যে প্ৰয়োজন। মানুহৰ মৰমৰ দৰেই হৈছে মানুহৰ পৰম ধৰ্ম। এই ধৰ্মৰ দ্বাৰা পৃথিৱীখন সুখ, শান্তি আৰু সমৃদ্ধিত পৰিপূৰ্ণ হৈ যাব পাৰে।
মানুহে যদি একে আনক মৰম কৰে, তেনেহলে পৃথিৱীখন সত্যই স্বৰ্গলৈ পৰিণত হব। মানুহৰ প্ৰতি কেনে ব্য়ৱহাৰ কৰা উচিত। কেনেদৰে মৰম- চেনেহৰ মাজেৰে ভাতৃত্ববোধ বজাই ৰখাব পাৰি এই কবিতাফাকিৰ মাজেৰে ইয়াকে বুজাব বিচৰা হৈছে।
খ) এই যে পৃথিৱী স্বৰ্গতো অধিক
মানুহৰ নিজাপী ঘৰ।
- কবিয়ে কিয়, কি প্ৰসংগত এই কথাাষাৰ কৈছে বুজাই লিখা। [HS,'11]
উত্তৰঃ
প্ৰসংগ- উক্ত কবিতাফাকি আমাৰ পাঠ্য়পুথিৰ অন্তৰ্গত প্ৰতিমাৰ খনিকৰ চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালাৰ দ্বাৰা ৰচিত মানৱ বন্দনা নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।
সংগতি- আমাৰ এই পৃথিৱীখন স্বৰ্গতকৈও মানুহৰ নিজপী ঘৰ । আমি ইয়াত মিলি জুলি বসবাস কৰা উচিত। এই কবিতাফাকিৰ মাজেৰে ইয়াকে বুজাব বিচৰা হৈছে।
ব্য়াখ্য়া- পৃথিৱীত মানুহৰ জন্ম আৰু মৃত্যু এক সৰ্বজনীন প্ৰক্ৰিয়া, যাৰ কোনো অন্ত নাই। এই কাৰণে পৃথিৱী হৈছে মানুহৰ ‘নিজাপি ঘৰ’। যদি মানুহে একে অপৰলৈ মৰম আৰু দয়াশীলতা প্ৰদান কৰে, আৰু একে অপৰৰ প্রতি সন্মান আৰু সেৱা আগবঢ়ায়, তেনেহলে এই ‘নিজাপি ঘৰ’টো স্বৰ্গৰ দৰে সুখকৰ আৰু মনোৰম হৈ পৰিব। কবিয়ে এই বিষয়ে উল্লেখ কৰি কৈছে, মানুহৰ লগত লগত থাকাটো আৰু একে অপৰক প্ৰেম কৰাটো অত্যন্ত গুৰুত্বপূর্ণ। সত্য এই যে, মানুহবিহীন কিবা এটা সৃষ্টিৰ মূল্য নাই। সেয়ে, সকলোকে উদাত্ত ভাবে মানুহৰ কল্যাণৰ বাবে সৰ্বদা আগবঢ়াবলৈ কবিয়ে উৎসাহিত কৰিছে।
Paid Answer ( For Membership User)
