Paid Answer (Only 50 Rupees All Chapter)
STEP--1
STEP--2
বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য
👉Download Read Book PDF
👉Short Question Answer
👉MCQs Online Exam
👉Chapter 1 MCQs Answer
👉Paid Answer (Buy Now)
প্ৰশ্নাৱলীঃ
১। অতীত ভাৰতবৰ্ষৰ আৰ্য ঋষি মুনিসকলে বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত বেজবৰুৱা ডাঙৰীয়াই ব্যংগাত্মকভাৱে কোৱা কথাখিনি তোমাৰ নিজৰ ভাষাত লিখা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ 'বুৰঞ্জী দৌৰাত্ম্য' তেওঁৰ ভালেমান কৃপাবৰী ৰচনাৰ মাজত এখন অন্যতন ৰচনা অসমীয়া বুলি নহয়, মানৱ সমাজৰ ভালেমান দিশৰ ওপৰত পোহৰ পেলাই তেওঁ নতুন নতুন তথ্যসম্ভাৰেৰে উন্নত সমাজ মানস গঢ়ি তোলাৰ ব্ৰতত হৈয়ে যে হাতত কলম তুলি লৈছিল যেন বোধ হয়।
'বুৰঞ্চীৰ দৌৰাত্ম্য' নামৰ পাঠটিত বেজবৰুৱাই প্ৰাচীন ভাৰতীয় আৰ্য সভ্যতাৰ জ্ঞান-বিস্তাৰৰ নিদৰ্শন স্বৰূপ বেদ, বেদান্ত, দৰ্শন, জ্যোতিৰ্বিদ্যা, আয়ুৰ্বেদ, ধনুৰ্বিদ্যা, গীত, নৃত্য, পুৰাণ, সংহিতা আদি ৰচনা হোৱাৰ বিপৰীতে আধুনিক অৰ্থৰ 'হিষ্টৰি' যে ৰচনা হোৱা নাছিল, তাৰ যথাযথ কাৰণ নিৰ্ণয় কৰিছে। তেওঁ কৈছে সেই সময়ত বুৰঞ্জী ৰচনা কৰিবলৈ প্ৰতিভাৰ অভাৱ নিশ্চয় হোৱা নাছিল। সেয়ে বুৰঞ্জীৰ প্ৰসংগত তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীও ৰচনাখনত ব্যংগাত্মক হৈ পৰিছে।
পাশ্চাত্যৰ পণ্ডিতসকলে ভাৰতীয়সকলৰ ইতিহাস চেতনা নাই বুলি কব খোজে প্ৰাচীন শাস্ত্ৰসমূহ অধ্যয়ন কৰি বেজবৰুৱাই যি প্ৰচুৰ জ্ঞান আহৰণ কৰিছিল তাৰ আধাৰত কৈছে যে ভাৰতীয়সকলৰ বুৰঞ্জীতকৈ ভাৰতৰ প্ৰাচীন শাস্ত্ৰসমূহৰ সহত্ব গভীৰ। কিছুমানে ভবাৰ দৰে পুৰণি কালত ৰচিত পুৰাণবোৰ ভঙুৱাৰ গল্প, কাণীয়াৰ কীৰ্তন অথবা পাগলৰ প্ৰলাপ নহয়।
২।' বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' লেখাটোৰ মূল কথাখিনি তোমাৰ ভাষাত লিখি বেজবৰুৱাৰ ব্যংগাত্মক ভাবধাৰা কেনেদৰে প্ৰকাশ পাইছে, আলোচনা কৰা।
উত্তৰঃ
এই অধ্যায়টোৰ পৰা যোৱা দহ বছৰত অহা প্ৰশ্নবোৰ ঃ
১/ অঃ ভাঃ উঃ সাঃ সভা কিমান চনত স্থাপিত হৈছিল ? (২০১৮, ২০০৮)
উত্তৰঃ ১৮৮৮ চনৰ ২৫ আগষ্ট তাৰিখে স্থাপিত হৈছিল।
২/ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই লিখা একমাত্ৰ উপন্যাস খনৰ নাম কি ? (২০১৮)
উত্তৰঃ 'পদুম কুৱৰী' ।
৩/ 'কদম কলি' কবিতাপুথিখন কোনে ৰচনা কৰিছিল ? (২০০৮)
উত্তৰ ঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই।
১। 'ন্যায় দর্শন'ৰ প্ৰণেতা কোন? [HS'08'17]
উত্তৰঃগৌতম।
২। 'নিবোকা চামোন' শব্দৰ অৰ্থ কি? [HS'07'09'11]
উত্তৰঃ অজ্ঞ বা নীৰব ব্যক্তি।
৩। 'কদমকলি' কবিতা পুথিখন কোনে ৰচনা কৰিছিল? [HS'08]
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
৪। 'বুৰঞ্জী' কোন ভাষাৰ পৰা অহা শব্দ ? [HS' 09,13,15]
উত্তৰঃ এটি ফাৰ্ছী শব্দ।
৫। 'লেমটো' শব্দৰ অৰ্থ কি? [HS' 10,12]
উত্তৰঃ এটি গুচ্ছ বা টোকা (গাছৰ কলম)।
৬। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা পুথিখনৰ নাম কি? [HS'12]
উত্তৰঃ 'কদমকলি'।
৭। বৈদিক সাহিত্যৰ অন্তিম ভাগৰ নাম কি? [HS'14]
উত্তৰঃ উপনিষদ।
৮। 'লেমটো' কি? [HS'16]
উত্তৰঃ এটি গাছৰ প্ৰাণিত কলম।
৯। 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ কি? [HS'16]
উত্তৰঃ ইতিহাস বা বৃত্তান্ত।
খ) চমু প্ৰশ্নঃ
১। 'পুৰাণ' কাক বোলে? 'পুৰাণ'ৰ কি কি পাঁচোটা লক্ষণ আছে লিখা। [HS'09]
উত্তৰঃ 'পুৰাণ' হৈছে ভাৰতীয় সভ্যতাৰ এক মহত্বপূর্ণ সাহিত্যিক ৰূপ, য'ত ধৰ্ম, আধ্যাত্মিকতা আৰু প্ৰাচীন ইতিহাসৰ বিষয়বস্তু সমূহ সন্নিৱিষ্ট থাকে। পুৰাণৰ পাঁচটা লক্ষণ হ'ল:
১।সৃষ্টিৰ বিষয়বস্তু।
২।ঈশ্বৰ, দেবতা আৰু অন্যান্য পুৰাণিক চৰিত্ৰৰ কাহিনী।
৩।জগতৰ ধাৰ্মিক আদৰ্শ।
৪।আধ্যাত্মিক উন্নতিৰ বাবে উপদেশ।
৫।ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক পৰিস্থিতিৰ বিৱৰণ।
২। 'আয়ুর্বেদ' কি বিষয়ক শাস্ত্র? তোমাৰ পাঠ্যপুথিত উল্লেখ কৰা দুখন আয়ুর্বেদ গ্ৰন্থৰ নাম লিখাঁ। [HS'10,12]
উত্তৰঃ 'আয়ুর্বেদ' হৈছে প্ৰাচীন ভাৰতীয় চিকিৎসা শাস্ত্র, যি মানুহৰ স্বাস্থ্য আৰু ৰোগৰ চিকিৎসা বিজ্ঞান। পাঠ্যপুথিত উল্লেখ কৰা দুখন আয়ুর্বেদ গ্ৰন্থৰ নাম হ'ল:
১।চৰক সঙ্কৰ
২।সুশ্রুত সংহিতা
৩। 'অসমীয়া বুৰঞ্জী নিশ্চয় আহোমসকলৰ দান।'- আলোচনা কৰা। [HS' 13,18]
উত্তৰঃ অসমীয়া বুৰঞ্জী মূল স্ৰোত আহোম সভ্যতা। আহোমসকলে তেওঁলোকৰ বুৰঞ্জী লিখিবলৈ বিশেষ গুৰুত্ব দিছিল, য'ত তেওঁলোকে নিজৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি আৰু সামাজিক জীৱনৰ বিৱৰণ দিছিল। এইদৰে, আহোমসকলৰ দানত অসমীয়া বুৰঞ্জীৰ বিকাশ হোৱা আৰু সমাজৰ ইতিহাস সংৰক্ষণৰ ক্ষেত্ৰত এক মূল্যবান পৰিসৰ ৰূপে পৰিগণিত হৈছে।
(গ) ৰচনাধৰ্মী প্রশ্ন :
১। প্রাচীন ভাৰতীয় ঋষি-মুনি পণ্ডিতসকলে কেনে ধৰণৰ গ্রন্থ লিখি থৈ গৈছে, 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' পাঠৰ আধাৰত আলোচনা কৰা। [HS'08]
উত্তৰঃ প্ৰাচীন ভাৰতীয় ঋষি-মুনি পণ্ডিতসকলে মূলতঃ আধ্যাত্মিক, দৰ্শনিক, আৰু বৈজ্ঞানিক বিষয়ৰ গ্রন্থ ৰচনা কৰিছিল। তেওঁলোকে বেদ, উপনিষদ, আৰু আয়ুৰ্বেদৰ দৰে জ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত গভীৰতাৰে গ্ৰন্থিত কৰিছিল। কিন্তু ইতিহাসৰ পটভূমিত বুৰঞ্জী লিখা প্ৰধানতঃ তেওঁলোকৰ মনত নাছিল, কাৰণ তেওঁলোকে ইতিহাসক অস্থায়ী আৰু ক্ষণস্থায়ী বুলি গণ্য কৰিছিল। সেয়ে, পুৰাণ তথা ইতিহাসৰ লগত তেওঁলোকে সৰল সংযোগ ৰাখিবলৈ ইচ্ছা কৰা নাই। তেওঁলোকৰ ৰচনা ধাৰ্মিক আৰু আধ্যাত্মিক অভিপ্ৰায়ৰ অন্তৰ্গত আছিল, য'ত সমাজৰ ব্যৱস্থাপনা আৰু আচৰণৰ সঠিক আদৰ্শ দাঙি ধৰা হৈছিল।
উত্তৰঃ ১. আধ্যাত্মিক শিক্ষা
২. ঈশ্বৰৰ গুণ আৰু কীর্তন
৩. নৈতিক উপদেশ
৪. ধৰ্মীয় নিয়মৰ বৰ্ণনা
৫. চৰিত্ৰ বৰ্ণনা
৪। 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ কি? [HS'12]
উত্তৰঃ 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ হৈছে অতীতৰ কথা বা ইতিহাস। বেজবৰুৱাই কৈছে যে অসমীয়া বুৰঞ্জী আহোমসকলৰ দান, যাৰ মাজেৰে ইতিহাস বৰ্ণনা কৰা হৈছে। বুৰঞ্জী লেখিবলৈ গৈ বহুতে অজ্ঞাতসাৰে অসত্য তথ্য লিপিবদ্ধ কৰে কাৰণ তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগী, তথ্যৰ অভাৱ অথবা শ্ৰুতি-সংস্কৃতিৰ ওপৰত ভৰসা কৰাত সীমাবদ্ধ থাকে। সেয়ে ফলত লেখনীৰ গুণগত মান কমি যায়।
৫। অসমীয়া সাহিত্যলৈ বুৰঞ্জী কোন জনগোষ্ঠীৰ দান? [HS'17]
উত্তৰঃ অসমীয়া বুৰঞ্জী আহোমসকলৰ দান। বুৰঞ্জী লেখিবলৈ গৈ বহুতে অসত্য তথ্য উল্লেখ কৰে কিয়নো তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগী সক্ৰীয় অভিজ্ঞতা আৰু তথ্যৰ অভাৱৰ ওপৰত আধাৰিত থাকে। ফলত সেই লেখা ব্ৰহ্মাণ্ডৰ ইতিহাসৰ সঠিক প্ৰতিনিধিত্ব নকৰিবও পাৰে।
৬। 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' নামৰ পাঠটিৰ মূল কথাখিনি চমুকৈ লিখা। [HS'15]
উত্তৰঃ 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' পাঠত বেজবৰুৱাই বুৰঞ্জী লিখাৰ প্রয়োজনীয়তা আৰু ভাৰতীয় ঋষি-মুনিসকলৰ ঐতিহাসিক লেখাত থকা অভাবৰ ওপৰত আলোচনা কৰিছে। তেওঁ বুৰঞ্জী আৰু পুৰাণৰ মাজত পাৰ্থক্য বৰ্ণনা কৰে, লগতে সমাজৰ ঐতিহাসিক বোধৰ অভাৱৰ ক্ষেত্ৰত চিন্তাভাবনা প্ৰকাশ কৰিছে। পুৰাণসমূহক আধ্যাত্মিক ইতিহাস হিচাপে গণ্য কৰা হৈছে, কিন্তু সঠিক ইতিহাসৰ অভাৱ সমাজক নিৰ্বাক কৰি ৰাখে।
৭। অতীতত ভাৰতবৰ্ষৰ আৰ্য ঋষি মুনিসকলে বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত বেজবৰুৱা ডাঙৰীয়াই ব্যংগাত্মকভাৱে কোৱা কথাখিনি তোমাৰ ভাষাত লিখা। [HS'16]
উত্তৰঃ বেজবৰুৱা কৈছে যে ঋষি-মুনিসকলে বুৰঞ্জী লেখাৰ ওপৰত অধিক মনোযোগ নিদিয়াৰ ফলত আজিৰ সময়ত ইতিহাসৰ দিশে মানুহৰ চিন্তন মন্দ হৈছে। তেওঁলোকৰ আধ্যাত্মিক চিন্তাভাবনা আৰু জ্ঞানৰ বিৰোধিতাত বুৰঞ্জী নিৰ্মাণৰ অভাৱ দেখা গৈছে। সেয়ে তেওঁলোকে বুৰঞ্জী বা ইতিহাস ৰচনা কৰাটো অপ্ৰয়োজনীয় বুলি ভাবিছিল।
১। 'নিবোকা চামোন' শব্দৰ অৰ্থ কি? [HS' 07, 09, 11]
উত্তৰঃ 'নিবোকা' চামোন শব্দৰ অৰ্থ হ'ল চামোনে পোৱাৰ দৰে কথা নপতা মানুহ।
২।'কদমকলি' কবিতা পুথিখন কোনে ৰচনা কৰিছিল? [HS'08]
উত্তৰঃ 'কদমকলি' কবিতা পুথিখন লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰিছিল।
৩। 'লেমটো' শব্দৰ অৰ্থ কি?
উত্তৰঃ 'লেমটো' শব্দৰ অৰ্থ হ'ল কিহবাৰ আশাত আনৰ পাছে পাছে ঘূৰি ফুৰা।
৪। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা পুথিখনৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ এখন কবিতাপুথি হ'ল 'পদুমকলি'।
৫। বৈদিক সাহিত্যৰ অন্তিম ভাগৰ নাম কি?
উত্তৰঃ বৈদিক সাহিত্য়ৰ অন্তিম ভাগৰ নাম বেদান্ত বা উপনিষদ।
৬। 'লেমটো' কি?
উত্তৰঃ লেমটো মানে হল কিবা পোৱাৰ আশাত আনৰ পাছে পাছে ঘুৰি ফুৰা লোক।
৯। 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ কি?
উত্তৰঃ বুৰঞ্জী শব্দৰ অৰ্থ হ'ল নজনা কথা জনাৰ ভঁৰাল।
(খ) চমু প্রশ্ন:
১। চমুটোকা লিখা:
ক)চৌষষ্ঠি কলাঃ চৌষষ্ঠি কলাৰ বিষয়ত কথা পাতিলে, সুব কলাবিদ্যাৰ সংখ্যা হিচাপে এগৰাকী কালচিৰ অৰ্থে বিশেষ ঠাই লাভ কৰে। বাৎসায়নে তেওঁৰ 'কামসূত্ৰ'ত এই ৬৪ কলাৰ উল্লেখ কৰিছে, যিয়ে সেই সময়ৰ সমাজত ব্যাপক তাৎপৰ্য বহন কৰিছিল। এই কলাসমূহৰ কেইবিধমান হ'ল:-গীত (গান গোৱা),বাদ্য (বাদ্যযন্ত্ৰ বজোৱা),নৃত্য (নাচ কৰা),আলেখ্য (চিত্ৰ অাঁকা),বিশেষকচ্ছেদ্য (বিশেষ পদ্ধতিত কাপোৰ কটা),পুষ্পাস্তৰণ (ফুলৰ মালা গাঁথা),দশনবসনাংগৰাগ (দেহৰ আভা আৰু অলংকাৰ প্ৰসাধন),মণিভূমিকা কর্ম (রত্নশিল্প),শয়ন ৰচনা (বিশেষ ধৰণৰ শয়নবস্তু ৰচনা),উদকবাদ্য (পানীৰ সুৰত সংগীত সৃষ্টি),উদকাঘাত (পানীৰে খেল-ক্রীড়া),চিত্রযোগ (চিত্ৰৰ যোগ-সম্পৰ্কিত কলা),মাল্য গ্রথন বিকল্প (ফুলৰ মালা বিয়োজন আৰু গাঁথা),নেপথ্য প্রয়োগ (পটভূমিত বিভিন্ন কলাৰ প্রয়োগ),কর্ণ পত্রভংগ (কৰ্ণৰ অলংকাৰৰ নক্সা),গন্ধযুক্তি (সুগন্ধি প্ৰসাধন ব্যৱহাৰ),ভূষণ যোজন (অলংকাৰ যোজন),ঐন্দ্রজাল (জাদু-কলাৰ প্ৰদৰ্শন),সূত্রক্রীড়া (আৱদ্ধ ক্ৰীড়া),বীণা-ডমৰুক বাদ্য (বীণা আৰু ডমৰু বাজোৱা),প্রহেলিকা (ধাঁহা বা পহেলিকা),তক্ষণ (কাঠৰ কাম),বাস্তুবিদ্যা (গৃহ নিৰ্মাণ কলা)।
এইবোৰ কলা সেই যুগত শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয় অংগ হিচাপে গণ্য হৈছিল আৰু সামাজিক তথা সাংস্কৃতিক জীৱনত উল্লেখযোগ্য প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছিল।
খ) বুৰঞ্জীঃ বুৰঞ্জী হৈছে অসমৰ ঐতিহাসিক ঘটনাৰ লিখিত দলিল, যিয়ে বিশেষকৈ আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজনীতি, সংস্কৃতি, সমাজ আৰু যুদ্ধৰ ইতিহাসৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে। আহোম ৰাজবংশৰ সময়ত বুৰঞ্জী লিখাৰ পৰম্পৰা আৰম্ভ হৈছিল, যাৰ মুখ্য উদ্দেশ্য আছিল ৰাজদণ্ডৰ নথিপত্ৰ সংৰক্ষণ আৰু ৰাজ্যিক ঘটনাৰ তথ্যসমূহ যথাযথভাৱে সংৰক্ষণ কৰা। বুৰঞ্জী শব্দটো আহোম ভাষাৰ "বুৰান্-জী" পৰা আহিছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে "পুৰণি কথা" বা "অতীতৰ বিবৰণ"।প্ৰধান বুৰঞ্জীসমূহৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য বুৰঞ্জী হৈছে- আহোম বুৰঞ্জী: আহোম ৰাজবংশৰ ৰাজবংশীয় নথিপত্ৰ, য'ত ৰজা-বাদশাহৰ বংশাৱলী আৰু তেওঁলোকৰ সময়ৰ ঘটনাবলী লিপিবদ্ধ আছিল।
কছাৰী বুৰঞ্জী: কছাৰী ৰাজবংশৰ ইতিহাস বর্ণনা কৰে।
জয়ন্তীয়া বুৰঞ্জী: জয়ন্তীয়া ৰাজ্যৰ বংশাবলী আৰু তাৰ ইতিহাস বৰ্ণনা কৰা হৈছে।
ভটদ্ৰুত বুৰঞ্জী: অসম আৰু পুৰাণি সময়ৰ বহু গুৰুত্বপূর্ণ বিষয়ৰ ওপৰত আলোচনাক লৈ ৰচিত।
এই বুৰঞ্জীসমূহে অসমৰ ইতিহাস অধ্যয়ন কৰিবলৈ এক মূল্যৱান দলিল হিচাপে কাম কৰে, যিয়ে আমাৰ প্ৰাচীন পৰম্পৰা আৰু ৰাজনৈতিক ইতিহাসৰ ওপৰত বেছিকৈ জানিবলৈ সহায় কৰে।
ভৱিষ্য পুৰাণঃ পুৰণি কালৰ পৰা লোক পৰম্পৰাত যি ব্য়ক্ত হৈ আহিছে। সেয়ে পুৰাণ 'পুৰা পৰম্পৰা ব্য়ক্তিং পুৰাণং তেন বৈ স্মৃতম' । প্ৰথম অৱস্থাত পুৰাণসমূহ পঞ্চ লক্ষণযুক্ত আছিল। সেয়া হ'ল- সৰ্গ, প্ৰতিসৰ্গ, বংশ, মন্বন্তৰ আৰু বংশামুচৰিত। শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ মতে, পুৰাণ দশ লক্ষণযুক্ত। সেই দশ লক্ষণ হ'ল- সৰ্গ, বিসৰ্গ, স্থান, পোষণ, ঊতি, মন্বন্তৰ, ঈশানকথা, নিৰোধ, মুক্তি আৰু আশ্ৰয়।
ষড়দর্শনঃসংস্কৃত দৃশ ধাতুৰ পৰা দৰ্শন শব্দটো নিষ্পন্ন হৈছে। ই নানাৰ্থবোধক, কাৰোমতে, যুক্ত-তৰ্কৰ দ্বাৰা অৱধাৰণ কৰিব পাৰি, সেয়ে দৰ্শন। আন কাৰোমতে, সত্য়ৰ উপলব্ধিজাত অনুভৱেই দৰ্শন। দৰ্শণৰ ভাগ দুটা - আস্তিক আৰু নাস্তিক। আস্তিক দৰ্শন ছয়ভাগত বিভক্ত- ন্য়ায়, বৈশেষিক, সাংখ্য়, পতঞ্জল, পূৰ্ব-মীমাংসা আৰু উত্তৰ মীমাংসা। উক্ত ছয়খন দৰ্শনেই ষড়দৰ্শন ৰূপে খ্য়াত।
জ্যোতির্বিদ্যাঃ জ্য়োতিষ, গ্ৰহ-নক্ষত্ৰাদিৰ উৎপত্তি, গতি , স্থিতি প্ৰভৃতি বিষয়ক শাস্ত্ৰ। পুৰণি কালত যজ্ঞকাল নিৰূপণৰ বাবে জ্য়োতিষি শাস্ত্ৰৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। এই শাস্ত্ৰৰ প্ৰৱৰ্তক স্বয়ং সূৰ্যদেৱ। পৰৱৰ্তী কালত গৰ্গাদি মুনিসকলে প্ৰণয়ন কৰা গ্ৰন্থৰাজিয়ে বৰ্তমান জ্য়োতিষৰ ভেটি।
বেদঃ বেদ হৈছে ভাৰতৰ সৰ্বাপেক্ষা পুৰণি ধৰ্মীয় আৰু দাৰ্শনিক গ্ৰন্থসমূহ, যাক হিন্দু ধৰ্মৰ মূল ধর্মগ্ৰন্থ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। বেদৰ ৰচনা সংস্কৃত ভাষাত হোৱা আৰু ই ভাৰতৰ সংস্কৃতি, ধৰ্ম, নৈতিকতা, বিজ্ঞান আৰু আধ্যাত্মিক চেতনাৰ গভীৰ জ্ঞানৰ এক সংগ্ৰহ। বেদ সমূহক চাৰিখন ভাগত বিভক্ত কৰা হৈছে।
১।ঋগ্বেদ: এইখন বেদ আটাইতকৈ পুৰণি আৰু ইয়াত প্ৰধানকৈ দেৱতাসকলৰ প্ৰশংসা সূক্ত (স্তবক) আকাৰত প্ৰকাশ কৰা হৈছে। ইয়াৰ মাধ্যমেৰে সূৰ্য, ইন্দ্ৰ, অগ্নি আদি দেৱতাৰ বন্দনা কৰা হয়।
২।যজুৰ্বেদ: এইখন বেদ পূজা-পদ্ধতি আৰু যজ্ঞানুষ্ঠানৰ বিধি-বিধানৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত। ইয়াত বিভিন্ন মন্ত্র আৰু যজ্ঞৰ সময়ত দিয়া প্ৰাৰ্থনা সন্নিৱিষ্ট আছে।
৩।সামবেদ: সামবেদ মূলত সংগীতৰ বেদ বুলি পৰিচিত। ইয়াৰ মন্ত্রবোৰ সুৰৰ লগত গীতৰ আকাৰত উচ্চাৰণ কৰা হয়। ইয়াৰ মুল বিষয়বস্তু ঋগ্বেদৰ মন্ত্রৰ পুনৰাৱৃত্তি, কিন্তু সংগীত মেলানিৰে।
৪।অথৰ্ববেদ: এইখন বেদত দৈনন্দিন জীৱনৰ সমস্যা সমাধান, চিকিৎসা আৰু মঙ্গল কামনা কৰা মন্ত্র সংকলিত। ইয়াত যাদু-মন্ত্ৰ, ঔষধ আৰু বিভিন্ন ব্ৰহ্মবিদ্যাৰ ওপৰত আলোচনাৰ অন্তর্ভুক্ত।
বেদসমূহক শ্ৰুতি বুলি অভিহিত কৰা হয়, কিয়নো ই বৈদিক ঋষিসকলৰ দ্বাৰা শুনা আৰু মুখে মুখে প্ৰচলিত হৈছিল। বেদৰ মাজেৰে আধ্যাত্মিক, নৈতিক আৰু সামাজিক দিশৰ ওপৰত গভীৰ চেতনা প্ৰকাশ পাইছে, যাৰ প্রভাৱ ভাৰতীয় সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ।
২। 'পুৰাণ' কাক বোলে? 'পুৰাণ'ৰ কি কি পাঁচোটা লক্ষণ আছে লিখা।
উত্তৰঃ পুৰাণ বুলিলে প্ৰাচীন ভাৰতীয় ধৰ্মীয় আৰু ঐতিহাসিক কাহিনীৰ এক বৃহৎ গ্ৰন্থাবলী বুজায়, যি আদি যুগৰ পুৰাণ বিষয়ক বিবৰণ দিয়া ধর্মীয় সাহিত্যৰ অংশ। এই গ্ৰন্থসমূহত সৃষ্টি, ধ্বংস, জন্ম-মৃত্যু, দেৱ-দানৱৰ যুদ্ধ, মহাকাব্যিক বীৰৰ কাহিনী, ৰাজবংশৰ ইতিবৃত্ত আদিৰ দিশত বিষদ ব্যাখ্যা দিয়া আছে। পুৰাণসমূহ সংস্কৃত ভাষাত ৰচিত আৰু হিন্দুধৰ্মৰ বিভিন্ন দাৰ্শনিক আৰু নৈতিক শিক্ষাও ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত।
পুৰাণৰ পাঁচোটা লক্ষণ (পঞ্চলক্ষণ):
সৰ্গ (সৃষ্টি): বিশ্বৰ সৃষ্টি তথা ব্রহ্মাণ্ডৰ উদ্ভৱ সম্পৰ্কে পুৰাণত বৰ্ণনা থাকে।
প্ৰতিসৰ্গ (প্ৰলয়): সৃষ্টিৰ অন্ত আৰু ধ্বংস তথা প্ৰলয়ৰ সময়ৰ বিবৰণ দিয়া হয়।
বংশ: বিভিন্ন দেৱতা, ঋষি আৰু ৰাজবংশৰ কুল-পৰম্পৰা বা বংশৰ বিবৰণ থাকে।
মন্বন্তৰ: বিভিন্ন মনু আৰু মন্বন্তৰৰ (মানৱৰ সময়ৰ চক্র) কালৰ বিৱৰণ দিয়া হয়।
বংশানুচৰিত (ইতিহাস): পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ৰাজবংশৰ, ৰাজাৰ শাসনকাল আৰু বীৰত্বৰ ইতিবৃত্ত পুৰাণত সন্নিৱিষ্ট থাকে।
এই পাঁচোটা বিশেষ বৈশিষ্ট্যৰ বাবে পুৰাণক ভাৰতীয় ধৰ্মীয় সাহিত্যৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হিচাপে গণ্য কৰা হয়।
৩। 'আয়ুর্বেদ' কি বিষয়ক শাস্ত্র? তোমাৰ পাঠ্যপুথিত উল্লেখ কৰা দুখন আয়ুর্বেদ গ্ৰন্থৰ নাম লিখাঁ।
উত্তৰঃ 'আয়ুবেদ চিকিৎসা বিষয়ক শাস্ত্ৰ। আমাৰ পাঠ্য়পুথিত উল্লেখ তৰা দুখন আয়ুবেদ গ্ৰন্থৰ নাম হ'ল- 'চৰক সংহিতা'আৰু 'সুশ্ৰুত সংহিতা'।
(গ) ৰচনাধৰ্মী প্রশ্নঃ
১। "মুঠতে কওঁ, আগৰকলীয়া জ্ঞানীসকলে আমাক যিহকে লাগে তাকে দি গৈছিল"- 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' পাঠৰ আধাৰত কথাষাৰ বিশ্লেষণ কৰা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ এই প্ৰবন্ধত অতীত ভাৰতবৰ্ষৰ আৰ্য ঋষি-মুনিসকলৰ বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত ব্যঙ্গাত্মক দৃষ্টিভংগী প্ৰকাশ পাইছে। তেওঁ উল্লেখ কৰিছে যে, প্ৰাচীন ভাৰতীয় শিক্ষা, সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিত ঋষি-মুনিসকলৰ অৱদানৰ ফলস্বৰূপেই ভাৰতীয় সমাজ বিকশিত হৈছে আৰু ই নিৰন্তৰভাবে চলি থাকিব।
বেজবৰুৱাৰ মতে, কবি আৰু ঋষি-মুনিসকলৰ মহান সাধনাৰ পৰিণতিত উৎপন্ন হোৱা বেদ, বেদান্ত, দর্শন, জ্যোতির্বিদ্যা, আয়ুৰ্বেদ, ৰসায়ন আৰু ধনুর্বিদ্যা যেনে গ্ৰন্থবোৰ ভাৰতীয় শিক্ষা, সভ্যতা, সংস্কৃতি, আৰু জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ মূল আঁকৰ ৰূপে চিৰকালৰ বাবে মূল্যবান। এই গ্ৰন্থবোৰে ভাৰতীয় সমাজক উন্নতি আৰু সমৃদ্ধিৰ পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছে, আৰু সেয়ে, সিহঁতৰ অবদান ভাৰতৰ ইতিহাসত অৱশেষৰ বাবে চিনাকী হৈ থাকিব।
এই দৃষ্টিভংগীৰ জৰিয়তে বেজবৰুৱা এটা গুৰুত্বপূর্ণ বক্তব্য আগবঢ়াইছে যে, ইতিহাসৰ লেখাৰ প্ৰয়োজনীয়তা আৰু সঠিক তথ্যৰ সংৰক্ষণে সমাজক এক সুস্থ দিশত আগুৱাই নিব পৰা সক্ষমতা দান কৰে।
২।'সাধাৰণতঃ পুৰাণৰ লক্ষণ পাঁচোটা। শ্রীমদ্ভাগৱত পুৰাণৰ | লক্ষণ দহোটা।' সাধাৰণতে পোৱা পুৰাণৰ পাঁচোটা লক্ষণ | কি কি? শ্রীমদ্ভাগৱত পুৰাণত পুৰাণৰ কি কি দহোটা। লক্ষণৰ উল্লেখ আছে?
উত্তৰঃ সাধাৰণতে পুৰাণৰ পাঁচোটা লক্ষণ হ’ল:
১. সৰ্গ (সৃষ্টি) ২. প্ৰতিসৰ্গ (সৃষ্টিৰ পিছত পুনৰ সৃষ্টি) ৩. বংশ (দেৱতা আৰু ঋষিসকলৰ বংশ) ৪. মন্বন্তৰ (মনুৰ অধিকাৰ কাল) ৫. বংশানুচৰিত (ৰজাসকলৰ বংশৰ ইতিহাস)
আৰু শ্ৰীমদ্ভাগৱত পুৰাণত পুৰাণৰ দহোটা লক্ষণ হ’ল:
১. সৰ্গ
২. বিসৰ্গ
৩. স্থান
৪. পোষণ
৫. উতি
৬. মন্বন্তৰ
৭. ঈশান কথা
৮. নিৰোধ
৯. মুক্তি
১০. আশ্ৰয়।
৩। 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ কি? বেজবৰুৱাই অসমীয়া বুৰঞ্জী কাৰ দান বুলি কৈছে? বুৰঞ্জী লেখিবলৈ গৈ অনেকে অজ্ঞাতসাৰে অসত্য কথাটো লিপিবদ্ধ কৰাৰ কাৰণ কি? - 'বুৰঞ্জীৰ| দৌৰাত্ম্য' পাঠটিৰ আধাৰত চমুকৈ লিখা।
উত্তৰঃ 'বুৰঞ্জী' শব্দৰ অৰ্থ হৈছে ইতিহাস বা ঐতিহাসিক পুথি। এই শব্দটো সাধাৰণতে কোনো বিশেষ সময়ৰ ঘটনাবলী আৰু ব্যক্তি-বৈশিষ্ট্যবোৰ ৰেখাচিত্ৰিত কৰা প্ৰামাণিক দস্তাবেজ বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
অসমত আহোমৰ প্ৰথম স্বৰ্গদেউ চুকাফাৰ দিনত বুৰঞ্জী লিখাৰ আৰম্ভণি হৈছিল। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা উল্লেখ কৰিছে যে, ভাৰতবৰ্ষত ঋষি-মুনিসকল বেদ, বেদান্ত, জ্যোতির্বিদ্যা, আয়ুৰ্বেদ, ৰসায়ন, ষড়দর্শন আদিৰ দৰে জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ গ্ৰন্থ, আধ্যাত্মিক বিদ্যাৰ গ্ৰন্থ, পুৰাণ, সাহিত্য, নৃত্য, গীত, নীতি আদি চৌষষ্ঠি কলাৰ গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল। তথাপি, বুৰঞ্জী ৰচনা কৰিবলৈ তেওঁলোকে পিছুৱাই থকা দেখা যায়।
এই সন্দৰ্ভত 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' পাঠে বুৰঞ্জী লেখাৰ প্ৰাসংগিকতা আৰু সঠিকতাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিছে।
৪। অতীতত ভাৰতবৰ্ষৰ আৰ্য ঋষি মুনিসকলে বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত বেজবৰুৱা ডাঙৰীয়াই ব্যংগাত্মকভাৱে কোৱা কথাখিনি তোমাৰ ভাষাত লিখা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ এই প্ৰবন্ধত অতীত ভাৰতবৰ্ষত আৰ্য ঋষিমুনিসকলৰ দ্বাৰা বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত বেজবৰুৱাদেৱৰ দৃষ্টিভঙ্গী ব্যংগাত্মকভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। তেওঁ কৈছে যে প্রাচীন ভাৰতীয় শিক্ষা, সভ্যতা, আৰু সংস্কৃতিত ঋষি-মুনিসকলৰ অৱদানৰ ফলস্বৰূপে ভাৰতীয় সমাজ আজিও জীৱিত আছে। বেজবৰুৱাদেৱৰ মতে, কবি-মুনিসকলৰ মহৎ সাধনাৰ পৰিণতিত ৰূপ লোৱা বেদ, বেদান্ত, দর্শন, জ্যোতির্বিদ্যা, আয়ুৰ্বেদ, ৰসায়ন, আৰু ধনুর্বিদানৰ দৰে গ্ৰন্থবোৰৰ সনাতন মূল্য চিৰকাল টিকি থাকিব।
তেওঁ উল্লেখ কৰিছে যে, ইমানবোৰ জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ মৌলিক গ্ৰন্থ ৰচনা কৰা লিখকসকলৰ বুৰঞ্জী ৰচনা কৰাৰ প্ৰতিভাৰ অভাৱ নিশ্চয় হোৱা নাছিল। কিছু পাশ্চাত্য পণ্ডিতৰ মতে, ভাৰতীয়সকলৰ ইতিহাসৰ জ্ঞান নাই। এই প্রসংগত, বেজবৰুৱাদেৱে কৈছে যে, ভাৰতীয় বুৰঞ্জীতকৈ প্রাচীন শাস্ত্ৰসমূহৰ মহত্ত্ব বেছি। তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে এই শাস্ত্ৰসমূহ কানীয়াৰ কীৰ্তন বা মতলীয়াৰ প্ৰলাপ নহয়, বৰং এগৰাকী মানুহৰ সহস্ৰাধিক বছৰৰ সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিৰ উৎকৃষ্ট সাৰখিনি সংৰক্ষিত কৰিছে।
ইংৰাজৰ প্ৰভাৱত, সাম্প্রতিক যুগত ভাৰতীয়সকলৰ মনত ইতিহাসৰ বিষয়ে নতুন চিন্তাধাৰা জন্ম লৈছে। আজিকালি ইতিহাস, বুৰঞ্জী আৰু হিষ্টুৰি প্রায় একে ধাৰণাত পৰিণত হৈছে। বৰ্তমান যুগৰ তথাকথিত বুৰঞ্জীবিদসকলে লাংপুং ৰচিত বুৰঞ্জী, ৰবিন্সনৰ প্ৰণিত হিষ্টুৰি, আৰু মঞ্জুপ ভণিত ‘একচন্দ্র স্তমোহস্তি’ আদিকহে বুৰঞ্জীৰ মূল্য দি থাকে। আধুনিক বুৰঞ্জীৰ সমালোচক হিচাপে বেজবৰুৱাদেৱে কৈছে যে, প্রাচীন যুগৰ ভাৰতীয় গ্ৰন্থসমূহৰ উচ্চ মূল্যবোধৰ তুলনাত আধুনিক যুগৰ বুৰঞ্জীসমূহ কেবল বৈষয়িক আশা-আকাংক্ষাৰ মাজত সীমাবদ্ধ।
তেওঁৰ মতে, বৰ্তমানৰ ইতিহাসসমূহ আধ্যাত্মিক জ্ঞানশূন্য, আৰু এইবোৰ কেবল মানুহৰ কাৰ্য-কলাপ, যুদ্ধ-বিগ্রহ, আৰু তাৰিখৰ লিপিবন্ধিত একোটা বিৱৰণ। এনে ইতিহাস পক্ষপাতমূলক আৰু বহু সময়ত সত্যক বিকৃত কৰে, যাৰ ফলত সত্য বা অসত্য বিচাৰি পোৱা অসম্ভৱ হৈ পৰে। সেয়ে, বেজবৰুৱাদেৱে কৈছে যে, ইতিহাসৰ নামত ভুল তথ্য দাঙি ধৰি বিভ্ৰান্তি সৃষ্টি কৰাতকৈ প্রাচীন আৰ্য ঋবিমুনিসকলে ইতিহাস ৰচনা নকৰা উচিত আছিল। তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকৰ আধ্যাত্মিক ভাবাপন্ন জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ সুগভীৰ গ্ৰন্থসমূহ ভুলে শুদ্ধকৈ লিখা বুৰঞ্জীতকৈ বেছি মূল্যবান। ঋষি-মুনিসকলে বিভিন্ন জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ বিষয়ৰ সৈতে জড়িত হৈ সামাজিক গুৰুদায়িত্ব পালন কৰিছিল।
অতিৰিক্ত প্রয়োজনীয় প্রশ্ন
(ঘ) অতি চমু প্রশ্ন:
১।'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য' পাঠটিৰ লেখক কোন?
উত্তৰঃ 'বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য়' পাঠটিৰ লেখক লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা।
২। পুৰাণৰ লক্ষণ সাধাৰণতে কেইটা?
উত্তৰঃপুৰাণৰ লক্ষণ সাধাৰণতে পাঁচটা।
৩।শ্রীমদ্ভাগৱত পুৰাণৰ লক্ষণ কেইটা?
উত্তৰঃ শ্ৰীমদ্ভাগৱত পুৰাণৰ লক্ষণ দশটা।
৪।অসমীয়া বুৰঞ্জী কাৰ দান?
উত্তৰঃ অসমীয়া বুৰঞ্জী আহোমসকলৰ দান।
৫। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা দুখন পুথিৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কতৰা দুখন পুথি- 'সুৰভি' আৰু 'কদমকলি'।
৬। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা উপন্যাসখনৰ নাম কি?
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা উপন্য়াসখনৰ নাম - 'পদুম কুঁৱৰী'
( ঙ) চমু প্রশ্নঃ
১। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা দুখন গল্পপুথিৰ নাম লিখা।।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ দুখন গল্পপুথিৰ নাম- 'সুৰভি'আৰু'জোনবিৰি'।
২। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ দুখন সাধুকথাৰ পুথিৰ নাম লিখা।।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ দুখন সাধুকথাৰ পুথিৰ নাম- 'জুনুকা' আৰু'বাখৰ'।
৩। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা দুখন বুৰঞ্জীমূলক নাটকৰ নাম লিখা।
উত্তৰঃ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই ৰচনা কৰা দুখন বুৰঞ্জীমূলক নাটকৰ নাম- 'জয়মতী কুঁৱৰী'আৰু 'চক্ৰধ্বজ সিংহ'।
৬। প্রসংগ সংগতি দর্শাই ব্যাখ্যা কৰা :
(ক) আগৰকলীয়া জ্ঞানীসকলে আমাক যিহকে লাগে তাকে দি গৈছিল।
উত্তৰঃ প্ৰসংগ- উক্ত বাক্যফাকি আমাৰ পাঠ্টপুথিৰ অন্তৰ্গত লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ দ্বাৰা ৰচিত বুৰঞ্জীৰ দৌৰাত্ম্য় নামৰ পাঠটোৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে।
সংগতি- এই বাক্য়ফাকিৰ দ্বাৰা ইয়াকে বুজাব বিচৰা হৈছে যে- আগৰ জ্ঞানীসকলে আমাক বহুত প্ৰয়োজনীয় তথ্য় দি গৈছিল।
ব্য়াখ্য়া- লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ এই প্ৰবন্ধত অতীত ভাৰতবৰ্ষৰ আৰ্য ঋষি-মুনিসকলৰ বুৰঞ্জী নিলিখাৰ সন্দৰ্ভত ব্যঙ্গাত্মক দৃষ্টিভংগী প্ৰকাশ পাইছে। তেওঁ উল্লেখ কৰিছে যে, প্ৰাচীন ভাৰতীয় শিক্ষা, সভ্যতা আৰু সংস্কৃতিত ঋষি-মুনিসকলৰ অৱদানৰ ফলস্বৰূপেই ভাৰতীয় সমাজ বিকশিত হৈছে আৰু ই নিৰন্তৰভাবে চলি থাকিব।
বেজবৰুৱাৰ মতে, কবি আৰু ঋষি-মুনিসকলৰ মহান সাধনাৰ পৰিণতিত উৎপন্ন হোৱা বেদ, বেদান্ত, দর্শন, জ্যোতির্বিদ্যা, আয়ুৰ্বেদ, ৰসায়ন আৰু ধনুর্বিদ্যা যেনে গ্ৰন্থবোৰ ভাৰতীয় শিক্ষা, সভ্যতা, সংস্কৃতি, আৰু জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ মূল আঁকৰ ৰূপে চিৰকালৰ বাবে মূল্যবান। এই গ্ৰন্থবোৰে ভাৰতীয় সমাজক উন্নতি আৰু সমৃদ্ধিৰ পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছে, আৰু সেয়ে, সিহঁতৰ অবদান ভাৰতৰ ইতিহাসত অৱশেষৰ বাবে চিনাকী হৈ থাকিব।
এই দৃষ্টিভংগীৰ জৰিয়তে বেজবৰুৱা এটা গুৰুত্বপূর্ণ বক্তব্য আগবঢ়াইছে যে, ইতিহাসৰ লেখাৰ প্ৰয়োজনীয়তা আৰু সঠিক তথ্যৰ সংৰক্ষণে সমাজক এক সুস্থ দিশত আগুৱাই নিব পৰা সক্ষমতা দান কৰে।
Paid Answer (for Membership User)
Answered By Dikha Bora
